به گزارش خبرگزاری فارس از آبادان، با نگاهی حتی گذرا به شهر آبادان تنها می‌توان فریاد کمبود و محرومیت‌ها را در جای جای آن به دل و دیده سپرد؛ نبودهایی که در گذشته به سبب جنگ تحمیلی قد و قامت شهر را تا به امروز با خود درگیر کرده و در سال‌های اخیر با وجود تلاش‌های مسئولان خرد و کلان شهری همچنان به طور کامل بهبود نیافته است.
این شهر علاوه بر مشکلات رفاهی، عدم وجود امکانات تفریحی و گردشگری مطلوب و ... روزهای متوالی از سال را از معضل گرد و غبار رنج می‌برد؛ این معضل دیرینه بیشتر در فصول گرم سال رنگ و روی شهر را دگرگون می‌کند.
شهر ما در نیمی از سال با دمای بالای 30 درجه رو به رو بوده و گرم است؛ برخی روزها دمای هوا و رطوبت نفس‌گیرانه‌ای که به آن شرجی گفته می‌شود به بالای 80 درصد هم می‌رسد؛ به جرأت می‌توان گفت تابستان این منطقه غیر قابل تحمل است، تابستانی با حرارت کوره و گرمای خرماپزان!
به قول بسیاری سنگ هم در این آفتاب سوزان آب می‌شود چه برسد به ما.
با این حال شهروندان باید به اجبار امور جاری، درآمدی و معیشتی خود را بدون در نظر گرفتن شرایط آب و هوایی، چون مردم سایر شهرها بگذرانند.
با این اوصاف هیچ تمهیدات قابل توجه و چشمگیری بنا به تناسب جمعیتی و وضعیت آب و هوایی بعضاً نامطلوب، برای شهروندان اندیشیده و تاکنون ارائه نشده است و مردم با وجود مصائب پیش‌رو، به نحو احسنت کارهای روزمره‌شان را دنبال می‌کنند.
* راه‌اندازی 10 ایستگاه مکانیزه اتوبوس در آبادان»
زمانی که آوازه این خبر گوش شهر را پر کرد، احداث این ایستگاه‌ها برای مردم ارمغان دلچسبی چون نوشیدن آب خنک، گوارا و عاری از هرگونه میکروب در دل تابستان داغ شهرشان بود!
"شهردار آبادان راه‌اندازی 10 ایستگاه مکانیزه اتوبوس را برای رفاه حال مردم را یکی دیگر از پروژه‌های عمرانی این شهرداری عنوان و اعتبار اختصاص داده شده به این منظور را بیش از 2.5 میلیارد ریال عنوان کرد؛ چهار ایستگاه در پایانه معلم، سه ایستگاه در پایانه ولایت، یک ایستگاه جنب دانشگاه آزاد اسلامی، یک ایستگاه جنب دانشگاه آزاد و یک ایستگاه جنب فرمانداری راه‌اندازی می‌شود."
چشم و دل‌ها انتظار پایان یافتن ساخت و ساز مراحل ایستگاه‌های مکانیزه اتوبوس شهری را در نقاط مختلف شهر می‌کشید تا اینکه روز موعود فرا رسید..."روز افتتاح".
و امروز بعد از گذشت کمتر از یک‌سال از زمان افتتاح و با وجود اینکه عمر کوتاه این ایستگاه‌ها حتی یک تابستان را به چشم خود ندیده، رو به خاموشی می‌نهند.
مردم در کنار این ایستگاه‌های در دمای بالای 60 درجه ایستاده و در انتظار رسیدن اتوبوس برای سوار شدن هستند؛ اتوبوس‌های یک در میان کولردار!
این ایستگاه‌ها در شهرمان انگشت‌شمارند و البته هر زمان که دلشان بخواهد درب‌های لطف و مرحمت خود را بر روی منتظران می‌گشایند، با این وجود کولرهای خود را برخی روزها برای استفاده شهروندان روشن می‌کنند.
به‌هر حال در تابستانی که نیاز این اماکن بیش از پیش دل هر شهروندی را قلقلک می‌دهد و می‌تواند چند درجه‌ای از گرمای تن و بدن مردم را بکاهد، سکوت برخی از این ایستگاه‌های مکانیزه، دردی‌ست جدید بر زخم‌های کهنه و قدیمی شهرمان!
ماه مبارک رمضان، گرمای بی حد و حصر هوا و لب‌های عطش زده روزه‌داران از راه دور سایه ایستگاه‌های اتوبوس به اصطلاح مدرن را دنبال می‌کند و بعد از پیمودن مسافت‌هایی کوتاه و طولانی تنها با سرابی تلخ و مضحک رو به رو می‌شوند...
"ایستگاه‌هایی همیشه خاموش".
مریم خبازی
انتهای پیام/غ10/ژ1001
