یوسف عطایی مدال‌آور کاراته ایران در عرصه‌های جهانی و بین‌المللی و سرمربی ایرانی کاراته مالزی در یک عصر پاییزی میهمان خبرگزاری فارس در اردبیل بود که بخشی از گفت و شنود را در قالب مصاحبه اختصاصی با خبرنگار فارس بیان می‌کنیم.
* ابتداخود را معرفی کرده و بفرمایید از چه سالی کاراته را آغاز کردید و چه مراحلی را در این زمینه گذراندید؟
بنده یوسف عطایی‌خانگاه متولد 1356 شهرستان اردبیل هستم که از سال 69 به تیم ملی کاراته وارد شدم و مربی بنده نیز نوجوان بود که در آن مقطع کلاس‌های مختلفی را برای آموزش علاقمندان دایر کرده بود.
بنده در سبک‌های آزاد کار می‌کردم و بعد از تلاش و جدیت در حالی سال 69 وارد تیم ملی کاراته شدم که خیلی‌ها تعجب می‌کردند که آیا در اردبیل کاراته است یا نه؟
سال 73 بنده به اردوی تیم ملی بزرگسالان دعوت شدم و به مدت 9 سال در میادین بین‌المللی همراه تیم ملی بودم و درآن مقطع که اردبیل جزئی از استان آذربایجان شرقی بود به عضویت تیم منتخب آذربایجان شرقی درآمدم.
در مسابقات جام وحدت و دوستی به عنوان معتبرترین رقابت‌های آن مقطع چهار بار مدال طلا گرفتم و یک سال نیز مدال برنز را به دست آوردم که در آن مقطع رکورد دار ایران بودم.
سال 78 طلای آسیایی مسابقات کاراته را کسب کردم و از آن مقطع سیر صعودی کسب مدال‌های بنده آغاز شد و در کاپ آزاد فرانسه، سوئد، مراکز، ایتالیا، بوسنی هرزگوبین و... مدال‌های رنگین کاپ‌های آزاد را دریافت کردم.
* چرا کاراته وارد المپیک نمی‌شود؟ دلیل این امر چیست؟
کاراته به دلیل آن که دارای سبک‌های متنوع است و برخی ابهامات در داوری آن وجود داشت تا کنون وارد بازی‌های المپیک نشده است ولی با حل مشکلات و برخی تلاش‌های که آغاز شده و بنده نیز از طریق فدراسیون جهانی پیگیر هستم امیدوارم در دوره برزیل نه ولی در دوره بعد از آن کاراته وارد المپیک شود.
البته در این بین برخی قوانین و ناداوری‌های گذشته اصلاح شده و به نظر می‌رسد ورود کاراته به المپیک می‌تواند به جذابیت این رقابت‌ها کمک کند.
* برگردیم به وضعیت کاراته اردبیل، چرا کاراته اردبیل به این حال و روز افتاده است؟
اگر از دید کارشناسی مسئله را بررسی کنیم بی‌انگیزه بودن جوانان عامل اصلی رکود کاراته اردبیل است، بنده زمانی که مشاور فنی شیخ‌علیزاده رئیس قبیل هیئت کاراته استان بودم یقین داشتم که استعدادهای خوبی در مناطق مختلف و روستاها وجود دارد به همین دلیل از روستاهای شهرهای مختلف استان نظیر پارس‌آباد و نمین بازدید و سرکشی کردم و با شناسایی استعدادها اردبیل جزو سه تیم برتر کشور در کاراته بود.
در آخرین سال حضور بنده از تیم کاراته اردبیل شش نفر به اردوی تیم ملی دعوت شده بودند ولی الان از این اوضاع و احوال خبری نیست.
در دوران حضور خود در اردبیل شاهد سنگ‌اندازی شروین اسبقیان مدیرکل سابق تربیت بدنی اردبیل بودم که به هر نحو ممکن سعی می‌کرد اعتبارات ورزش و به ویژه رشته کاراته را در جاهای دیگر هزینه کند که بنده با جنگ و دعوا سعی می‌کردم حق و حقوق کاراته را احیا کرده و به همراه رئیس هیئت حامی ورزشکاران باشیم.
الان وضعیت کاراته اردبیل به جایی رسیده است که از جایگاه سوم به رده سی‌ام سقوط کرده و این افت بسیار نگران کننده و غیر قابل باور است.
ما در دوران حضورمان در اردبیل در انتخابی تیم ملی 300 نفر کاراته‌کار را دعوت می‌کردیم تا فعالیت کنند ولی الان این تعداد به کمتر از 20 نفر رسیده است.
انتظار ما این است که کم‌لطفی‌های اسبقیان را پازاج مدیرکل ورزش و جوانان استان دنبال نکند و بیش از آن که از اطرافیان و مشاوران تیم اسبقیان بهره بگیرد بهتر است از افراد آگاه و مطلع مشاوره بگیرد.
