نگاهی به دیدگاه‌های حزب کار اسرائیل درباره قضیه فلسطین و اعراب

به گزارش خبرگزاری فارس، تنها چند روز بیشتر به انتخابات سراسری (کنست) در اسرائیل باقی نمانده است، تاکنون حدود 34 فهرست انتخاباتی اعلام کرده‌اند، قصد دارند در این انتخابات شرکت کنند.

آنچه در این مطلب و مطالب بعدی خواهد آمد، نگاهی به احزاب شرکت کننده در این انتخابات و دیدگاه‌های آنها در قبال قضایایی همچون فلسطینیان، اعراب و قدس اشغالی است.

حزب کار

حزب کار یک حزب سوسیال دموکرات صهیونیستی است که در سال 1968 میلادی از اتحاد با سه حزب کاری «مپای»، «احدوت هعفودا - بوعالی تسیون» و «رافی» تشکیل شد. 

حزب کار از بدو تشکیل در سال 1968 تا سال 1992 با نام «معراخ» یا «تجمع کاری» در انتخابات کنست اسرائیل شرکت کرد. معراخ در سال 1969 با اتحاد دو حزب کار و ماپام به وجود آمد و در سال 1984 منحل شد.

حزب کار را می‌توان ادامه حزب با سابقه و معروف مپای دانست، چون بدنه اصلی حزب احدوت هعفودا - بوعالی تسیون، یکی از احزاب مؤسس حزب کار را همان گروهی تشکیل داد که در سال 1944 از حزب مپای جدا شده بودند.

همچنین حزب رافی، دیگر حزب مؤسس حزب کار نیز در اصل حزبی بود که در سال 1965 به رهبری «دیوید بن گوریون» از حزب مپای جدا شد.

شاخص‌ترین بنیانگذاران حزب کار افرادی چون لیوی اشکول، گولدا مایر و بنحاس سابیر (از حزب مپای)، اسراییل گلیلی، ایگال آلون و اسحاق بن هارون (از احدوت هعفودا) و موشیه دایان و شیمون پرز (از حزب رافی) و اسحاق رابین بودند که در سال 1968 و پس از پایان یافتن دوره خدمت در ارتش به حزب کار پیوست.

بنیانگذار این حزب «شیمون پرز» بود و هم اکنون «شلی یاشیموویچ» است. از چهره‌های شاخص حزب کار اسرائیل می‌توان به اسحاق رابین، ایهود باراک و بنیامین بن الیعزر اشاره کرد.

حضور در کنست

حزب کار با نام معراخ در انتخابات کنست هفتم و هشتم در سال‌های 1969 و 1973 شرکت کرد و موفق شد، موقعیت برتر حزب مپای را در احزاب اسرائیل حفظ کند. حزب مپای با برتری که داشت همواره در راس حکومت‌های ائتلافی که تشکیل می‌شدند، قرار داشت و پست‌های اصلی و مهم کابینه‌های رژیم صهیونیستی را احراز می‌کرد.

ولی در انتخابات کنست نهم یعنی در سال 1977 حزب کار با تحمل شکستی سنگین، ناگزیر به ترک قدرت و پیوستن به احزاب معارض شد و راستگراها به رهبری حزب لیکود برای نخستین بار زمام امور را در اسرائیل به دست گرفتند.

در انتخابات سال‌های 1984 و 1988 کنست موقعیت حزب به نسبت بهتر شد و در وضعیتی تقریبا همسان با حزب لیکود از حیث امکان تشکیل کابینه قرار گرفت و به همین دلیل دو حزب ناگزیر به تشکیل کابینه وحدت ملی پس از این انتخابات شدند.

در سال 1990 و با خروج حزب کار از کابینه ائتلافی دیگر چیزی به اسم کابینه وحدت ملی باقی نماند، ولی حزب لیکود با ائتلاف با احزاب مذهبی و احزاب راستگرای تندرو در راس کابینه به کار خود ادامه داد.

