به گزارش خبرگزاری فارس، تنها چند روز بیشتر به انتخابات سراسری (کنست) در اسرائیل باقی نمانده است، تاکنون حدود 34 فهرست انتخاباتی اعلام کرده‌اند، قصد دارند در این انتخابات شرکت کنند.
آنچه در این مطلب و مطالب بعدی خواهد آمد، نگاهی به احزاب شرکت کننده در این انتخابات و دیدگاه‌های آنها در قبال قضایایی همچون فلسطینیان، اعراب و قدس اشغالی است.
لیکود
لیکود را باید کانون جناح راست در میان احزاب راستگرای فعال در عرصه سیاسی رژیم صهیونیستی برشمرد. این حزب در سال 1973 توسط «مناخیم بگین» تاسیس شد و با ائتلاف با چند حزب راستگرا و لیبرال فعالیت خود در عرصه سیاسی اسرائیل را آغاز کرد.
لیکود از ابتدا خود را مدافع ارزش‌هایی همچون عدالت اجتماعی، بازار آزاد و حفظ سنت فرهنگ یهودی معرفی و اغلب ارزش‌هایش برپایه آموزه‌های تعالیم «ولادیمیر ژابوتنسکی»، از رهبران جنبش صهیونیسم و بنیانگذار جنبش «احیای صهیونیسم» معرفی کرد.
این حزب در عرصه انتخابات اسرائیل شکست‌ها و پیروزی‌های چندی را تجربه کرده است.
حزب لیکود در انتخابات پارلمانی سال 1973 میلادی نتوانست به این موفقیتی دست یابد. ولی در انتخابات سال 1977 توانست از حزب کارگر پیشی بگیرد و برای نخستین بار در اسرائیل، قدرت را به دست گیرد.
این حزب از سال 1977 تا 1981 با ائتلاف با احزاب مذهبی و از سال 1981 تا 1984 با ائتلاف با احزاب مذهبی و راستگرا کابینه رژیم صهیونیستی را تشکیل داد.
در انتخابات 1984 و 1988 به دلیل موازنه قوا بین جناح راست و جناح چپ حزب لیکود ناگزیر به تشکیل کابینه ائتلافی با مشارکت حزب کارگر شد. اما در انتخابات سال 1992 حزب لیکود نتوانست اکثریت آرا را به دست آورد و به ناچار قدرت را به رقیبش یعنی حزب کارگر واگذار و مقام دوم لیست را از آن خود کرد.
این حزب در انتخابات پارلمانی سال 1996 نیز موفق شد، قدرت را در اسرائیل به دست گیرد، انتخابات زود هنگام و پیش از موعد سال 1999 موجبات شکست حزب لیکود در قبال حزب «عمل» یا «کارگر» اسرائیل را فراهم کرد.
در انتخابات سال 2003 کنست، لیکود به رهبری «آریل شارون» پیروزی قانع کننده‌ای داشت و برنده 38 کرسی از 120 عضو پارلمان در کنست شد، اما با جدایی آریل شارون، رهبر لیکود از این حزب در سال 2005 و تشکیل حزب جدید «کادیما»، لیکود دچار شکاف بزرگ و عمیقی شد.در نتیجه در انتخابات سال 2006 کنست لیکود به مقام چهارم نزول کرد.
اما پیروزی در انتخابات سال 2009 نشان داد که لیکود به ظاهر آنچه را که از دست داده، توسط بنیامین نتانیاهو بار دیگر در حال به دست آوردن است.
ایدئولوژی لیکود
همان طور که گفته شد بیشتر دیدگاه‌ها و تفکرات حزب لیکود بر دیدگاه‌های ولادیمیر ژابوتنسکی استوار است. وی معتقد بود که یهودیان به هر طریق ممکن باید فلسطین را از چنگ اعراب خارج کند تا کشور صهیونیستی را روی آن بنا کند، اما در عین حال اعتقاد داشت که این دولت یهودی می‌تواند خانه‌ای برای شهروندان عرب باشد.
منشور حزب لیکود
منشور حزب لیکود در سال 1999 تاکید می‌کند:
- جامعه یهودیان در فلسطین ارزش‌های صهیونیستی را تحقق می‌بخشد.
- استقرار و اسکان یهود در سرزمین موعود امری غیر قابل انکار است.
- کرانه باختری رود اردن مرزهای شرقی اسرائیل را تشکیل می‌دهند.
- بیت المقدس از آن یهودیان است و پایتخت ابدی اسرائیل است.
- عدم تقسیم بیت المقدس.
- رد تشکیل کشور فلسطینی.
- برخورد شدید با اعراب مخالف آرمان‌های صهیونیستی.
- عدم وضع محدودیت در امر مهاجرت یهود به سرزمین‌های اشغالی.
- مصادره اراضی فلسطینی و دادن آنها به یهود.
با بازگشت لیکود به قدرت در سال 2009 بازنگری‌هایی در سیاست‌های حزب به عمل آورد. در مرامنامه جدید حزب ایده تشکیل کشور و دولت فلسطینی نه تایید و نه رد شده است.
