چه کسی پاسخگوی مستهلک شدن سرمایه‌های ملت است

به گزارش خبرگزاری فارس از اراک به نقل از شورای اسلامی کار شرکت واگن پارس اراک، علی درخشنده‌بخت اظهار کرد: راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران که باید بزرگ‌ترین حامی و متولی دست‌اندرکاران صنعت و حمل و نقل ریلی باشد، سفارش ساخت 20 ست قطار  4 واگنه موسوم به ترن ست را به شرکت زیمنس داد، پس از گذشت 4 سال تعداد 5 ست از این قطارها به شکل ساخته شده (CBU) وارد کشور شد و بر اساس قرارداد پیمانکاری فی مابین شرکت زیمنس و شرکت واگن پارس ساخت 15 ست قطار باقی‌مانده،60 واگن‌ به شرکت واگن پارس سپرده شد که با دریافت مواد اولیه بلافاصله عملیات تولیدی ساخت این قطارها آغاز شد و با وجود کارشکنی‌های زیمنس در اجرای پروژه تا سال 1387 تعداد 32 دستگاه واگن‌ قطار‌ تحویل شد که هم اینک در خطوط ریلی در حال بهره‌برداری هستند.
وی تصریح کرد: از سال 1388 تاکنون که‌ 6 ست قطار، 24 واگن ‌کامل ساخته شده است، به دلیل وجود اختلافات بین شرکت زیمنس و راه آهن، این قطارها که حاصل تلاش‌های شبانه‌روزی کارگران زحمتکش واگن پارس است در کارخانه باقی مانده و هزینه نگهداری آنها به این شرکت تحمیل می‌شود و کارگران و پرسنلی که تمام توان و انرژی خود را برای ساختن این قطارها به کار برده‌اند هر روز شاهد مستهلک شدن حاصل دست رنجشان هستند.
رئیس شورای اسلامی کار شرکت واگن پارس در ادامه با اشاره به قابلیت‌های این قطارها تاکید کرد:‌ از ویژگی‌های این قطارها قابلیت جابه‌جایی روزانه 1500 نفر مسافر با سرعت 160 کیلومتر در ساعت در مسیرهایی چون تهران ـ مشهد، تهران ـ اصفهان‌ و تهران ـ زنجان و...‌ است و ارزش قطارهای ساخته شده بالغ بر 50 میلیارد تومان و سهم واگن پارس در آنها حدود 4 میلیارد تومان است.
درخشنده‌بخت بیان کرد: این سؤال است آیا مسئولان راه‌آهن تا کنون به این مسئله اندیشیده‌اند که بی‌توجهی به عدم تحویل‌گیری این قطارها تا چه اندازه مشکلات معیشتی برای هزار و 200 خانوار به وجود آورده است؟  آیا به راستی می‌دانند که سیاست در پیش رویشان که بی‌تفاوتی به حل این مشکل است با سخنان رهبر عظیم‌الشان تا چه اندازه منافات دارد؟ مگر نه اینکه ایشان بارها و بارها در سخنان ارزشمندشان از حمایت‌های همه جانبه از تولیدات داخلی سخن گفته‌اند؟ آیا به راستی شما می‌دانید که با چنین اقداماتی به پیکره تولید داخلی ضرباتی وارد می‌کنید که غیر قابل جبران بوده و از آن سو غیر‌مستقیم پایه و بنیان واردات را تقویت می‌کنید؟ مگر نه اینکه در دوران تحریم بر همه ارگان‌ها و سازمان‌های دولتی و غیر‌دولتی امر واجب است که به جای بی‌اهمیت جلوه دادن تولید داخل حمایت همه جانبه از صنعتگران داخلی را وظیفه خود بدانند؟ آیا این عادلانه است که بازنشستگان واگن پارس نتوانند سنوات سال‌ها زحمت و تلاش صادقانه خود را دریافت کنند؟
وی افزود: از مسئولان راه آهن باید سؤال شود که چرا با توجه به مشکلات عدیده مردم برای تهیه بلیت قطار و کشته شدن هم‌میهنانمان در جاده‌ها، محصول تولید شده به ارزش 50 میلیارد تومان بدون توجه و بدون استفاده در انبار شرکت واگن پارس باقی بماند و کارگران شرکت واگن پارس مزد زحمت‌های خود را به سختی دریافت کنند؟ ‌باید بپرسیم که چرا 90 درصد کامل پول این قطارها را به شرکت زیمنس پرداخت کرده در حالی که پس از گذشت 10 سال این شرکت برای انجام تعهدات خود و قبول گارانتی این محصولات اقدامی نمی‌کند؟
رئیس شورای اسلامی کار شرکت واگن پارس خطاب به مسئولان گفت:‌ آنچه شما در پیش گرفته‌اید در هیچ قانونی وجود ندارد در شرایطی که ایران نقطه توجه کل جهان واقع شده و هر‌گونه اتفاق کوچکی در هر کجای دنیا به وجود آید ایران اسلامی‌مان را به چالش می‌کشد چنین اقداماتی تا اندازه زیادی می‌تواند مخرب باشد، چرا که چنین بی‌توجهی‌هایی از دید هیچ رسانه‌ای پوشیده نخواهد ماند. 
درخشنده‌بخت بیان کرد: در این شرایط وظیفه هر یک از ما حمایت از تولید و صنعت داخلی است و این مسئولیت برای شما بزرگانی که طلایه‌داران این حمایت بزرگ هستید بسیار خطیرتر است.
وی با بیان اینکه این مطالب درد دل  تک‌تک کارگرانی است که وقت و انرژی خود را برای ساخت این قطارها به کار گرفته‌اند، افزود: جای تاسف است زمانی که می‌توان با پشتیبانی همه جانبه این صنعت عظیم را از زمین بلند کرد چنین شرایط زمین خوردن بیشترش را فراهم می‌آورند.
رئیس شورای اسلامی کار شرکت واگن پارس بیان کرد: انتظار چنین کارشکنی‌هایی از طرفین قراردادی می‌رود که یا ایرانی نبوده ‌یا شرکت‌هایی خصوصی هستند که تنها منافع خودشان را در نظر دارند شما که متولیان دولت در امر حمل و نقل ریلی و بطور کلی صنعت ریلی هستید، چرا؟
درخشنده‌بخت ادامه داد: اگر چنین بی‌توجهی صورت نمی‌گرفت می‌توانستیم فناوری ساخت این قطارها را در داخل کشور روز‌به‌روز پیشرفته‌تر کرده و با یک برند داخلی قدرتمند در ساخت قطارهای پر سرعت به جنگ تحریم‌ها و فشارها می‌رفتیم و دیگر نیازی به شرکت‌هایی چون زیمنس و...  نداشتیم؟ ولی صد افسوس که آنچه شما انجام می‌دهید انگیزه‌ای برای تولید‌کننده داخلی باقی نگذاشته است و با چنین وضعی ما نه تنها به آنچه در سند چشم‌انداز ملی و ساخت و افزایش راه‌آهن و استفاده از حمل و نقل ریلی داریم نزدیک نخواهیم شد بلکه آنچه داریم نیز با در پیش گرفتن چنین سیاست‌هایی از بین خواهد رفت.
انتهای پیام/ج30/ص1000