هر چند حزب کار در انتخابات سال 1992 بیشترین کرسی‌های کنست را از آن خود کرد و توانست در راس کابینه قرار گیرد، ولی این پیروزی شکننده‌ بود و نمی‌توانست چندان مورد اطمینان خاطر او باشد. «اسحاق رابین»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی در سال 1995 از این حزب توسط یه یهودی افراطی به نام «ایگال آمیر» ترور شد.

در انتخابات 1966 این حزب در ائتلاف با حزب میرتس از جناح راستگرای اسرائیل به رهبری لیکود شکست خورد، اما در انتخابات 1999 به رهبری «ایهود باراک» به پیروزی رسید.

در انتخابات سال 2003 کنست حزب کار اسرائیل توانست با کسب 20 کرسی، در رده دوم پس از کدیما قرار گیرد که در این انتخابات پیروز شده بود. در انتخابات سال 2006 نیز این حزب کادیما بود که با به دست آوردن 29 کرسی از 120 کرسی پارلمان برنده انتخابات اعلام شد و بسان انتخابات سال 2003 حزب کار با به دست آوردن 19 کرسی جایگاه دوم را احراز کرد.

و سرانجام اینکه حزب کار در انتخابات 2009 کنست پس از حزب کادیما با کسب 28 کرسی، حزب لیکود با کسب 27 کرسی، حزب اسرائیل خانه ما با کسب 15 کرسی موفق شد، تنها 13 کرسی را از آن خود کند.

دیدگاه‌های سیاسی

ز لحاظ دیدگاه سیاسی، حزب کار مدعی صلح با فلسطینیان و کشورهای عربی است. صلح مورد نظر حزب کار مبتنی بر یافتن یک راه‌حل میانه منطقه‌ای هم برای سرزمین‌های اشغالی فلسطین و هم برای بلندی‌های جولان سوریه با استناد به قطعنامه‌های 242 و 338 شورای امنیت سازمان ملل و البته آنطور که این حزب آنها را تفسیر می‌کند، است.

همچنین این حزب با الحاق کامل یا عقب نشینی کامل از مناطق اشغالی مخالف است. این حزب در خصوص فلسطینیان مدعی آمادگی برای مذاکره با شخصیت‌ها و تشکیلاتی از فلسطینیان است که اسرائیل را به رسمیت می‌شناسند و با تروریسم مد نظر اسرائیل مخالف هستند.

حزب کار همچنین خواهان حل گام به گام چالش‌های موجود بین اعراب و اسرائیل بر اساس اصول و مبادی زیر است:

- شرکت دادن اردن در مذاکرات حل نهایی با هدف دستیابی به توافقی درباره نوع حاکمیت سیاسی مشترک میان اردن و فلسطین و نه کشور مستقل فلسطینی در کرانه غربی رود اردن که برای همکاری گسترده با اسراییل آمادگی داشته باشد.

- باقی ماندن قدس اشغالی به طور کامل تحت حاکمیت اسرائیل.

- تاکید بر اینکه کرانه باختری و شمال غربی بحر المیت مرزهای امنیتی اسراییل را تشکیل می دهند.

- باقی ماندن بعضی مناطق حیاتی در دست اسرائیل مانند حومه شهر بیت المقدس و غوش عتسیون که اکثریت جمعیت آنها را اعراب تشکیل نمی‌دهند.

- توقف عملیات شهرک سازی به جز در قدس اشغالی و کرانه باختری.

- تضمین عدم تعرض به شهرک‌های واقع در مناطقی که اسراییل از آن عقب‌نشینی خواهد کرد و همچنین تضمین سلامت و امنیت ساکنان آنها.

- حل مشکل آوارگان فلسطینی در خارج از مرزهای اسرائیل.

به این ترتیب ملاحظه می‌شود، اگرچه این حزب چپگرای اسرائیلی منادی صلح با فلسطینیان است، اما صلحی را مد نظر دارد که منافع مورد نظر صهیونیست‌ها را تامین کند.

انتهای پیام/++