لیکود به این نکته اشاره کرده است که با ایجاد یک دولت و کشور فلسطینی مخالفت ندارد. اما این دولت باید دولتی غیرنظامی و بدون ارتش باشد، همانطور که کشور فلسطین حق کنترل حریم هوایی خود را هم ندارد .
در بخش شهرک سازی لیکود آشکارا از شهرک سازی صهیونیستی در کرانه باختری حمایت کرده است. این حزب توافقنامه‌های صلحی با کشورهای عرب منعقد کرده است، به عنوان مثال در سال 1979 مناخیم بگین، ، نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی پیمان «کمپ دیوید» را با «انور سادات»، رئیس جمهوری وقت مصر امضا کرد تا در ازای آن شبه جزیره سینا را که توسط اسرائیل در جنگ شش روزه 1967 اشغال شده بود، در ازای صلح بین دو طرف به مصر بازگرداند.
همچنین «اسحاق شامیر»، اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی از حزب لیکود به شمار می‌آید که در کنفرانس مادرید در سال 1991 با رهبران فلسطینی دیدار کرد، با این حال با تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی مخالفت کرد.
در سال 2002 و طی انتفاضه الاقصی رژیم صهیونیستی به رهبری لیکود شهرهای فلسطینی و اردوگاه‌های پناهندگان در کرانه باختری را بار دیگر اشغال کرد.
در برنامه انتخابات کنونی لیکود نیز آشکارا با تشکیل دولت و کشور مستقل فلسطینی مخالفت شده است که با دیدگاه‌های این حزب مبنی بر اینکه کرانه باختری جزیی جدایی‌ناپذیر از سرزمین موعود است، مطابقت دارد.
رهبران لیکود
- مناخیم بگین از سال 1973 تا 1983
- اسحاق شامیر از سال 1983 تا 1993
- بنیامین نتانیاهو از سال 1993تا 1999
- آریل شارون از سال 1999تا 2005
- بنیامین نتانیاهو از سال 2005 تا کنون
ائتلاف لیکود – اسرائیل بیتنا (اسرائیل خانه ما)
با نزدیک شدن به زمان برگزاری انتخابات پارلمان (کنیست) رژیم صهیونیستی، آرایش و قطب بندی‌های سیاسی جدیدی در این رژیم شکل گرفته است.
در مهمترین و جدیدترین تحول سیاسی در آستانه انتخابات رژیم صهیونیستی، دو حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو و «اسرائیل خانه ما»، به رهبری «آویگدور لیبرمن»، وزیر خارجه مستعفی رژیم صهیونیستی اعلام ائتلاف کردند. بر اساس این ائتلاف این دو حزب در انتخابات پیش رو یک لیست واحد ارائه خواهند کرد.
ائتلاف این دو حزب آن هم پیش از برگزاری انتخابات می‌تواند، حامل پیام‌های خاص و قابل توجهی باشد. مشخصه اصلی هر دو حزب در داشتن گرایش‌های راستگرایانه و افراطی در قبال مسئله فلسطین و نیز داشتن نگاه سکولار در موضع گیری‌هایشان است.
این ائتلاف حزبی جدید التاسیس به نام «لیکود خانه ما» در عرصه انتخاباتی فعالیت خواهد کرد و نتانیاهو هدف از این ائتلاف را تلاش برای تاسیس «اسرائیل بهتر» توصیف کرد و مدعی شد، اسرائیل هم اکنون با چالش‌های بزرگی از جمله لزوم متوقف کردن برنامه هسته‌ای ایران مواجه است.
دو حزب لیکود و اسرائیل خانه ما در مجموع 42 کرسی از 120 کرسی پارلمان منحل رژیم صهیونیستی را در اختیار داشتند.
به نظر می رسد ائتلاف دو حزب لیکود و اسرائیل خانه ما با هدف تقابل و جبهه گیری در برابر دو جریان ایجاد شده است. جریان نخست: احزاب و گروه‌های راستگرای مذهبی همچون حزب شاس است. گرچه احزاب مذهبی در کنار لیکود و اسرائیل خانه ما در ائتلاف حاکم حضور داشته‌اند و در داشتن دیدگاه‌های افراطی در قبال مسائل مربوط به فلسطینیان فرقی با هم ندارند، اما در بسیاری از موارد از جمله قانون موسوم به «دال» که مربوط به اجباری شدن سربازی برای دانشجویان علوم دینی است، اختلاف میان احزاب مذهبی راستگرا و احزاب سکولار راستگرا کاملا نمایان است.
اما جریان دومی که ائتلاف لیکود و اسرائیل خانه ما را می‌توان در تقابل با آن دانست، احزاب موسوم به میانه‌رو و چپگرا است که اکنون خارج از ائتلاف حاکم هستند و به عنوان احزاب مخالف فعالیت می‌کنند.
اعلام ائتلاف دو حزب لیکود و اسرائیل خانه ما، نارضایتی احزاب میانه‌رو و چپگرا در رژیم صهیونیستی را درپی داشت. آنها این ائتلاف را نژادپرستانه توصیف کرده‌اند.
انتهای پیام/++
