حجت‌الاسلام رضا قاسمی امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در کوهبنان اظهار داشت: حضرت رضا (ع) در 11 ذیقعدﺓ سال 148 هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشودند.
وی افزود: از قول مادر ایشان نقل شده است، «هنگامی که به حضرتش حامله شدم به هیچ‌وجه سنگینی حمل را در خود حس نمی‌کردم و وقتی به خواب می‌رفتم، صدای تسبیح و تمجید حق تعالی و ذکر "لااله‌الاالله" را از شکم خود می‌شنیدم، اما چون بیدار می‌شدم دیگر صدایی به گوش نمی‌رسید، هنگامی که وضع حمل انجام شد، نوزاد دو دستش را به زمین نهاد و سرش را به سوی آسمان بلند کرد و لبانش را تکان می‌داد؛ گویی چیزی می‌گفت.»
امام جمعه موقت کوهبنان بیان داشت: نظیر این واقعه، هنگام تولد دیگر ائمه اطهار (ع) و بعضی از پیامبران الهی نیز نقل شده است از جمله حضرت عیسی که به اراده الهی در اوان تولد در گهواره لب به سخن گشود و با مردم سخن گفتند که شرح این ماجرا در قرآن کریم آمده است.
وی خاطر نشان کرد: حضرت رضا (ع) تا قبل از هجرت به مرو در مدینه زادگاهشان ساکن بودند و در آن جا در جوار مدفن پاک رسول خدا و اجداد طاهرینشان به هدایت مردم و تبیین معارف دینی و سیره نبوی می‌پرداختند، مردم مدینه نیز بسیار امام را دوست می‌داشتند و به ایشان همچون پدری مهربان می‌نگریستند تا قبل از این سفر با اینکه امام بیشتر سال‌های عمرش را در مدینه گذرانده بود، اما در سراسر مملکت اسلامی پیروان بسیاری داشت که گوش به فرمان اوامر امام بودند.
قاسمی تصریح کرد: مدت امامت امام هشتم در حدود 20 سال بود که می‌توان آن را به سه بخش جداگانه تقسیم کرد، 10 سال نخست امامت آن حضرت که همزمان بود با زمامداری هارون، پنج سال بعد از آن که مقارن با خلافت امین بود و پنج سال آخر امامت آن بزرگوار که مصادف با خلافت مأمون و تسلط او بر قلمرو اسلامی آن روز بود.
وی ابراز داشت: خصوصیات اخلاقی، زهد و تقوای آن حضرت به گونه‌ای بود که حتی دشمنان خویش را نیز شیفته و مجذوب خود کرده بود با مردم در نهایت ادب تواضع و مهربانی رفتار می‌کرد و هیچ‌گاه خود را از مردم جدا نمی‌نمود.
امام جمعه موقت کوهبنان گفت: یکی از یاران امام می‌گوید: «هیچ گاه ندیدم که امام رضا (ع) در سخن بر کسی جفا ورزد و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کند، هرگز ندیدم به یکی از خدمتکارانش بدگویی کند. خنده او قهقهه نبود بلکه تبسم می‌فرمود.»
انتهای پیام/80012/ل30/د1000
