به گزارش خبرگزاری فارس از همدان، بهرام شاه‌محمدلو صبح امروز در نشست «تئاتر نوجوانی از نظریه تا عمل» در جریان برگزاری نوزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان در همدان با بیان اینکه نوجوانی دارای مفهوم وسیعی است، اظهار داشت: به طور میانگین عنوان نوجوانی به سن 12 تا 16 سالگی یک فرد اطلاق می‌شود که دارای ویژگی‌ها و نیازهای خاصی است.
وی با بیان اینکه دوران «کودکی» پیش‌زمینه مخاطب «نوجوان» است، ادامه داد: کودکی یک فرد از سن شش سالگی آغاز می‌شود و تا 11 سالگی ادامه دارد که در این سن به مرحله رشد جسمی، فکری، عاطفی و روانی دست می‌یابند.
این پیشکسوت عرصه تئاتر افزود: دوران کودکی فرد مرحله‌ای است که از تفکر کودکانه به وادی تفکر منطقی قدم می‌گذارد که آن را می‌توان آغاز سنین کودکی نام نهاد.
به گفته وی تسلط بر قوای حسی و حرکتی، کسب آمادگی به منظور داشتن زندگی اجتماعی، تعدیل خودمرکزگرایی، جهت‌دار شدن کنجکاوی‌ها، وارد شدن از مرحله «چیستی» به مرحله «چگونگی و چرایی» از دستاوردهای دوران کودکی است که باید مورد توجه باشد.
شاه‌محمدلو ادامه داد: در این مرحله تکلم اجتماعی کودک با تمرین سئوال کردن همراه است که یافتن پاسخ‌ها، پافشاری و استدلال در مراحل بعدی قرار دارد.
وی با اشاره به سن تقویمی کودک و حضور وی در مدرسه اظهار داشت: کودک همواره در حال آموختن است که این مرحله باید با سرزندگی، نشاط و پرورش تخیل و تقویت روحیه بازی در وجود وی همراه باشد در صورتی که در حال حاضر بهای آموزش وی با از دست دادن این موضوعات عجین شده است.
این پیشکسوت عرصه تئاتر افزود: لازمه فرآیند آموزش به جای حفظ کردن، باید جریانی پر جنب و جوش و سرشار از بازی و هیاهوی کودکانه باشد.
وی با بیان اینکه کودک باید مفهوم زمان، مکان، اندازه، علیت، اجتماعی شدن، میهن‌دوستی، شخصیت اجتماعی و... را بیاموزد، گفت: تمام این موارد از مسائلی است که می‌تواند در پی بردن به مبدأ اندیشه‌های بشری و همچنین گذر از مرحله کودکی و ورود به نوجوانی فرد کمک قابل توجهی کند.
شاه‌محمدلو افزود: کودک در این مرحله آهسته آهسته و گام به گام از وادی فکر منطقی به فکر انتقادی گام می‌گذارد که این مرحله پلی برای رفتن به مرحله نوجوانی است.
وی در بخش دیگری از سخنانش دوران نوجوانی را دارای نیازهای گسترده‌ای خواند و اظهار داشت: در این مرحله فکر منطقی به فکر انتقادی تبدیل می‌شود.
این پیشکسوت عرصه تئاتر نوجوانی را دوره‌ای خواند که با در هم ریختن ثبات نسبی دوره قبل شروع می‌شود به طوری که می‌توان این دوره را دوره «آشنایی‌زدایی» دانست.
وی با بیان اینکه در دوره نوجوانی تعادل عاطفی فرد به هم می‌ریزد به طوری که از مهار کردن آن عاجز است، اظهار کرد: فرد در این دوره احساس می‌کند باید در معیارهای خودشناسی خود تجدید نظر کند و به نوعی نیاز به تجدید سازمانی دارد.
شاه‌محمدلو ادامه داد: وی در رویارویی در آنچه که در جسم و عاطفه‌اش رخ می‌دهد نمی‌تواند از تجربیات مرحله کودکی استفاده کند و در این میان با سئوال‌های متفاوت و فراوانی مواجه می‌شود.
به گفته وی، دوران نوجوانی علاوه بر اینکه زودرنجی، حساسیت و تشخص‌طلبی را با خود دارد، نوجوان در این مرحله در پس به رسمیت شناختن خود و گسستن بندهای وابستگی به بزرگترهاست.
این پیشکسوت عرصه تئاتر تنوع‌طلبی، شهرت‌طلبی، درون‌نگری، برتری‌طلبی، خودرأیی، خیال‌گرایی و گاه گوشه‌گیری را از ویژگی‌های دوران نوجوانی دانست.
وی ادامه داد: اگر بپذیریم بلوغ رسیدن به آگاهی از هویت خویش است باید پذیرفت که همه این آشفتگی‌ها برای رسیدن به این آگاهی امری لازم و ضروری است.
شاه‌محمدلو با بیان اینکه در دوران نوجوانی بلوغ جسمی، فکری و عاطفی مهم است، ابراز کرد: صبر و شکیبایی بزرگسالان و همراهی با نظرات نوجوان، به رسمیت شناختن حق او، اجازه ابراز وجود دادن به وی و... می‌تواند نوجوان را از حالت الهام و تضاد که نوعی دوگانگی روانی است بیرون کند.
وی با تشبیه دوران نوجوانی به ققنوسی که در خودش می‌سوزد و در خاکستر خود دوباره متولد می‌شود، افزود: حمایت نوجوان از سوی بزرگترها باعث ایجاد اعتماد به نفس و گذر از این مرحله می‌شود.
این پیشکسوت عرصه تئاتر با اشاره به اینکه شناخت نیاز نوجوان می‌تواند بستری برای نمایشنامه‌نویسی بر اساس علایق و خواسته‌های وی باشد، اظهار کرد: مقوله «اعتماد» از موضوعاتی است که نوجوان به شدت به آن نیاز دارد بنابراین می‌توان با شناخت ابعاد و زوایای این امر، از این موضوع برای نمایشنامه‌نویسی تئاتر نوجوان استفاده کرد.
وی گفت: اعتماد باعث می‌شود نوجوان با کمترین آسیب از مرحله نوجوانی و بحران گذر کرده و به عنوان یک موجود طبیعی پا به عرصه زندگی بگذارد.
شاه‌محمدلو با اشاره به اینکه نوجوان نیازمند تئاتر مخصوص خود است، تأکید کرد: ارائه آموزش به مخاطب نوجوان در قالب تئاتر از موضوعاتی است که می‌تواند علاوه بر برقراری ارتباط با وی، موجب به حداقل رساندن انحرافات شود.
وی با بیان اینکه باید از هنرمندان عرصه تئاتر حمایت شود، در ادامه اظهار کرد: آموزش درون‌گروهی هنرمندان جوان در کارگاه‌ها و برقراری ارتباط با پیشکسوتان به منظور کسب تجربیات آنها می‌تواند اتفاقات خوبی را در حوزه تئاتر رقم زند.
این پیشکسوت عرصه تئاتر با اشاره به اینکه با یک برنامه‌ریزی مدون می‌توان با کمترین هزینه موجب اتفاقات خوبی شد، افزود: در کار تئاتر، مبنا و محور کار «انسان» است پس باید خود به بهترین نحو ممکن آموزش دیده باشیم تا بتوانیم به مخاطب خود آموزش لازم را ارائه دهیم.
انتهای پیام/ل10/چ3000
