به گزارش خبرگزاری فارس از زنجان، شهرستان ابهر یکی از شهرستان‌های استان زنجان در میان قزوین و زنجان و همدان قرار دارد.
این شهرستان جزو یکی از شهرستان‌های پرجمعیت استان زنجان محسوب شده و چندین امامزاده در این شهر تاریخی وجود دارد. طبق سرشماری سال 1385، بیش از 161 هزار نفر جمعیت دارد و شهر ابهر مرکز این شهرستان است.
شهرستان ابهر یکی از شهرهای دوران پادشاهی سلسله کیانیان است و در تعیین نخستین بانی این شهرستان در بین مورخین اسلامی وحدت نظر وجود ندارد.
بعضی از تاریخ‌نگاران از جمله «ذکریا بن محمود قزوینی» بنیان‌گذار ابهر را «شاپور ذوالاکتاف» می‌داند.
عده‌ای دیگر از پژوهشگران مانند «حمدالله مستوفی متوفی» مورخ نامی در کتاب جغرافیایی «نزهت القلوب» احداث ابهر را به دست «کیخسرو بن سیاوش کیانی» می‌دانند.
« یاقوت حموی» در «معجم البلدان» بانی شهر ابهر را «داراب بن داراب بن بهمن کیانی» (داریوش سوم هخامنشی) معرفی می‌کند.
این شهرستان به دلایل طبیعی، وجود آب‌های فراوان، هوای مناسب، زمین‌های حاصلخیز از هزاره سوم پیش از میلاد محل زندگی اقوام مختلف بوده است.
گفته می‌شود، زمینی که شهر ابهر بر روی آن بنا شده، چشمه‌سارهایی از صدها سوراخ و سنبه آن آب می‌جوشیده و این سوراخ‌ها را با پشم و چرم سد کرده و خانه‌ها را چشمه‌های پشم‌آلو بنا نهادند.
*بقعه امامزاده زیدالکبیر
یکی از امامزاده‌های معروف این شهرستان، بقعه شاهزاده زیدالکبیر ابهر است که معماری بقعه این امامزاده بی‌نظیر است.
بقعه امامزاده زیدالکبیر ابهر، معروف به شاهزاده زیدالکبیر، در انتهای خیابان استاد مطهری ابهر واقع شده است.
امامزاده زیدالکبیر در منتهی‌الیه شرق شهرستان ابهر در استان زنجان قرار دارد که بر اساس کتاب «منتقله الطالبین» شاهزاده زیدالکبیر به نخستین پیشوای شیعیان جهان می‌رسد.
برج و گنبد آن که به شکل مخروط و از آجر ساخته شده و مرکب از پایه‌های آجری و بدنه مدور است.
این بقعه مورد توجه مردم محلی به ویژه مورد اعتقاد و توسل و نذورات زنان ابهری است و اغلب گردشگرانی که از شهرستان ابهر دیدن می‌کنند به زیارت این امامزاده نیز می‌روند.
این بقعه با در چوبی خود سه بیت شعر روی آن نوشته شده که از مضمون شعر چنین بر می‌آید که بنا در سال 850 هجری قمری توسط استاد حسین تعمیر شده که سبک معماری آن متاثر از معماری قرن نهم هجری است.
شجره طیبه امامزاده زیدالکبیر امام دوم شیعیان بوده و در سال 1365 حسینیه‌ای به نام حسینیه حضرت رقیه (س) توسط اهالی شهرستان در قسمت شمالی بنای امامزاده که قبلاً شبستان بود، ساخته و به امامزاده ملحق شده است.
گنبد امامزاده کاشی‌کاری شده و این بقعه از نظر سبک معماری در منطقه بی‌نظیر است.
بنایی آجری که بر فراز آن گنبد زیبایی از نوع گنبدهای مخروطی به چشم می‌خورد.
گنبد این بنا دوپوش و با گلویی مخروطی و بلند خود تداعی برج‌‌های آرامگاهی به سبک خاصی است که در سده‌‌های سوم و چهارم هجری قمری وارد عرصه معماری ایران شده است.
از جمله ویژگی‌های این گنبد سطوح خارجی آن است که دارای پوشش کاشی فیروزه‌‌ای مزین به طرح‌های هندسی و کاربندی رنگی زیبای آن بر سطح گچی در نمای داخلی است.
بدنه آن از آجرکاری زیبایی برخوردار است و در بالای آن، قطار متناسبی ایجاد شده که یک لبه پیش آمده را بر روی خود حمل و از روی آن، بدنه مخروطی شکل گنبد برپا شده است.
ارتفاع این گنبد 13 متر و قطر آن پنج متر است و گنبد بنا از نوع دو پوسته بوده که پوسته داخلی آن در ارتفاع پنج متری از سطح بقعه قرار دارد.
انتهای پیام/2308/خ30/ف4004
