به گزارش خبرگزاری فارس از کرمان، حشمت‌الله قنبری شامگاه یکشنبه در جشن بزرگ زیر سایه خورشید در کرمان اظهار داشت: ماجرای امام رضا (ع) و حضرت معصومه (ع) از موضوع‌های شگفت‌انگیز تاریخ اسلام است.
وی با اشاره به اینکه در برخی از مواقع تاریخی زندگی برخی از ائمه استثنائات خاص خودش را دارند، افزود: حضرت امام رضا (ع) دوران جامعی از دوران‌ها را در خودش دارد، آن چه که در اطراف خود امام رضا (ع) و خواهر بزرگوارش حضرت فاطمه معصومه (س) می‌گذرد، جنسی از حیات همه ائمه عصمت و طهارت (ع) است.
قنبری گفت: هر چقدر در بین اهل حق و در بین مکتب اهل بیت پیوستگی منسجم در سایه قرآن و سنت پیغمبر وجود دارد در بین جبهه باطل و برانداز ضد توحید هم همین پیوستگی و انسجام قابل درک و فهم است.
وی عنوان کرد: در دوران حضرت علی (ع) و حضرت امام مجتبی (ع) یک شخصیت بسیار مغموم و پیچیده به نام معاویه وجود داشت که بدون تردید در میان سلسله بنی‌امیه، بنی‌مروان و آل‌عباس نظیر آن وجود ندارد.
قنبری ابراز داشت: شخصیتی مانند مامون در هوشیاری، ذکاوت و سیاست در امر مملکت‌داری وجود ندارد، شاید در تمام تاریخ بشر افرادی مانند معاویه و عبدالله مامون در جبهه برانداز ضد توحید قابل به اسم نباشد.
وی تصریح کرد: از همان صدر اسلام تا آخر دوران بنی‌عباس حتی تا به امروز یکی از اصلی‌ترین گرفتاری‌های دولت‌ها و حاکمیت دستگاه‌های جور بحران مشروعیت بوده و هست.
استاد حوزه و دانشگاه عنوان کرد: بحران مشروعیت بنی‌امیه در جبهه ضد توحید از بین نرفت و به شهادت امام حسن (ع) به سرانجام رسید و بعد به حادثه کربلا برخورد کرد و آن فاجعه سرنوشت تاریخ را عوض کرد، این شرایط ادامه پیدا کرد استبداد، دیکتاتوری، بحران مشروعیت کار را به جایی رساند که در یک سراشیبی و در یک نزاع با خونریزی کم، حکومت طاغوت بنی‌امیه به بنی‌مروان و به بنی‌عباس منتقل شد.
وی بیان داشت: فرزندان عباس در خلق جنایت و فاجعه عملشان بدتر از بنی‌امیه شد به طوری که عبدالله مامون به بزرگان بنی‌عباس نامه نوشت که بنی‌امیه‌ای که شما کشتید اگر از قبر بیرونشان بیاورند و از شما بپرسند چه فاجعه‌ای علیه پیغمبر و ائمه اطهار (ع) ما انجام دادیم که شما بدتر آن را انجام ندادید چه پاسخ دارید، بدهید، این به این معنی است که بنی‌عباس روی دوم سکه ضد توحیدی بنی‌امیه است و از یک قانون مجازی مدیریت می‌شدند.
قنبری افزود: در عصر امام رضا (ع) برای مدینه پیامبر یک شرایط بسیار استثنائی به وجود آمد و این شرایط این بود به جز در دوران پیامبر (ص) هیچ وقت مدینه محل اعتنایی مردم نبود، مدینه پیغمبر (ص) با حضرت رضا (ع) یک قومیتی پیدا کرد که اگر حاکمیت تباهی بنی‌عباسیان در مرو یا بغداد اما محل وجوه اعتنایی مردم مدینه پیغمبر (ص) بود این قابل تحمل نبود.
وی بیان کرد: شرایط به گونه‌ای شده بود که فرقه‌های بنی‌عباس فهمیده بودند با بودن امام رضا (ع) در مدینه این بحران مشروعیت بنی‌عباس بدتر و مخوف‌تر از بنی‌امیه جریان پیدا می‌کند.
استاد حوزه و دانشگاه گفت: نخستین اقدامی که انجام دادند این بود که این نقطه کانونی تجمع اسلامی را به هم بزنند و به هم زدن آن یک راه داشت و آن جدا کردن حضرت امام رضا (ع ) از مدینه پیغمبر بود.
قنبری عنوان کرد: امام رضا (ع) می‌دانست برنامه مامون چیست، لذا دست به یک ابتکار عجیب زد و زمانی که چاره‌ای ندید روش امام حسین (ع) را در پیش گرفت و در مقابل چشم همه مردم مدینه کنار قبر پیغمبر (ص) رفت و خداحافظی کرد و به همان روش امام حسین (ع) زنان و مقدرات را جمع کرد و بعد فرمود «زنان حرم، مقدرات و خاندان نبوت برای من گریه کنید و برای من اقامه اذان کنید» و این سئوال در ذهن‌ها وجود آمد و بعضی‌ها آمدند، گفتند آقا پشت سر مسافر گریه معنا ندارد، امام فرمود« مسافری که امید به برگشتنش وجود داشته باشد» و این افشاگری و روشنگری بود.
وی تصریح کرد: امام رضا(ع) در هنگام حرکت کسی را با خودش همراه نکرد و تنها راه افتاد تا به نیشابور رسید که مرکز علم و دانش بود، اهل تاریخ می‌نویسند، 90 هزار نفر در آن زمان پشت سر امام رضا (ع) حرکت می‌کردند که بخش عظیم آنها راویان حدیث بودند.
انتهای پیام/80018/ل40/د1000
