فهیمه قانع در گفتگو با خبرنگار فارس در اصفهان اظهار کرد: تئاتر نوجوانان، محلی است که نوجوانان در سالهای آخر دوره راهنمایی و تمام دوران دبیرستان میتوانند، به صورت فوق برنامه زیر نظر مدرسان تئاتر کار کنند، نمایشنامه بنویسند، صحنه بیارایند، نمایش آماده و برای تماشاگران اجرا کنند.
وی با اشاره به اینکه تفاوت مرحله تئاتر کودک با مرحله نوجوانی در نوع نگرش به نمایش است، افزود: در دوره کودکی هدف، اجرا نیست و کار بر بداههسازی و بازی بنا شده است.
این بازیگر و نویسنده تئاتر با بیان اینکه اهمیت‌دادن به تئاتر همیشگی نیست و در آن حد اعتدال رعایت نمی‌شود، گفت: گاهی برای تئاتر مربی تربیت می‌شود، جشنواره و مسابقه تهیه میبینند و گاه نادیده گرفته می‌شود، از آنجا که این تئاتر رشد طبیعی ندارد، نوجوانان به گروههای هنری خارج از مدارس رو میآورند و در بسیاری از موارد مرز این تئاتر و تئاتر بزرگ‌سالان مخدوش می‌شود و از این نظر آفات فراوانی در انتظار آن است.
وی بیان کرد: بسیاری از مربیان دلسوز در مدارس نیز تصوری بیش از یک تیم ورزشی از گروه تئاتر ندارند، گویا تئاتر مدارس یعنی کسب رتبه و مقام و کسی به هنر همگانی و یا قابل استفاده بودن برای همگان و فواید تربیتی آن نمیاندیشد.
قانع به تئاتر در دوره‌های دانشجویی اشاره و تاکید کرد: در تئاتر دانشجویی اغلب افرادی به تئاتر رو میآورند که تنها هدفشان برای بازیگری و ستاره شدن است؛ تجربه نشان داده اغلب کسانی که با این نیت وارد عرصه بازیگری می‌شوند، در انتها چیزی جز ناکامی و سرخوردگی نصیبشان نمی‌شود.
وی با بیان اینکه فقدان اساتید آگاه و باتجربه در دانشگاه تئاتر معضل بزرگ فردای جامعه تئاتری است، گفت: در تئاتر امروز نتیجهای در کار نیست، مگر قطعات دست و پاشکستهای از جنس میان پرده‌ها همراه با لودگی و تقلید از لودهبازیهای تلویزیونی، البته استثنا همیشه هست و گاهی در شرایطی، کار سالمی هم شکل میگیرد، اما به ندرت اتفاق میافتد که آن گروه کار خود را منسجم دنبال کند.
این نویسنده تئاتر ادامه داد: در تئاتر دانشجویی جای واحدهای درسی چون تئاترهای خیابانی، تعزیه، نمایش خلاق، نمایش کودک و نوجوان، تئاتر درمانی و قصه‌گویی خالی است، به همین علت نگرانی دانشجو را پس از اتمام فارغ‌التحصیلی به دنبال می‌آورد.
وی با بیان اینکه خروجی دانشگاه با نیازهای جامعه فرهنگی مغایرت دارد، گفت: دانشجویان با اساتیدی مواجه هستند که بیشترین مطالعه و کم‌ترین تجربه عملی و پژوهشی را دارند، به همین علت جریان اصلی تئاتر کشور باید با تکیه بر اجرای عموم برنامهریزی شود و جشنواره‌ها نتیجه اجراها را به تثبیت برسانند و جشنواره‌های تئاتری باید از دل اجراهای عموم بیرون آیند و کیفیت آن مدنظر قرار گیرد.
قانع در مورد کم‌رنگ بودن نقش خانمها در عرصه کارگردانی در استان تصریح کرد: بانوان کارگردان هرگاه پا به عرصه هنر نمایش گذاشتند، موفق بودهاند اما امروزه در استان اصفهان حضور خانمها در عرصه کارگردانی کم‌رنگ شده است.
وی در مورد ویژگیهای آثار ارزشی و شاخص تاکید کرد: یک کار خوب دارای ویژگی‌هایی است و بسیاری از آثار تا مرحله بازبینی دارای ضعفهایی هستند که کارگردانان باید با مشورت و استفاده از نقطه نظرات کارشناسان و اساتید فن ضعفهای خود را بپوشانند و به خلاقیتهای بیشتری دست بزنند.
انتهای پیام/خ20/ض1002
