به گزارش خبرگزاری فارس از کرمان، آغاز لیگ دوازدهم باشگاه‌های برتر فوتبال ایران برای کرمانی‌ها دل‌چسب و خوش یمن نبود و نماینده فوتبال جنوب شرق کشور با وجود ارائه فوتبالی زیبا و امیدوار کننده، این لیگ را با 2 شکست پیاپی مقابل سپاهان اصفهان و نفت تهران آغاز کرد.
2 شکستی که به واقع نشانگر روی دیگر فوتبال است که در آن صنعت مس کرمان هر چند بازی بهتر و روان‌تری نسبت به 2 رقیب اصفهانی و تهرانی خود ارائه کرد و لایق باخت در آن 2 مسابقه نبود، اما فوتبال روی دیگر خود را به این تیم نشان داد و تیم کرمانی دست خالی میدان مسابقه را ترک کرد.
اما سوای بحث فوتبالی و فنی اتفاقاتی در اواخر بازی مس و نفت تهران به وقوع پیوست که جای تأمل بسیار دارد و بیشتر از واگذاری نتیجه مسابقه و از دست دادن سه امتیاز بازی دل هواداران واقعی فوتبال کرمان را به درد آورد.
هنوز بازی به دقیقه 80 خود نرسیده بود که شماری از سکونشینان با تحریک عوامل بعضا شناخته شده‌ای آغاز به سر دادن شعارهایی علیه سرمربی، بازیکنان و مدیران باشگاه کردند و این امر دقیقا زمانی که تیم در اوج حملات و فشار مضاعف روی حریف بود، انجام و عملا موجب شد، تیم زودتر از سوت داور و سپری شدن 90 دقیقه مفید بازی، تسلیم شود.
این حواشی و سردادن شعار کلیشه‌ای "حیا کن ... رها کن" در روزی که همگان به وضوح دیدند که مس در یک بازی کاملاً برتر و حتی یک طرفه و تنها روی یک اشتباه فردی و در کمال بدشانسی، نتیجه بازی را واگذار کرد، نشان از رد پای عواملی خارج از گود دارد که منافع خود را در اینگونه حواشی جستجو می‌کنند.
به راستی در مسابقه‌ای که موقعیت‌های ایجاد شده روی دروازه‌های 2 تیم 10 به دو به سود مس به خوبی نشانگر قدرت تاکتیکی و بازی‌سازی نارنجی پوشان است، آیا نسبت دادن بازیکنان به "بی‌غیرتی" کمال بی‌انصافی نیست.
شماری با سوء‌استفاده از احساسات تماشاگران و سکونشینان که اکثر آنان را نوجوانان و جوانان پر‌شور تشکیل می‌دهند، جو مسابقه را به سمت و سویی سوق می‌دهند که بتوانند در راستای منافع خود بهره‌برداری لازم را انجام دهند.
این عده به خوبی می‌دانند در زمانی که تیم به لحاظ نتیجه از حریف عقب است، بهترین زمان برای تهییج تماشاگران است و این امر با نفوذ در بین سکونشینان و تحریک احساسات به راحتی قابل اجرا است.
اما به راستی اینها چه کسانی هستند و به واقع چه کسانی باید حیا کنند، سرمربی، بازیکنان و مدیران و یا آنهایی که با دلالی و حاضری خوری این بلاها را بر سر فوتبال ما می‌آوردند، آیا غیر از این است که عده‌ای دلال با بر هم زدن آرامش تیم قصد تحمیل مربی و بازیکن مورد نظر خود را دارند و حساب مردم کرمان از گروه اندک تماشاگرنماها جدا است.
کرمان از جمله شهرهایی است که همه مربیان کشور آرزوی کار در آن را دارند و دلیل این مهم به نجابت، طبع آرام و میهمان‌نوازی خطه دیار کریمان بر می‌گردد که از دیرباز شهره خاص و عام بوده است.
اما در روز بازی مس و نفت تهران گروهی از جوانان تماشاگر با تحریک عده‌ای شناخته شده، ناخواسته و تنها از روی احساسات به گونه دیگری رفتار کردند.
آیا بی‌انصافی نیست با سرمربی که فصل قبل تیم را از خطر سقوط به دسته پایین‌تر نجات داد، اینگونه رفتار شود که با واگذاری 2 نتیجه با بی‌مهری هواداران البته تحریک شده مواجه شود و به وی فرصت کافی و لازم داده نشود و تدابیر و اندیشه‌های تاکتیکی خود را در تیم پیاده کند.
البته باید حساب مردم خوب و نجیب کرمانی را از شماری تماشاگرنماها جدا کرد و همان‌گونه که گفته شد، گروهی در پی منافع خود موجبات تحریک عواطف بعضی هواداران شده‌اند.
باخت خانگی مس کرمان مقابل حریف تهرانی هر چند با اعتراض گروهی از تماشاگران همراه بود و شماری از هواداران با تحریک افرادی فرصت‌طلب سبب شدند، حواشی تأسف‌باری در ورزشگاه شکل گیرد، اما امری که بسیار قابل حس بود، ناراحتی و تاثر فوتبال‌دوستان واقعی کرمانی از شکست تیم خود بود، چه اینکه همین ناراحتی از باخت تیم محبوب موجبات سردادن شعارهایی علیه سرمربی، بازیکنان و مدیران باشگاه شد، اما در پایان بازی نکته‌ای که بسیار قابل تأمل و البته تاسف بود، ابراز رضایت و خوشحالی گروهی که حتی بی‌محابا از شکست نماینده کرمان شادمانی می‌کردند.
این عده کسانی نبودند مگر آنان که خود را به نوعی محق حضور در باشگاه می‌دانند و در شرایط کنونی بهترین راه نفوذ به درون باشگاه را در شکست کادر مدیریتی فعلی دانسته و جایی در باشگاه ندارند.
.....................................
یادداشت از عباس آقاملایی
.....................................
انتهای پیام/ب10/ژ1001
