اخبار فارس من افکار سنجی دانشکده انتشارات توانا فارس نوجوان

استانها

بهشت گمشده تهران نیازمند توجه است

تنگه واشی؛ رنجور از کمبود امکانات زیرساختی

خبرگزاری فارس: منطقه گردشگری تنگه واشی به عنوان بارزترین جلوه اکوتوریسمی استان تهران را باید بهشتی گمشده در 130 کیلومتری پایتخت دانست که از کمبود امکانات زیرساختی رنج می‏برد.

تنگه واشی؛ رنجور از کمبود امکانات زیرساختی

به گزارش خبرگزاری فارس از شرق استان تهران، زمانی که داخل فضای محبوس خودرو و پشت ترافیک خیابان‏های دودآلود و گرم تابستان‏های تهران قرار گرفته و شمارش معکوس چراغ‏های رنگارنگ راهنمایی و رانندگی را مشاهده می‏کنید؛ هنگامی که در معابر شلوغ و تو در توی پایتخت از هیاهوی خودروهای سبک و سنگین و داد و فریاد این و آن حتی صدای نفر کناری خود را به سختی می‏شنوید؛ اوقاتی که تنفس در هوای تهران به حدی دشوار است که ادارات و مدارس تعطیل و شاخص‏های کوتاه و بلند سامانه‏های سنجش آلودگی هوای نصب شده در گوشه و کنار شهر اعداد و ارقامی بیش از حدود استاندارد را نمایان می‏سازند؛ زمانی که حسرت فرار ولو چند ساعته از این بازار شام پرازدحام به دلتان مانده است؛ چه چیزی می‏تواند بیش از همه روح و روان شهرنشینانی مانند شما را در آن شرایط گاه غیرقابل تحمل تسکین دهد؟

بی‏شک، حضور در دامان طبیعت به عنوان مادر و مولد هستی با داشته‏هایی همچون دامنه‏های بکر، بلندی‏هایی سر به فلک کشیده، خنکای نسیمی وزان در میان صخره‏هایی ستبر، گذر رودخانه‏ای خروشان با آبی زلال، آواز خوش پرندگان بهاری، دشتی وسیع و سرسبز، آسمانی عاری از انواع و اقسام آلاینده‏های شیمیایی، تنفس آب و هوایی روح‏بخش و مملو از اکسیژن ناب در هر بار دم و بازدم، مشاهده مخلوقاتی آزاد در دل طبیعت و خلاصه خطه‏ای بهشت‏سان می‏تواند اسباب گذران آن روزهای پرمشغله را برای رسیدن به انتهای هفته‏ای دل‏انگیز همراه با خانواده و دوستان فراهم سازد.

شاید توصیفات چنین بهشت زیبا و فرح‏بخشی اذهان مخاطبان به ویژه اهالی تهران را به دلیل تبلیغات گسترده سایر کشورهای جهان پیرامون قابلیت‏های گردشگری‏شان و البته ضعف ما در شناساندن توانمندی‏های اکوتوریسمی، به یکی از هزار گوشه نقاط گردشگری جهان رهنمود سازد؛ اما جالب است بدانید که بهشت موصوف در 130 کیلومتری جهنم گرم تابستان‏های تهران واقع است.

تنگه واشی به عنوان بارزترین جلوه اکوتوریسمی استان تهران در 15 کیلومتری شمال غربی شهرستان فیروزکوه قرار گرفته است.

برای رسیدن به تنگه واشی باید رنج مسافرتی 130 کیلومتری تا فیروزکوه را به جان بخرید؛ پس از رسیدن به میدان ورودی شهر فیروزکوه به عنوان دروازه این شهر با المان طاووس‏نشان -البته با شمایلی بیشتر شبیه به یک خروس عظیم‏الجثه مواجه شده و با بازگشت دو کیلومتری به سمت تهران، با تابلوی معرف بزرگی به نام "تنگه واشی" روبه‏رو می‏شوید.

اگر از هفت‏خان رسیدن به ابتدای مسیر دالان تنگه واشی که در گزارش‏های آتی تحت عنوان "کاستی‏های رفاهی" این نقطه گردشگری بدان پرداخته می‏شود، عبور کرده باشید، سفر پرخاطره شما در میان طبیعتی بکر آغاز می‏شود.

