بحران‌های اقتصادی بر حذف تئاتر از سبد خانوار تأثیرگذار است

به گزارش خبرگزاری فارس از همدان به نقل از نوزدهمین جشنواره تئاتر کودک و نوجوان همدان، در آغاز این نشست که در سالن کانون برگزار شد بهزاد صدیقی منتقد و پژوهشگر تئاتر که اجرای برنامه را بر عهده داشت با اشاره به اهمیت مقوله دراماتورژی در ادبیات نمایشی کودک و نوجوان گفت: در چند سال اخیر تعریف دراماتورژی در ایران کمی مخدوش شده و هر کس به نوعی این مبحث را در تئاتر خود به کار می‌گیرد. از سوی دیگر یک هنرمند نمی‌تواند به طور همزمان نویسنده یا کارگردان و دراماتورژ یک اثر باشد.

وی با اشاره به نوپا بودن مقوله دراماتورژی در تئاتر ایران افزود: این مقوله در تئاتر کودک و نوجوان به ندرت اتفاق افتاده است.

صدیقی خاطرنشان کرد: دراماتورژ از آغاز باید در گروه حضور داشته باشد و به عنوان چشم اصلی و مهم یک گروه نمایشی در انتخاب‌ها دخیل باشد اما در تئاتر ما چنین چیزی اتفاق نمی‌افتد.

در ادامه بهرام جلالی‌پور پژوهشگر تئاتر با تشریح تعاریف گوناگون دراماتورژی گفت: درام کودکسالان در اصل نباید خیلی با درام بزرگسالان تفاوت داشته باشد. هر چند به هر حال تفاوت‌هایی وجود دارد.

وی ادامه داد: می‌توان تئاتر را بر اساس فاکتورهای مختلفی تقسیم‌بندی کرد که یکی از این مقولات تقسیم‌بندی بر اساس مخاطب است.

این پژوهشگر تئاتر با اشاره به اهمیت تئاتر کودک و نوجوان یادآور شد: در مورد مخاطب کودک چند نکته مهم وجود دارد که ضعف‌های تئاتر کودک ما ناشی از بی‌توجهی به این نکات است. برخی تصور می‌کنند تئاتر کودک را می توان به طور سرسری اجرا کرد در حالی که کار کردن برای این مخاطب دشوارتر است زیرا کودک امروز جوان فرداست و نگهداری از او بسیار مشکل است.

جلالی‌پور با اشاره به دیگر نکات مهم در تئاتر کودک و نوجوان ادامه داد: مخاطب این گروه سنی بسیار تاثیرپذیرتر از بزرگسالان است، از سویی دیگر وقتی یک نمایشنامه‌نویس برای این مخاطب می‌نویسد باید مسائل را از دیدگاه آنها ببیند. و به همین دلیل پژوهش در این زمینه نقش بسیار مهمی دارد اما بسیاری از فعالان تئاتر کودک به این مسئله توجه ندارند.

وی خاطرنشان کرد: نویسنده بزرگسالان می‌تواند برای کوچکسالان هم بنویسد چون قواعد درام یکی است اما موضوع پژوهش هم به قدرت خود باقی است.

در ادامه این جلسه عباس جهانگیریان نمایشنامه‌نویس و پژوهشگر تئاتر گفت: فرایند تولید تئاتر کودک در ایران بر پایه چهار مولفه دولت، جامعه، امکانات و مخاطب شکل می‌گیرد.

وی با اشاره به دولتی بودن تئاتر در ایران متذکر شد: اراده دولت در تئاتر کودک در سیاستگذاری‌های مرکز هنرهای نمایشی متجلی می‌شود.

جهانگیریان احیای جشنواره تئاتر کودک و نوجوان را یکی از تلاش‌های مرکز هنرهای نمایشی در امر تئاتر کودک و نوجوان دانست و گفت: همراه با برگزاری جشنواره، چاپ کتاب و اجرای عمومی آثار در تالار هنر هم پیگیری می‌شود اما اینها کافی نیست.

وی با تأکید بر ضرورت افزایش امکانات سخت‌افزاری تئاتر کودک و نوجوان ادامه داد: نیازمند توسعه سالن‌های تئاتر کودک هستیم. ضمن اینکه بودجه باید ارتقا پیدا کند. در بسیاری از شهرهای ایران حتی یک سالن برای اجرای تئاتر کودک نداریم.

این نمایشنامه‌نویس ادامه داد: دولت باید زمینه تشکیل و حمایت از گروه‌های تئاتر کودک و نوجوان در ایران را فراهم کند زیرا جامعه ما تئاتری نیست و از تئاتر دور شده است به ویژه زمانی که جامعه دچار بحران اقتصادی می‌شود تئاتر از سبد مصرف خانوار خارج می‌شود.

عباس جهانگیریان در بخش پایانی سخنانش به اهمیت مخاطب در تئاتر اشاره کرد و گفت: در اروپا تماشاگر تئاتر را تربیت می‌کنند یعنی ایجاد نیاز می‌کنند وقتی بچه را از کودکی به تماشای تئاتر می‌آورند او به تئاتر احساس نیاز می‌کند اما چنین چیزی در ایران وجود ندارد در حالی که آموزش و پرورش می‌تواند در این زمینه نقش مهمی داشته باشد و اگر این موارد اتفاق نیافتد نمی‌توانیم به آینده تئاترمان خوش‌بین باشیم.

انتهای پیام/غ30/چ3000