به گزارش خبرگزاری فارس از آبیک، آبانبار ناصرآباد (میرپنجی) شهرستان آبیک مربوط به دوره قاجاریه و اوایل دوره پهلوی است که در کنار این آبانبار کاروانسرای بین راهی نیز وجود داشته که محل قافلههای شتر، حمل بارهای مختلف و اتراق مسافران شهرهای مختلف ایران بوده و به نقل افرادی که در منطقه بودهاند به نظر میرسد این کاروانسرا شامل 100 حجره بوده که حکم باراندازهای امروزی را داشته است.
البته ذکر این مطلب ضروری است که کاروانسرا و اتفاقات موجود در آن تا 50 الی 60 سال پیش نیز در این منطقه وجود داشته ولی امروز دیگر از کاروانسرا خبری نیست و فقط آبانبار باقی مانده است.
آبانبار مذکور در 3700 متری روستای ناصرآباد شهرستان آبیک واقع شده که فضای بین روستاهای تازه آباد، جزمه، حلال آباد و مالی آباد و خود ناصرآباد قرار دارد.
طبق شنیدهها، از آنجایی که در زمان گذشته محوطهای که آبانبار و کاروانسرا وجود داشته، جزو مناطق خوش آب و هوا بوده و به نام یاس بلاغ معروف بوده و منطقه کردنشینهای اولیه شهرستان آبیک بوده که ابتدا در بالای روستای تازه آباد ساکن میشوند و سپس به روستاهای مختلف اطراف یعنی حلال آباد، مالی آباد، جزمه و ناصرآباد کوچ میکنند.
لازم به ذکر است که کردهایی در دورههای مختلف کریمخان، قاجار و رضاخان به این منطقه کوچ کردهاند و امروز آثاری از آنان به جا مانده است.
عباس میرزایی رئیس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آبیک به خبرنگار فارس در آبیک میگوید: آبانبار ناصرآباد گنجایش 270 متر مکعب ذخیره آب را داشته که مخزن از دو طاق است که از سنگ و آجر و فقط سنگ تشکیل شده است.
وی میافزاید: داخل مخزن آبانبار با ساروج نازککاری شده و از نظر ماندگاری آب، نفوذپذیری و بهداشتی قابل توجه است.
میرزایی خاطرنشان میکند: آبانبار ناصرآباد فاقد تزئین و کتیبه است.
لازم است بدانیم در کنار آبانبار ناصرآباد درخت کهنسالی به چشم میخورد که به نظر میرسد قدمتی صد ساله داشته باشد که اگر مسیر هر مسافری از جاده آبیک به قزوین باشد به راحتی میتواند این آبانبار و درخت کهنسال آن را مشاهده کند.
با توجه به اهمیت حفظ آثار ملی و تاریخی مرمت، جان بخشی و بهسازی آبانبار روستای ناصرآباد (میرپنجی) واقع در شهرستان آبیک امری مهم و ضروری به نظر میرسد که امیدواریم با توجه ویژه مسئولان شهرستان آبیک و استان قزوین این اثر تاریخی مهم و منحصر به فرد ترمیم، مرمت و بهسازی شود تا این اثر تاریخی مسیر زوال را طی نکند و شاهد از بین رفتن آن نباشیم.
حفظ آثار تاریخی، حفظ فرهنگ اصیل ملی، ایرانی و اسلامی است که میطلبد برای حفظ غرور ملی، آثار تاریخی را حفظ کرد.
انتهای پیام/ی20/پ3003