دروازه ورودی دالان تنگه واشی در انتهای سراشیبی نسبتاً تندی قرار گرفته است و در همان لحظه نخست خنکایی دلنشین صورت شما را نوازش خواهد کرد.

* 7 توصیه برای لذت بیشتر از تنگه واشی

به طور اختصار، سعی خواهیم کرد تا در خلال این گزارش ضمن توصیف زیبایی‏های تنگه واشی، هفت توصیه مهم و کلیدی برای تفرجی دل‏انگیزتر در میان طبیعت کم‏نظیر این مکان زیبا را نیز به شما ارائه دهیم.

پس چه بهتر که توصیه ابتدایی در همین وهله نخست بیان شود؛ تنگه واشی جای کت و شلوارپوشانِ اتو کشیدهِ خوش رنگ و لعابِ عطر و ادکلن زده نیست، که اگر این چنین است بهتر است در همان خیابان‏های لوکس بالای شهر تهران بمانید.

برای ورود به دالان زیبای مملو از آب زلال رودخانه "ساواشی" باید پایین شلوار خود را چند لایی به سمت بالا تا بزنید تا کمتر خیس شوند.

دمپایی؛ بله به همین سادگی، دمپایی. همان پوششی که برای قدم زدن در حیاط منزل و یا احیاناً برای تهیه مایحتاج روزانه از مراکز خرید واقع در فواصل نزدیک خانه از آن استفاده می‏کنید، یکی از ملزومات حرکت در آب روان و گاه خروشان ساواشی شمرده می‏شود.

اگر از این وسیله ساده استفاده نکنید یا باید از کفش‏های گران‏قیمت یا از پاهای خود در این مسیر پر از بطری‏های شیشه‏ای شکسته و سنگ‏های برنده کف رودخانه خداحافظی کنید.

به همراه داشتن پیراهنی پاییزی توصیه دیگری بوده که البته برای افراد سرمایی کارآمدتر است؛ زیرا دالان تنگه واشی نسبت به محیط بیرونی خود دارای برودت دمای بیشتری است.

البته در این بین، برخی افراد از وسایل نقلیه طبیعی و قدیمی این دالان شامل چهارپایان خطی مسیر ابتدایی و انتهایی تنگه واشی نیز استفاده کرده و ابزار و یا خود را در طریق آن جابه‏جا می‏کنند و به طبع بهای ریالیش را نیز می‏پردازند.

* رازهای قجری در سینه تنگه واشی

در میانه مسیر دالان تنگه واشی ناگهان کاربری فعالیت توریستی شما علاوه بر طبیعت‏گردی با رنگ و روی تاریخی نیز گره می‏خورد.

کتیبه‏ای کهن با نقش و نگاری زیبا که در آن شکارگاه دیروز خانواده سلطنتی قاجار و منطقه گردشگری امروز تنگه واشی به نمایش درآمده است.

البته به قول برخی موی ‏سفید کرده‏های سال‏خورده روستاهای اطراف تنگه واشی، خانوداه‏های تن‏پرور قجری به طور ذاتی حال و حوصله شکار و یا اصولاً هیچ کار دیگری را نداشتند؛ بنابراین حیوانات زبان‏بسته توسط عمال خدماتی پس از اسارت به درختی بسته و توسط شاهزادگان سلطنتی آماج تیر و کمان قرار می‏گرفتند و به قول معروف به صورت همایونی شکار می‏شدند.

به هر روی، این کتیبه یکی از سه کتیبه قجری موجود در تهران است و دو اثر تاریخی دیگر در "چشمه علی" شهر ری و تونلی در محور هراز به دستور فتح‏علی شاه قاجار حکاکی شده‏اند.

این شاه سلسله قاجاریه، دوران پیش از پادشاهی خود را در شیراز گذراند و پس از جلوس بر مسند پادشاهی و الهام از آثار نقش برجسته‌ این دیار، سه تن از حجاران مشهور آن روزهای ایران به نام‏های "حجارباشی" ، "نقاش باشی" و "معمارباشی" را مامور به ساخت این سه کتبیه در تهران کرد.

