به گزارش خبرگزاری فارس از دامغان، گرچه دامغان را همه به عنوان یکی از کهنترین شهرهای تمدنی ایران میشناسند؛ اما به رغم توجه و اختصاص بودجههای فراوان در حوزه میراث فرهنگی به شهرستان دامغان در سالهای اخیر، این شهرستان همچنان مستعد پذیرش اعتبارات بیشتری برای احیای آثار تاریخی است.
عصر امروز معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز با در نظر داشتن همین امر به شهرستان دامغان سفر کرد تا طرحهای میراث فرهنگی این شهرستان را مورد تحلیل و کنکاش قرار دهد.
در حاشیه این نشست، مسعود علویانصدر در نشستی مشترک با مسئولان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سمنان، نماینده مردم دامغان در مجلس شورای اسلامی و جمعی از فعالان و تصمیمگیران شهرستانی، به گفتوگو درباره مسائل مختلف پرداخت.
در این نشست پس از ارائه نظرات مختلف، پرداخت هزینه مطالعه در محدوده "تپه حصار" دامغان به عنوان سایت موزه مورد تصویب قرار گرفت.
مطالعه در محدوده "تپه حصار" دامغان برای تبدیل شدن این اثر ارزشمند تمدنی به سایت موزه یکی از مصوبههای دور سوم سفر رئیس جمهوری و هیئت دولت به استان سمنان است.
اعتبار اجرای مطالعه در محدوده "تپه حصار" دامغان به عنوان سایت موزه قرار است از محل منابع معاونت میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری تامین شود.
در این نشست همچنین درباره محصور کردن اطراف تپه حصار بحثهای جامع و تخصصی صورت گرفت.
در نهایت فرمانداری شهرستان دامغان پذیرفت تا کار محصور سازی این محدوده را به سرانجام برساند.
تامین برق مورد نیاز مجموعه تاریخی تپه حصار نیز خواست دیگر معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و مسئولان استانی بود.
در این ارتباط تصمیمگیری شد تا با مشارکت میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان سمنان و فرمانداری دامغان این طرح اجرایی شود.
به گزارش خبرگزاری فارس؛ تپه حصار در سالهای اخیر همواره مورد کاوش نیز قرار گرفته است.
در کاوشهای تپه حصار دامغان، در سالهای 1310 و 1311 هجری شمسی سه دوره استقرار آشکار شده و آثار و بازمانده فرهنگهای گوناگون از دوران پیش از تاریخ تا دوران اسلامی به دست آمده است.
مردم ساکن تپه حصار بر پایه مهرهای استامپی (مسطح) و استوانهای (سیلندری) که از این محل به دست آمده، در دوران پیش از تاریخ دارای خط یا گونهای علامت اختصاری بودهاند.
پیدایش این خط میرساند که این مردمان دارای خط بودند و مینگاشتند و مهرهای یافت شده، پاسخ نامههای آنان است و بیگمان با بینالنهرین و دره سند در پیوند بازرگانی بودهاند.
مردم این منطقه از سوی خاور با جلالآباد و بدخشان از طریق شهر سوخته سیستان، تجارت سنگ لاجورد و در کوهی داشته و به بینالنهرین و ایلام فلز صادر میکردند، زیرا در تپه حصار کوره ذوب فلز و قطعههای ریز سری پیدا شده است.
بر پایه آزمایشهای کربن 14، دیرینترین لایه تمدنی حصار از 6 هزار و 600 سال پیش بوده و جدیدترین دوره فرهنگی در همین تپه، در حدود 3 هزار و 900 سال پیش برآورد شده است.
از این رو، در بین دیرینترین لایههای فرهنگی تا جدیدترین لایههای حصار، 2 هزار و 700 سال معماری، فرهنگ، تاریخ و زندگی انسان نهفته است.
با به دست آمدن استخوان چهارپایان، چون گاو، گوسفند، بز، غزال، و شتر میتوان اهمیت دام و دامپروری را در میان این مردمان دریافت.
همچنین با به دست آمدن دانههای نباتی مانند کنجد، پنبه دانه، گندم، جو و حتی انگور میتوان پذیرفت که کشاورزی، کشت دانههای نباتی، کشت گندم و جو به همان اندازه دامپروری شکوفا بوده است.
با توجه به گفتار بالا میتوان گفت که زندگی اقتصادی مردم تپه حصار در سه دوره یاد شده بر سه اصل پیوند بازرگانی، دامپروری و پرورش طیور و کشاورزی استوار بوده است.
خبرنگار فارس در دامغان همچنین نیمنگاهی نیز به کتاب "چگونگی تدفین مردگان در عصر آهن در فلات مرکزی ایران" نوشته سعیده شرفالدین انداخت که در آن آمده است: تپه حصار در جنوب شهر دامغان در استان سمنان قرار گرفته است.
قدمت تمدن پیش از تاریخ این تپه از هزاره چهارم تا هزاره اول پیش از میلاد می‌رسد.
در تپه حصار سه طبقه متمایز مربوط به دوران پیش از تاریخ تشخیص داده شد که هر کدام از این سه طبقه نیز به تقسیمات کوچک‌تری طبقهبندی شدهاند.
در بین مردمان این دوره فلزکاری معمول بوده است این امر از اشیای به دست آمده کاملاً مشخص است.
مردمی که برای نخستین بار ساکن این تپه شدند، شهرنشین و کار مهم آنها زراعت و گلهداری نیز در این موقع معمول بود.
انتهای پیام/س10