بنده به عنوان ورزشکار دلسوز این منطقه یقین دارم که پازاج با روحیه پهلوانی و قهرمانی و گرفتن مشاوران قوی بدون غرض‌ورزی، مدیریتی شایسته داشته باشد که در نشست اخیر نیز قول داد به وضعیت کاراته استان اردبیل سر و سامان بدهد.
* به نظر شما چرا اردبیل تیمی در لیگ برتر کاراته کشور ندارد؟
سئوال خوبی را مطرح کردید که باید گفت: ایده و افکار جامعه زمانی رشد می‌کند که در آن جامعه موافق و مخالف نظرات و دیدگاه‌های خود را مطرح کنند.
بنده هم اکنون در سطح بین‌المللی و جهانی در رشته کاراته نفوذ دارم و انتظار دارم هم هیئت استان و هم فدراسیون کاراته کشور از این موقعیت استفاده کند چرا که باید به نیروهای کشوری و جهانی این استان به مانند نیکزادها که ارادت خاصی به اردبیل دارند اعتماد کنیم و از نفوذ و جریان‌سازی آنها بهره بگیریم
اگر فونداسیون کار بد ریخته شده باشد محال امر است بتوان بازیکنی جذب کرد.
کاراته اردبیل به جای آنکه به رشد واقعی برسد هم اکنون در مقایسه با کشور از رشد یک به 50 برخوردار است به طوری که اگر کاراته ایران در جایگاه اول باشد ما در جایگاه پنجاهم قرار داریم.
البته اعتبار لیگ کاراته معلوم نیست که در سال‌های اخیر به کجا تزریق شده چرا که ما تیم‌های قدری همچون کشت و صنعت مغان، ذوب آهن و... در لیگ کشوری داشتیم ولی امروز نه تنها در لیگ حضور نداریم بلکه به رغم رشد 10 برابری اعتبار، ورزشکاری نیست که شاهد تمرین و افتخار آفرینی در عرصه ملی و جهانی باشیم.
* آقای عطایی وضعیت کاراته ایران را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در حال حاضر حرکت رئیس فدراسیون فرجی و دبیر فدراسیون عاشوری حرکتی خوب و مناسب است و چرا که آنها سعی می‌کنند از تمام ظرفیت‌ها استفاده کنند که به نظر می‌رسد در سه سال آینده پشتوانه سازی‌ها به ویژه در رده سنی زیر 20 سال جواب بدهد.
بنده آینده درخشانی را برای آینده کاراته ایران متصور هستم و هرچند در بازی‌های جهانی فرانسه ایران نتواند موفقیتی کسب کند اما حرکت‌ها رو به جلوست.
* وضعیت کاراته مالزی را چگونه ارزیابی می‌کنید، آیا این تیم در سطح رقابت با ایران است یا نه؟
بنده مربی تیم مالزی هستم و در گروه جوانان و امید نیز فعالیت دارم و در آن کشور در ایالت بنگی مستقر بوده و دانشجوی مقطع دکتری روانشناسی ورزشی هستیم و سعی می‌کنم خودم را با علم روز بیشتر آشنا کنم.
بنده زمانی که از شهر خود مهاجرت کردم بسیار به ورزش اردبیل به ویژه کاراته امیدوار بودم اما امروز که برگشتم بسیار ناامید شدم.
بنده در دوران اسبقیان و چهار سال پیش از اردبیل به مالزی مهاجرت کردم و در حال حاضر در سطح علمی و دانشگاهی به تحصیلات آکادمیک ادامه می‌دهم اما هر جا باشم دلم با وطنم اردبیل است.
کاراته مالزی با توجه به استعداد و توانمندی هرگز به ظرفیت‌ها و توانمندی‌های ایران نمی‌رسد و دلیل آن استخدام یک مربی ایرانی در راس ورزش کاراته آنهاست.
البته بنده برای چند روز به همراه رئیس شورای داوران آسیا لین‌پاتریک به ایران آمده‌ام و آن گونه که دوستان در فرودگاه از بنده استقبال کردند باید جبران این بزرگی و مهر و محبت را می‌کردم به طوری که لین‌پاتریک به شدت از این استقبال و حضور ورزشکاران و شاگردان سابق بنده ذوق زده شد.
* آیا قصد ندارید به ایران برگردید و مربیگری را در ایران ادامه دهید؟
بنده تا اول سال 2 هزار و 15 میلادی با فدراسیون کاراته مالزی قرارداد دارم اما یک سری پیشنهاداتی از کشورهای اروپایی و آسیایی شده است که هنوز به آنها فکر نکردم ولی هر جا بروم و هر تصمیمی بگیرم با مشورت سلیمانی و عاشوری و هماهنگی فدراسیون کاراته ایران خواهد بود.
بنده هرگز به حضور در راس فدراسیون و ارشد‌ترین جایگاه کاراته ایران فکر نکردم ولی آرزو دارم با تیم ملی ایران در المپیک و مسابقات جهانی درخششی فوق‌العاده داشته باشم.
