به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، اکبر زمانی صبح امروز در نشست تخصصی «بررسی و استخراج قضایا و ترسیمات هندسی در کاشی‌کاری و معماری اسلامی و کاربرد آن در آموزش ریاضی» که در پژوهشکده هنرهای سنتی اسلامی برگزار شد، با بیان اینکه اوج شکوفایی ایرانیان در علم ریاضی به دوران آل‌بویه و قرن چهارم و پنجم هجری قمری باز می‌گردد، اظهار کرد: ما در بناهای تاریخی خود مقرنس‌هایی داریم که ساخت چنین مقرنس‌هایی زیبا که در دل خود علم ریاضی را در بر دارد، مبین این مسئله است که تا چه اندازه هنرمندان و دانشمندان آن دوره ایران به این علم تسلط داشته‌اند.
وی با اشاره به اینکه از طرح‌های قدیمی و هندسی ایرانیان غافل مانده‌ایم و نتوانسته‌ایم این علوم را مدون کنیم، تصریح کرد: اکنون باید در این برهه تاریخی هوشیار باشیم، چرا که غربیها مبالغ زیادی را در زمینه بهره‌برداری از آثار تاریخی ما و
کاربردی‌کردن علوم به کار رفته در آنها، هزینه می‌کنند.
این پژوهشگر و ریاضی‌دان یادآور شد: در حال حاضر بسیاری از کتب ریاضی‌دانان ما در کتابخانه‌های کشورهای غربی نگه‌داری می‌شود.
وی تصریح کرد: غربیها به شدت روی آثار تاریخی و منابع مکتوب گذشته ما تحقیق و تفحص می‌کنند که ما از آن خبر نداریم و جای آن دارد که با هوشیاری کامل در این عرصه فعالیت و آگاه باشیم.
زمانی در ادامه با اشاره به معماری ایرانیان در گذشته یادآور شد: نزدیک به 400 نوع طاق در بناهای تاریخی خود داشته و روش‌های بسیار جالب و شگفت‌انگیزی در ترسیم شمسه‌های به کار رفته در آنها مورد استفاده قرار می‌گرفته است.
وی با اشاره به شمسه هفت در طاق‌ها گفت: در این شمسه، دایره به هفت قسمت مساوی تقسیم می‌شود و اینکه در آن زمان چگونه این تقسیم‌بندی انجام می‌شده است، بسیار مهم و قابل توجه است.
این محقق و پژوهشگر در ادامه سخنان خود با اشاره به معماری‌های به کار رفته در بناهای تاریخی اصفهان به ویژه مسجد جامع، اظهار کرد: با استخراج اصول هندسه و ریاضی در این آثار که در این کار پژوهشی صورت‌گرفته است، می‌توان طریقه رسم بسیاری از طرح‌های به کار رفته در آثار تاریخی و از جمله مسجد جامع را به دانش آموزان یاد داد و به این وسیله شوق و اشتیاق یادگیری ریاضیات را در دانش آموزان افزایش داد.
وی در ادامه به تاریخ ریاضی در ایران نیز اشاره کرد و یادآور شد: ریاضی‌دانان ایرانی، در زمان آل‌بویه و دیلمی به سبب علاقه وزرا به این علم در این عرصه فعالیت می‌کردند.
زمانی همچنین قرن نهم هجری را نیز از دوران درخشش علم ریاضی در ایران برشمرد و غیاث‌الدین جمشید کاشانی را از جمله کسانی برشمرد که در آن زمان ابداع‌های بسیاری در زمینه ریاضیات داشته است.
وی افزود: البته پس از آن شیخ بهایی نیز اقدامات قابل توجهی را به انجام رسانید، اما در واقع کار شیخ بهایی بیشتر گسترش علوم پیشین بوده است، اما غیاث‌الدین اقدامات ابتکاری داشت.
این پژوهشگر ریاضی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به گستردگی دامنه علم ریاضیات تصریح کرد: متأسفانه ما کسی که تاریخ ریاضی بداند و در این زمینه مطالعه جدی داشته باشد، به آن شکل نداریم و در واقع یک ریاضی‌دان برای گسترش دانش خود، ضروری است، به زبان عربی مسلط باشد و اصطلاحات دوران گذشته را که در ریاضیات کاربرد داشته است، بداند که این موضوع تحقیق و پژوهش در این عرصه را دشوار کرده است.
انتهای پیام/صا10/ض1002
