به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین به نقل از روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین، اسدالله بیرانوند اظهار داشت: بسیاری از پژوهشگران و ایران‌شناسان، شهر قزوین را به خاطر دارا بودن تعداد فراوان آب‌انبارها‌یی که هر کدام از ویژگی‌های معماری و تزئیناتی خاصی برخوردارند به نام «شهر آب‌انبارها» نامیده‌اند و به همین منظور گردشگران نوروزی با استقبال از امکان دیدار از این آثار تاریخی ارزشمند با وجوه مختلف کاربری، معماری، مصالح و تزئینات آن‌ها آشنایی پیدا میکنند.
آب‌انبار خیابان (مسجد جامع) کهن‌ترین آب انبار موجود قزوین است که در عصر صفوی به سال 1093 هـ.ق توسط علیخان زنگنه با یک هزار و 800 متر مکعب گنجایش و 40 پله راه شیر در شمال ورودی شرقی مسجد جامع بنا شده است.
پوشش طاق و تویزه مخزن، نورگیر مشبک راه شیر و کتیبه سنگی به خط علاءالدین قزوینی را از ویژگی‌های آن برشمرده‌اند.
آب‌انبار سردار محله راه‌ری بزرگ‌ترین آب‌انبار تک گنبدی ایران در کم آب‌ترین محله شهر به سال 1227 هـ.ق توسط برادران سردار قزوینی ساخته شده است و سه هزار متر مکعب گنجایش دارد که با 50 پله به راه شیر می‌رسد.
گنبد آجری به دهانه داخلی 17 متر، ظرفیت نمادین مخزن، بخارکش مرکزی بر فراز گنبد، کاشی‌کاری معقلی و رسمی‌بندی سردر ورودی و راه شیر از ویژگی‌های آن است.
آب انبار سردار محله قملاق توسط حسن‌خان و حسین‌خان سردار قزوینی در سال 1229 در محله قملاق خیابان تبریز ساخته شد که بزرگ‌ترین آبگیر قزوین با سه هزار و 800 متر مکعب گنجایش به شمار می‌رود.
چهار گنبد و بخارکش بر فراز گنبدها، رسمی‌بندی، کاشی‌کاری و حجاری و راه شیر 38 پله‌ای آن را از سایر آب‌انبارهای قزوین متمایز کرده است.
آب‌انبار و سقاخانه حکیم در سال 1244 هـ.ق توسط حاج میرزا آقای حکیم در انتهای بازارچه خیابان (سپه) ساخته شده و با 36 پله به راه شیر می‌رسد.
مخزن 900 متر مکعبی که با طاق آهنگ پوشش داده شده، رسمی‌بندی و کاشی‌کاری سردر و کاربندی سقف راه شیر را باید از ویژگی‌های آن دانست.
آب‌انبار زنانه بازار در کنار مسجدالنبی و توسط حاج ملاعبدالوهاب دارالشفائی به سال 1260 هـ.ق ساخته شده و با 43 پله به راه شیر می‌رسد.
گنجایش مخزن دو هزار و 350 متر مکعب است و با طاق و تویزه پوشش داده شده است، 10 گنبد خفته بر فراز آن، پنج بادگیر، دو راه شیر شمالی و جنوبی و ترکیب سنجیده معماری با مسجد و بازار از ویژگی‌های آن است.
آب‌انبار آقا در نزدیکی مسجدی به همین نام در خیابان مولوی قرار دارد و با راه شیر 30 پله‌ای به مخزنی می‌رسد که 800 متر مکعب گنجایش دارد و با طاق و تویزه پوشش داده شده است.
این اثر در دوره قاجار ساخته شده است و تزئیناتی از کاشی‌کاری معقلی و رسمی‌بندی دارد.
آب‌انبار حاج کاظم در سال 1256 هـ.ق توسط حاج کاظم کوزه‌گر و حاج اسماعیل قزوینی در خیابان تبریز ساخته شده و راه شیر 40 پله‌ای آن به مخزنی بزرگ با گنجایش دو هزار متر مکعب می‌رسد.
سردر رفیع و محتشم آن که با رسمی‌بندی و کاشی‌کاری تزئین شده، دو بادگیر مزین به کاشی و آجر تراش، دو کتیبه مرمرین به نستعلیق ممتاز و دو کاربندی نیم‌کار در سقف راه شیر از ویژگی‌های آن به شمار می‌آید.
آب‌انبار ملاوردیخانی در نزدیکی بازار قزوین و کنار مسجد و مدرسه‌ای به همین نام، نخست در دوره زندیه به سال 1177 و سپس در سال 1251 توسط ملاوردیخان اول و دوم با گنجایش 400 متر مکعب و 36 پله راه شیر ساخته شده و کوچک‌ترین آبگیر موجود شهر است.
رسمی‌بندی و کاشی‌کاری، حجاری و کتیبه سنگی به خط ملک‌محمد قزوینی و مأذنه مسجد که بر سردر آب انبار قرار گرفته از ویژگی‌های آن است.
انتهای پیام/77002/ب/ظ1004
