به گزارش خبرگزاری فارس از شرق استان تهران، نشست امروز دستاندرکاران فرهنگی شهرستان دماوند با ذکر نامهایی بزرگ در دل تاریخِ پرفراز و نشیب دیار 18 هزار ساله دارالمومنین همراه بود.
در میان این اسامی، نامی بزرگ همچون سید باقر جلالی موسوی نیز به چشم میخورد که با گردشی چند ثانیهای در صفحات فضای مجازی میتوان نام وی را در تارنمای مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی به عنوان نمایندگان مردم دماوند و فیروزکوه در دوره هفدهم مجلس شورای ملی مشاهده کرد.
وجود عنصری ارزشی از سلسله جلیله روحانیت در آن مجلس مملو از دستنشاندگان نه حتی رژیم ستمشاهی بلکه اربابان شرقی و غربی آن رژیم سفاک ما را به این حقیقت میرساند که وی اولین و آخرین نماینده به واقع منتخب مردم دماوند و فیروزکوه در تاریخ پیش از انقلاب اسلامی است.
او پرچمدار روحانیت در دورانی بود که احزاب نوظهور وارداتی تودهای و سنتی نخنمای شاهنشاهی به سبب سرکوب و وحشیگری ایادی شهربانی و ژاندارمری زیر چتر حمایتی و الطاف بیکران خاندان چرکین همایونی همه تلاش خود را بر در حاشیه قرار دادن روحانیت و در نهایت حذف آن معطوف کرده بودند.
نزدیک به شش دهه پیش از این و به تاریخ آخرین روز دی ماه 1330 سید باقر جلالی موسوی با 5 هزار و 600 رای به عنوان نماینده دماوند به مجلس موسوم به شورای ملی راه یافت.
مردم دماوند به دلیل خصوصیات مردمی این روحانی جلیلالقدر و خدمات بیشمار خاندان فاضلش از طریق جوانان دیروز و سالخوردگان امروز که خود را همچنان «فدائیان جلالی» مینامند، او را به عنوان وکیل راهی مجلس کردند.
دوره هفدهم مجلس شورای ملی که سید باقر جلالی موسوی در آن عضویت داشت با دوران نهضت ملی شدن صنعت نفت همزمان بود و خدمات بسیاری از سوی وی برای تحقق این رویداد تاریخی صورت گرفت.
شاید به جرات میتوان گفت که نهادینه شدن خلق و خوی ولایتمداری امروز ساری و جاری در شهرستان دماوند یکی از برکات وجودی تلاش آن روحانی مبارز علیه ظلم و جور زمان خود است.
* داستان شنیدنی خاندان جلالی در دماوند
نام خاندان جلالی یادآور روزهایی خوش برای مردم شهرستان دماوند و فیروزکوه است و موی سفید کردههای این دیار با لبخندی حاصل از رضایت آن خاطرات را بازگو می‌کنند.
جد بزرگوار سید باقر جلالی موسوی به نام «حاج سید یوسف» از مجتهدان بنام مازندران و لاریجان بود، فرزند وی سید جعفر جلالی موسوی پس از پایان درس اجتهاد در نجف قصد بازگشت به لاریجان را داشت.
در همان ایام تحصیل وی سلسله زمینلرزههایی با شدت و ضعف متفاوت مردم دماوند را مجبور به خروج از اماکن مسقف و ملزم به زندگی در شرایط دشوار با استفاده از چادر در باغات کرده بود.
نقل قول است که مرحوم حاج سید جعفر جلالی در راه عزیمت از نجف به لاریجان مسیر خود را به دماوند تغییر داد و به محض حضور وی زلزلههای دو ماهه این دیار قطع شد و از آن پس مردم دماوند اعتقادی ویژه به این روحانی پیدا کردند.
خدمات خاندان جلالی به مردم دماوند توسط سید ابوالحسن ادامه یافت و این روحانی عالیقدر ضمن کمک به مستمندان در مسجد محله «چالکا» نماز جماعت برپا میکرد.
در چهلمین سالروز وفات نخستین و آخرین نماینده مردم دماوند در دوران طاغوت باید به پاس خدمات وی از جای برخاسته و سعادت ابدی را برای وی از خداوند متعال مسئلت کنیم.
همچنین برگزاری آیین نکوداشتی برای این روحانی بزرگوار که از جمله تاکیدات حضرت آیتالله جوادی آملی شمرده می‌شود نیز باید از سوی مسئولان فرهنگی شهرستان و استان به جد مورد پیگیری قرار گیرد.
انتهای پیام/آ10/گ1003