* آقای عطایی وضعیت مربیان ایرانی را به ویژه در رده‌های پایین چگونه ارزیابی می‌کنید؟
باید اذعان کنم که ایران کشور استعدادها و اردبیل نیز شهر نخبه‌هاست اما آنچه جای تاسف است اینکه این استعدادها و نخبه‌ها به دست برخی مدیریت‌های ناشایست سوخت می‌شود.
ما در ایران مربیان قدری همچون سلیمانی، دباغیان، شاه‌حسینی و کتیرایی داریم که در رده تیم‌های ملی و جوانان و امید شایسته و مطلوب سازندگی می‌کنند و به نظر می‌رسد ایران تیم قدرتمندی را در آینده در رشته کاراته داشته باشد اما باید گفت: که کاراته از برخی مشکلات نیز رنج می‌برد که رفع آن نیاز به دقت نظر و تدبیر شایسته دارد، البته تیم کاراته ایران بالاتر از آسیا و جزو سه تیم برتر دنیاست که گاه در رده بندی و رنکینگ جهانی در فاصله سوم تا ششم قرار می‌گیرد.
* چرا گفتید اردبیل شهر نخبه‌کشی است؟
بنده در دوران اسبقیان به خوبی شاهد بودم که بسیاری از استعدادها در این استان فنا شد و هرچند بنده در دوران مدیریت پازاج در این استان حاضر نبودم ولی ضعف نخبه‌کشی در زمان نوری و اسبقیان و کابلی حس می‌شد در حالی که باید مدیریت به سمتی حرکت کرد تا همه رشته‌ها قدرتمند باشد.
راه‌اندازی پایگاه قهرمانی این رشته نیاز به همت مسئولان فعلی اردبیل دارد که اگر درست مدیریت شود نخبه‌ها در تمام رشته‌ها ظهور و بروز می‌کنند و دایی‌ها، اشکانی‌ها و رضازاده‌ها سرافرازی برای اردبیل کسب می‌کنند، هرچند از لحاظ تجهیزات و دسترسی به امکانات در مالزی سهولت امر وجود دارد و کمیته المپیک نیز یاریگر این مجموعه است اما استعداد ورزش به ویژه کاراته در مقایسه با ایران بسیار پایین‌تر است.
* آقای عطایی چرا از دوران مدیریت اسبقیان ناراحت هستید؟
بنده باید بگویم مدیریت اسبقیان مدیریت عمران محور بود و همه اعتبار جامعه ورزشی را به ساخت سالن اختصاص می‌داد در حالی که سالن بدون ورزشکار به درد نمی‌خورد.
بنده چنین شیوه‌ای را خیانت به ورزش می‌دانم و معتقدم نباید برای اسبقیان این امتیاز و پون باشد که سالن بدون ورزشکار درست کرده در حالی که استعدادها در این استان نادیده گرفته شده و امیدواریم مدیرکل ورزش و جوانان استان ضعف‌ها و نقص‌ها را برطرف کرده و اجازه ندهد تیم مشاوره اسبقیان در این استان اقدامی نامناسب انجام دهد.
* در پایان اگر جمع‌بندی مطالب و مختصری از نحوه زندگی خود در مالزی را بیان کنید ممنون می‌شویم
بنده باید بگویم که در غربت گاه دلتنگ می‌شوم چرا که غربت را آخر خط و نهایت آن می‌دانم، البته زندگی آرام و راحتی در مالزی دارم و صاحب یک دختر و یک پسر هستم که در رشته کاراته مشغول فعالیت هستند به طوری که هم پسر و هم دخترم در مسابقات اینترنشنال مالزی به عنوان مسابقات بین‌المللی و معتبر مقام اول و دوم را کسب کردند.
بنده خود مسلط به چهار زبان انگلیسی، مالایی و فارسی و ترکی هستم و در تحصیل و مربیگری خود با نهایت تلاش و کوشش سعی می کنم افتخار آفرین کشور و استانم باشم.
یقین دارم زمانی می‌توانیم بهترین مربی و تیم ملی را در کاراته داشته باشیم که سیستم ما اصلاح شده باشد، البته بنده هیچ وقت کار در سنگر شهرداری اردبیل را فراموش نمی‌کنم چرا که زمانی در حسابداری، مقطعی در فضای سبز، دوره‌ای در پایگاه اطلاع‌رسانی به عنوان کارشناس فرهنگی و ورزشی و زمانی نیز به عنوان مشاور شهردار در امور ورزشی فعالیت داشتم.
البته باید این راهم بگویم که در کشور مالزی اولین خبرگزاری که از ایران سرچ کرده و اخبار آن را به جد پیگیر هستم خبرگزاری فارس است چرا که سرعت دقت و صحت اخبار آن برای ما ایرانیان خارج از کشور جای خوشحالی دارد.
گفت‌وگو از شهرام جباری و مریم اعلمی
انتهای پیام/خ۱۰
