سیدنقی عزیزی امروز به مناسبت روز جهانی بیابان‌زدایی در گفتوگو با خبرنگار فارس در سمنان با اشاره به خطرات بیابان‌زایی اظهار کرد: نابودی پوشش گیاهی و منابع تولید علوفه، افزایش روانآب سطحی و خطر سیل، شور شدن اراضی و کاهش حاصلخیزی خاک از جمله این خطرهاست.
وی افزود: فرسایش بادی، افزایش گرد و غبار و در نتیجه افزایش بیماریهای تنفسی در سطح منطقه نیز از شدت گرفتن بیابان‌زایی ناشی می‌شود.
معاون فنی ادارهکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان هم‌چنین نابودی منابع آب و افت سطح آب زیرزمینی، تخریب خطوط مواصلاتی، نابودی حیاتوحش و زوال محیط زیست و نیز کاهش تولید مزارع تحت تأثیر فرسایش و پدیده مهاجرت را از دیگر خطرات پدیده بیابان‌زایی در این استان عنوان کرد.
عزیزی ادامه داد: به دنبال خشکسالیها و قحطی شدید و گسترده اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 در آفریقا، موضوع بیابان‌زایی به عنوان یک معضل جهانی مطرح شد و در این زمینه، اقدامات بسیار خوبی ولی در مقیاسهای کوچک صورت گرفت.
 |
هماهنگی لازم بین کشورها برای مقابله با پدیده بیابان‌زایی وجود ندارد
معاون فنی ادارهکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان با بیان اینکه هماهنگی لازم بین کشورهای مختلف در راستای مقابله با پدیده بیابان‌زایی وجود نداشته است، گفت: ارزیابیها نشان داد که این اقدامات متناسب با نیازهای جامعه جهانی نبوده و راه‌حل اساسی برای رفع مشکل بیابان‌زایی نیست.
عزیزی افزود: کنفرانس زمین در سال 1992 در "ریودوژانیرو" برزیل تحت عنوان "کنفرانس سازمان ملل، محیط زیست و توسعه موضوع بیابان‌زایی" به طور جدی مطرح شد و در آن از جامعه جهانی خواسته شده است که با موضوع بیابان‌زایی و خشک‌سالی به شکل جدی برخورد کنند.
وی بیان کرد: در این ارتباط، سازمان ملل کمیتهای بینالمللی برای تدوین کنوانسیون بینالمللی مقابله با بیابان‌زایی راهاندازی کرد.
معاون فنی ادارهکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان افزود: سرانجام در17 ژوئن 1994 مطابق با 27 خرداد 1373 متن نهایی کنوانسیون بیابان‌زدایی تصویب شد و سازمان ملل نیز به طور رسمی این روز را «روز جهانی مقابله با بیابان‌زایی» نام نهاد.
 |
* بیابان‌زایی یک ششم جمعیت جهان را متأثر ساخته است
معاون فنی ادارهکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان هم‌چنین گفت: براساس تعریف کنوانسیون مذکور، بیابان‌زایی عبارت از تخریب سرزمین در مناطق خشک و نیمه‌خشک تا خشک نیمه مرطوب است.
عزیزی افزود: این تخریبها ناشی از عوامل مختلف از جمله تغییرات آب و هوایی و فعالیت‌های انسانی می‌شود.
وی افزود: بیابان‌زایی پدیده‌ای بوده که یک ششم جمعیت جهان، 70 درصد معادل 3.6 میلیارد هکتار از اراضی خشک و یک چهارم مساحت جهان را تحت تأثیر خود قرار داده است.
معاون فنی ادارهکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان ادامه داد: واضح‌ترین اثر آن، علا‌وه بر فقر گسترده، تخریب بالغ بر 3.3 میلیارد هکتار از مراتع جهان است که 73 درصد تمام مراتع را شامل می‌شود و ظرفیت بسیار اندکی برای انسان و دام دارد.
عزیزی افزود: تنزل حاصلخیزی خاک و تخریب ساختمان آن در بیش از 47 درصد مناطق خشک متشکل از زمین‌های دیم متکی به باران و تخریب زمین‌های زیر کشت آبی که بیش از 30 درصد مناطق پرجمعیت سرزمین‌های خشک را دربر می‌گیرد و امکان کشاورزی در آنها وجود دارد، از دیگر مظاهر بیابان‌زایی است.
معاون فنی ادارهکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان سمنان یادآور شد: براساس برآوردهای UNDP هزینه‌های بیابان‌زدایی در سطح دنیا، سالا‌نه به 44 میلیارد دلا‌ر میرسد.
انتهای پیام/ع10/ط4000
