به گزارش خبرگزاری فارس از شهرستان بهشهر، سیل مازندران چهره تامل برانگیزی به رودخانه‌هایی که از جنگل و شهر می‌گذرند داد.
تا ساعاتی دیگر 10 شبانه روز از آن سیل ویرانگر شرق مازندران می‌گذرد.
10 روز از هراس مردمی که آرام در خانه‌های خود خوابیده بودند تا صبح روز بعد، اول هفته با روحیه‌ای شاد به کار و زندگی روزمره بپردازند.
اما سیل ناگهان آمد و به یک چشم برهم زدنی جان و مال عده‌ای را گرفت؛ گویا به همین نیت آمده بود تا تلنگری بزند به آنها که خوابند و آنها که خود را به خواب زده‌اند.
در جلسه شامگاه امروز دوشنبه در فرمانداری بهشهر، درباره بخشی از علت‌های سیل و ارائه راه حلی برای جلوگیری از حوادث مشابه بحث و بررسی شد.
ابتدا کلیپی از وضعیت رودخانه‌های شهر پخش شد.
رودخانه‌هایی که به طور طبیعی سرچشمه آن در مناطق جنگلی بود اما ادامه آن از مسیرهای شهری می‌گذشت.
تصاویر نشان از شسته و تمیز بودن سرچشمه رودها داشت.
آن جا که تا قبل از سیل مملو از چوب و کنده‌های درخت و شاخه‌های ریز و درشت تازه و قدیمی بود.
هر چه مسیر رودخانه‌ها به شهر نزدیک‌تر می‌شد جای چوب‌ها و کنده‌های درخت بر دیواره‌های رودخانه نمایان‌تر می‌شد.
آری همه آن چوب‌های سرچشمه با خشم و زور سیل تا می‌توانست گل و لای بستر رودخانه را کَند و با خودش به خانه‌ها و کوچه‌ها و خیابان‌های شهر آورد.
منابع طبیعی و آبخیزداری متهم ردیف اول سرازیر شدن این همه چوب و درخت به سمت شهر است چرا که مدیریت خوبی در بهره‌برداری از جنگل‌ها نداشته و انباشت چوب در بستر رودخانه‌ها را جدی نگرفت.
بی‌تردید اگر آن چوب‌ها نبودند کمتر شاهد فرو ریختن دیوارها و از بین رفتن ماشین‌ها و خانه‌ها بودیم.
آثار به جا مانده از سیل نشان می‌دهد که در آن شب وحشت، آب رودخانه‌ها به سبب وجود شاخه‌ها و تنه‌های ریز و درشت درختان، حداقل 5/1 متر بالاتر از ارتفاع خودِ رودخانه‌ها بود و این یعنی یک فاجعه برای افرادی که در حاشیه رودخانه‌ها زندگی می‌کردند.
لازم است بدانید چهار نفر از شش جان باخته سیل بهشهر کسانی بودند که منازلشان چسبیده به رودخانه بود.
به گفته محسن گیلانی لاریمی رئیس آب منطقه شرق مازندران، حدود 14 کیلومتر از طول رودخانه‌های «بُرزو»، «زیروان» و« قائم» بهشهر از محدوده شهری می‌گذرد.
انتهای‌پیام/ی20/گ1003