کتیبه قجری تنگه ساواشی در ابعاد شش در هفت متر ساخته شده است و روایتگر وقایع دوران حکومت فتح‏علی شاه قاجار است.

بارزترین نقش برجسته این کتیبه‌ها، منطقه شکارگاه با تصویر اسب، نیزه و شکارهایی که البته اصل ماجرایش را بارها نیز شرح داده‏ایم.

در این حجاری زیبا و هنرمندانه به دور از مضامین آن می‌توان شاهزادگانی قجری نظیر "عباس میرزا"، "علی قلی میرزا"، "علی نقی میرزا" و همچنین نوادگان آنها را در حال شکار دید.

کتیبه قاجاریه تنگه واشی با قدمتی دو قرنی چنان زیرکانه در دل کوه حکاکی شده است که از بارش باران و تابش آفتاب در امان بماند.

به طور قطع اسرار تاریخی بسیار و شاید هنوز سر به مهری در دل این اثر طبیعی وجود دارد که تنها خود او می‏توان بیانگر آنها باشد.

* پایان دالان تنگه واشی؛ آغاز بهشت ساواشی

با رسیدن به مقاطع پایانی تنگه واشی، آهسته آهسته سایه سرد بین دو صخره عظیم‏الجثه تنگه واشی جای خود را نوری شدید و در وهله نخست چشم‏آزار می‏دهد.

کسانی که برای بار نخست گام در مسیر انتهای تنگه واشی می‏گذارند، آن را به بهشتی کوچک بر روی زمین تشبیه کرده‏اند.

دشتی زیبا همراه با مزارعی پر برکت در حواشی رودخانه‏ای خروشان و آسمانی به رنگ آبی که نظیر آن در تهران بیشتر به آرزویی دست نیافتنی شبیه است، همه خستگی مسیر تنگه را از بین می‏برد.

پس از تنگه اول و عبور از مرغزاری زیبا به تنگه دوم ساواشی می‏رسید که این دالان نیز از طبیعتی بکر برخوردار است.

حسن ختام سفر شما به تنگه واشی، آبشار ساواشی است که غرش مهیب آن در میان صخره‏هایی مستحکم گویی با گردنکشی بشر ضعیف را به میدان نزاع می‏خواند.

حال در انتها ذکر چند توصیه دیگر برای گردشگران تنگه واشی خالی از لطف نیست؛ نخست آنکه از تنگه واشی آخرین ایستگاه بشری نیست، پس زباله‏های خود را در آن رها نکنید.

استفاده از دوربین عکاسی و فیلم‏برداری برای ثبت لحظات زیبا و شیرین سفر به تنگه واشی می‏تواند خوشایند باشد؛ البته مواظب نفوذ آب به این وسیله حساس باشید و آخرین توصیه اینکه صبح زود به سمت فیروزکوه حرکت کنید تا در ترافیک آن گرفتار نشوید.

این گزارش از سلسله گزارش‏های خبرگزاری فارس به منظور نمایش توانمندی‏های گردشگری و البته کاستی‏های سخت‏افزاری و فرهنگی بارزترین جلوه اکوتوریسمی استان تهران تهیه شده است.

در گام نخست سعی بر آن بود که زیبایی‏های تنگه واشی بیش از پیش شناسانده و توصیه‏هایی برای لذتی بیشتر از حضور در آن ارائه شود؛ اما در گزارش‏های بعدی زیرساخت‏های این منطقه تفرجگاهی مورد بررسی قرار می‏گیرد.

انتهای پیام/غ10/گ1003

این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید

اخبار مرتبط

نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط خبرگزاری فارس در وب سایت منتشر خواهد شد پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد
Captcha
لطفا پیام خود را وارد نمایید.
پیام شما با موفقیت ثبت گردید.
لطفا کد اعتبارسنجی را صحیح وارد نمایید.
مشکلی پیش آمده است. لطفا دوباره تلاش نمایید.

پر بازدید ها

    پر بحث ترین ها

      بیشترین اشتراک

        اخبار گردشگری globe
        تازه های کتاب
        اخبار کسب و کار تریبون
        همراه اول