به گزارش خبرگزاری فارس از مشهد، المپیک سال 2012 میلادی در لندن با تمام غمها و شادیهایش به اتمام رسید و قهرمانی ورزشکاران بزرگ کشورمان سبب شادی دلهای ایرانیان سراسر جهان شد، شادی و غروری که شاید نتوان با هیچ چیز دیگر جایگزین کرد.
در هنگام این قهرمانی‌‌ها و زمانی که رسانه ملی به خانه این ورزشکاران قهرمان در شهرهای مختلف میرفت، شادی و غرور خانواده و همشهریان این ورزشکاران جالب توجه بود؛ اما این افتخارات برای ما خراسانیها حسرتی به همراه داشت؛ حسرت حضور جوانان با استعدادمان در بزرگترین رویداد ورزشی جهان، حسرت حضور فرزندان پهلوان این خطه در مکانی که بیشترین توجه مردم کره خاکی به آن بود.
مردم خراسان در تاریخ خود شاهد بروز و ظهور پهلوانان بزرگ و نامی بوده و همیشه در ورزش کشور می‌درخشیدند؛ قهرمانی‌های برادران خادم در رقابت‌های بین‌المللی و المپیک هنوز در یادهای مردم این سرزمین است اما امروز دیگر هیچ نشانی از فرزندان خطه خراسان در سطح اول ورزش کشور و دنیا نیست.
قهرمانی‌های دو ومیدانی‌کارانی از قبیل باغبان‌باشی هنوز هم به عنوان داستانی حیرت‌انگیز از قهرمانی یک جوان با استعداد در رسانهها نقل می‌شود، هنوز هیچ‌کس افتخار آفرینیهای مهندس خالدی در وزنه‌برداری جهان را فراموش نکرده است اما امروز حتی از سالنهای وزنه‌برداری مشهد هیچ خبری نیست و دیگر چیزی نداریم که به آن ببالیم.
این روزها ورزش استان حال و روز خوشی ندارد و به حاشیه رفته است؛ جنجالها، نامهها، طومارها، زد و بندها، درگیریها و زد و خوردها در میادین ورزشی چهره زشتی به فعالیتهای ورزشی داده است و بد اخلاقی ستارههای عرصه ورزش سبب بیانگیزگی خانوادهها و نوجوانان شده است.
روند بروز ناهنجاریها در ورزش چیزی جز ناکامی برای ما به همراه نداشته و هیچ کس نمیتواند انکار کند که ورزشهای بزرگ ما از قبیل فوتبال و کشتی از زمانی رو به افول گذاشتند که بزرگان این رشتهها سر ناسازگاری برداشتند و برای منافعی کوچک، منافع بزرگ ورزش و آینده جوانان را خراب کردند.
مدیریت ضعیف چند سال گذشته در ورزش استان خراسان رضوی سبب افت شدید ورزش در این استان شده است تا به حدی که دیگر ورزشکاران رشته‌های مطرح ما هم در مسابقات کشوری جایی ندارند، استانی که مدال المپیک کشتی دارد، سالهاست که هیچ نمایندهای در تیم ملی ندارد و بزرگترین کشتیگیران امروز ما، با خوش شانسی شاید بتوانند خود را به 4 نفر اول کشتی ایران در هر وزن نزدیک کنند اما هیچ جایگاهی در بین بزرگان ندارند.
با وجود همه ناکامی‌ها اما هنوز راه موفقیت باز است، خراسان‌رضوی با توجه به بافت جمعیتی خود، دارای مردمانی با قدرت بدنی بالا و مستعد در رشته‌های انفرادی و قدرتی که تا به حال استعداد خود در ورزش را به خوبی نشان دادهاند و با وجود چنین ظرفیت عظیمی میتوان دوباره به روزهای اوج بازگشت.
با المپیک 2012 خداحافظی کردهایم، 4 سال زمان داریم تا به المپیک 2016 در برزیل دست پیدا کنیم و حتی میتوان با برنامه‌ریزی بلند مدت، المپیکهای بعدی را هدفگذاری کرد و با برنامه‌ریزی دقیق و الگو برداری از قدرتهای برتر ورزش دنیا، به هدفی رسید که دست نیافتنی نیست.
لزوم توجه به بُعد علمی ورزش در برنامهریزیها، از استعدادیابی و پرورش استعدادها تا سطح حرفهای ورزش، در دنیای پیشرفته امروز بیش از پیش نمایان است و با استفاده از متخصصان باید به جنگ بزرگان ورزش دنیا رفت.
استان خراسان رضوی در المپیک آینده نمایندهای خواهد داشت؟ چقدر از شادمانی و غرور و افتخار قهرمانی در بزرگترین رویداد ورزشی دنیا سهم مردم پهلوان پرور خطه خراسان خواهد بود؟
امید بدان داریم تا مسئولان از اکنون به فکر پاسخ این سوال و سوال‌هایی از این دست باشند تا دیگر حسرت در نگاه ورزشکار و علاقمندان ورزش خراسان در المپیک 2016 موج نزند.
انتهای پیام/ع10/ژ1001
