به گزارش خبرگزاری فارس از خوزستان، وقتی با من تماس گرفت صدایش لرزان‌تر از آن بود که بتوان توصیف کرد. جانباز است و جبهه‌ها را به خوبی می‌شناسد. اما به گفته خودش این روزها حتی خودش را نیز دیگر نمی‌شناسد. مضطرب و نگران است که در حقش اجحاف شده و می‌گوید قصد درددل دارد. در عرصه خبر هم فعالیت دارد و دستش به قلم می‌رود.
49 ساله است. اهل هندیجان و اصالتا بزرگ شده همین مرز و دیار. صاحب هفت فرزند است که تنها دو تای آنها متاهل هستند و به خانه بخت رفته‌اند. کارمند مخابرات است و در منطقه‌شان همه به خوبی و اخلاق خوش از او یاد می‌کنند.
از اینکه این روزها زمزمه پس گرفتن خانه‌اش را شنیده آرام و قرار ندارد. خانه‌ای که با دبدبه و کبکبه و طی مراسمی به او اهدا شده بود. به گفته خودش همکارانش همگی شاهد این قضایا بودند و امروز نیز بر همین امر شهادت می‌دهند.
با ناصر حکیمی، رزمنده دوران دفاع مقدس وی به گفت‌وگو نشسته‌ایم و توضیحاتش را در این خصوص جویا می‌شویم.
*فارس: از خودتان بگوئید...
*حکیمی: چند سال را در جبهه‌های جنگ برای دفاع از ناموس و حیثیت کشور جنگیدم و همچنان نیز افتخار می‌کنم که سرباز نظامم. در دوران دفاع مقدس هم شیمیایی شدم و هم اینکه موج انفجار مرا گرفت و در این زمینه تا به امروز دچار مشکل هستم. حدود دو سال گذشته منزلی سازمانی ازسوی مسئولان استان به مناسبت روز جانباز به من واگذار شد اما امروز دوباره به همین مناسبت درصدد گرفتن خانه هستند.
*فارس: مگر سند یا مدرکی مبنی بر واگذاری خانه به شما نداده‌اند؟
*حکیمی: خیر متاسفانه فکر نمی‌کردم کار به اینجا بکشد. در مراسمی که به‌مناسبت روز جانباز در مسجد این شهرستان با تمام احترام و با حضور مسئولان شهری و استانی این مراسم برگزار شد اما متاسفانه امروز همه چیز را منکر شده‌اند.
*فارس: برای این موضوع پیگیر هم شده‌اید شکایتی یا اعتراضی؟
*حکیمی: بله به استان و نزد امور حقوقی و املاک رفته‌ام اما آنها نیز می‌گویند این منازل قبلا واگذار شده است و آن را به شخص دیگری فروخته‌اند. در این خصوص دست به دامان همه شده‌ام اما کسی به دادم نمی‌رسد. به دفتر ریاست جمهوری و مقام معظم رهبری هم نامه نوشته و مشکلم را عنوان کرده‌ام اما تاکنون هیچ نتیجه‌ای نگرفته و پاسخی دریافت نکرده‌ام.
*فارس: درصد جانبازی‌تان؟
*حکیمی: 15 درصد است و البته من در این خصوص انتظار خاصی ندارم اما اینکه مسئولان زیر حرف خودشان بزنند و امروز قصد آواره کردن من و خانواده‌ام را داشته باشند اصلا خوشایند نیست.
*فارس: شغلتان کفاف زندگی‌تان را می‌دهد؟
*حکیمی: بد نیست. خدا را شکر. اما با هفت فرزند و بیکاری پسران مجبوریم سر کنیم. مثل بقیه مردم. تنها مشکلی که امروز دارم منزلی است که به من هدیه شده بود و امروز قصد پس گرفتنش را دارند.
*فارس: اگر این منزل از شما گرفته شود درآمدتان چنان هست که منزل دیگری فراهم کنید؟
*حکیمی: باور کنید اصلا فکرش را هم نمی‌کردیم. حداقل اگر از قبل به ما اطلاع می‌دادند و می‌گفتند فکری به حال خود و خانواده‌ام می‌کردم. در این خصوص حقوقم را هم قطع کرده‌اند تا منزل را هر چه سریع‌تر خالی کنیم. این برخورد اصلا درست نیست. فصل مدارس است و جابه‌جایی منزل به مکانی دیگر خیلی مشکل است به ویژه اینکه در فصل پائیز قیمت‌های رهن و اجاره چندین برابر می‌شود. به هر حال مجبوریم به فکر خانه دیگری باشیم.
*فارس: اگر حرفی مانده است می‌شنویم...
*حکیمی: تبلیغات ناصحیح بیش از همه ما را اذیت می‌کند چرا که همه می‌گویند به شما جانبازان خیلی خوب رسیدگی می‌شود. پیش از اتمام جنگ، بسیاری از مسائل را عنوان نمی‌کردیم اما اکنون مایل هستیم دغدغه‌های خود را بیان کنیم. امروز قانون موجود است اما ضامن اجرایی برای آن وجود ندارد. جانبازان ارزش‌های جامعه هستند، چرا اکنون خانواده‌های جانبازان جنگ جهانی دوم از احترام و حقوق در سطح جامعه برخوردارند اما در کشور انقلابی ما سال به سال از مزایای جانبازان کاسته می‌شود و این در حالی است که در ذهن جامعه، تمام امکانات کشور صرف جانبازان می‌شود.
انتهای پیام/72001/صا40/پو3002
