به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، بعدازظهر امروز خبرنگاران استان کردستان برای تهیه گزارش به یکی از مراکز نگهداری از معلولین جسمی و ذهنی زیر پوشش بهزیستی رفتند تا دلها و قلم‌هایشان را مهمان صدای گنگ خواهش‌های انسان‌های مظلومی کنند که درد و رنجشان و تمام غم و شادیشان در این مرکز نگهداری و توانبخشی از چشم‌ها پنهان مانده است.
اینجا ژیوار است مرکز نگهداری از معلولین ذهنی و حرکتی در شهرستان سنندج، محلی که فضای سنگین حاکم بر آن از همان لحظه‌ای که مامور درهای قفل کرده‌اش را باز می‌کند بر روی جسم و روح انسان احساس می‌شود.
ژیوار با تخت‌های به هم چسبیده محیطی سنگین و تلخ، اینجا محل زندگی 44 معلول جسمی و ذهنی است، انسان‌های که معلولیتشان حاصل پیوندهای نادرست زناشویی است.
وقتی وارد مرکز شدیم، در یک لحظه همه نگاه‌ها به سویمان دوید و تمام بغض‌ها در گلویمان گره خورد، انگار اتفاق غیرمنتظره‌ای افتاده باشد.
انسان‌های مظلوم و فراموش شده‌ای که با دیدن تازه واردین به یک باره سرک می‌کشند تا ببینند چه کسی پس از مدت‌ها فراموشی یادی از آنها کرده است.
از برق نگاه‌ها و هیاهوی درون سالن به راحتی می‌توان فهمید که در این وادی خاموشی و فراموش شده کمتر از آن که فکر کنی به سراغشان آمده‌اند.
وارد سالن که شدیم همه نگاه‌ها به سمتمان برگشت، هر کدام به زبان خود و برخی هم کاملاً واضح سلام می‌کردند، دست‌های بی‌توقع برخی از آنها به سمت بازدیدکنندگان دراز می‌شد.
تلخ‌ترین صحنه‌ها را که قلب انسان را به شدت می‌تواند به لرزش در آورد در چنین مراکزی می‌توان دید.
نوجوانان، جوانان و بزرگسالانی که بیشترین روزهای زندگی خود را بر روی ویلچر و تخت‌های بی‌هیچ حرکتی می‌گذرانند صحنه‌های تلخ و غمگینی بود که اشک از چشمان خبرنگاران سرازیر کرده بود.
اینجاست که انسان سالم می‌فهمند که خداوند بزرگترین نعمت و سرمایه را به او داده و باید همواره شاکر و قدردان آن باشد.
سنگی وزن هوای ژیوار را نه تنها بر قلبم بلکه بر روح و جانم احساس می‌کردم شاید باور نکنید اکوی صدایش هنوز در گوش‌هایم با سنگین‌ترین مولودی‌ها همچنان در حال ارتعاش است، اق .ا..ا از م م م م ن ن ع ع ک س ب ه ه گ ی ی رررر
محمد بود در گوشه دنج اتاق بر روی تختی سرد به همراه چند معلول دیگر کاملا بی‌حرکت تنها می‌توانست صحبت کند به قول یکی از مسئولین مرکز حاضر در آنجا، محمد متولد سال 76 و از لحاظ جسمی و حرکتی کاملا ناتوان است.
تو را خدا بگو از من عکس بگیرند این را محمد بریده بریده چندین بار تکرار کرد و بعد سرد خندید.
به گفته مؤسس مرکز ژیوار این مرکز توانبخشی و نگهداری شبانه‌روزی با دریافت مجوز رسمی از سازمان بهزیستی به صورت رسمی از آبان ماه 80 کار خود را آغاز و در ساختمان مرکز نیز با دریافت وام 95 میلیون تومانی در سال 86 ساخته شده است.
عبدالخالق خدامرادی با بیان اینکه این مرکز ظرفیت نگهداری از 50 معلول را دارد، افزود: در حال حاضر 44 معلول ذهنی با درجه معلولیت بسیار بالا در این مرکز نگهداری می‌شوند.
به گفته وی، 13 نفر به صورت پرسنل رسمی و 7 نفر نیز به صورت پاره وقت در زمینه نگهداری این معلولین در مرکز ژیوار مشغول به فعالیت هستند.
وی تصریح کرد: پرستار، گفتار درمان، روانشناس، روانپزشک و مراقب و غیره پرسنل 21 نفره مرکز شبانه‌روزی ژیوار را تشکیل می‌دهند.
وی با بیان اینکه این مرکز به صورت مشارکتی اداره می‌شود، افزود: هر ساله با توجه به تورم شهریه مرکز تعریف و از سوی سازمان بهزیستی و خانواده‌ها تامین می‌شود.
به گفته وی، هزینه‌های دریافتی از خانواده‌ها در این مرکز با توجه به توانایی خانواده‌ها فرق می‌کند به گونه‌ای که از خانواده 6 نفر از معلولین این مرکز هیچ‌گونه هزینه‌ای گرفته نمی‌شود.
وی تصریح کرد: تنها خانواده دو نفر از معلولین تحت پوشش این مرکز ماهیانه مبلغی بالاتر از 100 هزار تومان واریز می‌کنند و مابقی نیز بر اساس توانایی ماهیانه 10 هزار تومان شهریه یا بیشتر پرداخت می‌کنند.
به گفته موسس مرکز ژیوار ،خانواده‌های برخی از این معلولین در طول سال کمترین توجهی به آنها نمی‌کنند به گونه‌ای که حتی در تعطیلات نوروزی و آغاز سال جدید به زور حاضر به دیدار با فرزندانشان در این مرکز می‌شوند.
---------------------------
گزارش از شیرین مرادی
-------------------------
انتهای پیام/خ10/ف4004
