به گزارش خبرگزاری فارس از بیجار، خبرنگاران بیجاری میهمان میزبانانی از جنس فرشته‌ها نه بلکه خود فرشته‌ها بودند، فرشته‌های زمینی که معصومیت از نگاهشان موج می‌زند.
قرار بر این بود به بهانه روز خبرنگار تمامی خبرنگاران روز خبرنگار را کنار معلولین بهزیستی باشند و روزی را که به نام و یادشان است جشن بگیرند.
وارد محوطه بهزیستی که شدیم چند تن از معلولین یا بهتر بگویم بچه‌های بهشت با لبخند و تشویق به استقبال ما آمدند و دستان کوچک و مهربانشان را به نشانه احترام و دست دادن به سوی ما گشودند استقبالی مالامال از سادگی و بی‌ریایی که تا بدین لحظه به عمرم ندیده بودم.
قدم نهادن در فضایی که سرشار از سادگی و معصومیت است قلب‌ها را به وجد می‌آورد و نگاه‌ها را به تحیر و اذهان را به تفکر وا میدارد.
روز خبرنگار میهمان قلب‌ها و نگاه‌های فرشته‌های زمینی بودیم که گرمای دستشان در مقابل گرمای قلبشان ناچیز و نگاه‌های معصومشان گویای قلب‌های پاکشان بود.
اینجا سرشار از مهربانی، سادگی و معصومیت است، اینجا سرزمین بچه‌های بهشت است.
امروز بر سفره‌ای افطار کردیم که کودکانی معصوم‌تر از معصومیت حضور داشتند بی‌شک دعاهای روزه‌داران هنگام اذان و موقع افطار برآورده خواهد شد زیرا کودکانی معصوم آمین‌گوی دعاهاشان هستند.
گوشه‌ای از این محفل بی‌ریا دخترکی کوچک با چشمانی به رنگ آسمان و پاکی دریا به دستان من هنگام نگاشتن خیره شده بود به نزد او رفتم و نامش را جویا شدم با صدایی آرام خود را منا نامید خوشحالی به جهت حضور ما را می‌توان در چشم‌هایش نظاره کرد با سکوتی معنادار به چشمانم خیره شد و من مسرور از اینکه حضورم موجب تبسمی بر لبان این کودک معصوم و معلول شده است.
آن سوی دیگر پسری به نام علیرضا آرام و با حیرت تمام میهمانان را نظاره می کرد انگار سوال هایی ذهنش را مشغول کرده بود، توانایی سخن گفتن نداشت، شاید سوالش چرایی حضور ما در مأمن همیشه آرامش بود شاید می خواست به ما خوش آمد بگوید هر چند به کلام نمی توانست، اما با نگاهش این را به من فهماند.
سخت است نوشتن درباره ی تمامی سادگیشان اما فرصتی است برای تمرین بی ریایی برای همگان و تمرین نگاشتن صداقت و صراحت است زیرا می‌توان صداقت، صراحت و سادگی را از چشمان این معلولان فراگرفت و یادآوری کرد که اینان تشنه محبتند.
مریم سبزیخوانی مراقب یا بهتر بگویم مادر یار مرکز نگهداری معلولان بیجاری علاقه وافر خدمت به کودکان این مرکز را لذت بخش‌ترین کار و جزئی از زندگی خود عنوان کرد و گفت: زندگی‌های این کودکان را سبز دیدم، سبز رنگ خوشبختی و سادگی و پاکی قلب‌های این کودکان نهایت خوشبختی است.
سبزیخوانی افزود: حدود چهار سال از کار در این مرکز فاصله گرفتم اما با توجه به علاقه‌ای به کودکان و خدمت به آنها موجب شد تا دنباله‌رو هیچ کاری نباشم و بعد از گذشت چند سال بار دیگر به این مرکز بازگردم.
وی افزود وصف احساس و آرامشی که از طریق این کودکان به ما دست می‌دهد و ما را ترغیب به کار بیشتر می‌کند قابل گفتن نیست و لبخندی که بر لبان این کودکان است دستمزد تمام زحماتمان است.
یکی دیگر از زحمتکشان این مرکز نگهداری معلولان بیجار کار کردن در این مرکز را لذت بخش‌ترین کار عنوان کرد و گفت: شاید اوایل کار در این مرکز دشوار بود اما اکنون دوری از این کودکان و معلولان سخت‌ترین کار ممکن است.
وی از کودک معلول این مرکز به نام ژیلا یاد کرد و گفت: دغدغه و مشکلی برایم پیش آمده بود و حل آن را محال می‌دیدم مگر به یاری خداوند و ژیلا و معصومیتش واسطه من و خدایم برای حل مشکلم شد.
وی تعبیر خوابی که ژیلا دختر معصوم در آن نوید حل مشکلش را داده بود حل شدن مشکلش عنوان کرد. آری معصومیت که می‌گویند اینجا معنا می‌یابد خداوند دعای معصومان را زودتر مستجاب می‌کند.
کودکان معلول این مرکز مانند دیگر زمینیان از دغدغه‌های روزمره به دورند و زندگیشان به رغم معلولیت و دوری از خانواده‌هاشان و گاهی هم تک و تنها بدون هیچ خانواده‌ای سبز و به رنگ خوشبخیی است، خوشبختی از آن جهت که به دور از تمامی معصیت‌ها قلبشان همواره صیقلی و پاک خواهد ماند.
توجه مسئولین به مرکز نگهداری معلولان بیجاری معطوف شود
روز خبرنگار برای این قشر روز بزرگ و خاصی است و مسئولان برای برگزاری مراسم تقدیر از این قشر آگاه تمامی تلاش خود را به کار می‌گیرند تا به بهترین نحو انجام شود.
شاید هر مسئولی برای اینکه خودی نشان داده و حسن نیتش را به خبرنگاران به اثبات برساند در بهترین و عالی‌ترین آمفی تئاتر یا سالن همایش‌ها برگزار کند اما فرماندار بیجار سادگی را برای برگزاری جشن روز خبرنگار و تجلیل از آنها بر هر تجملاتی ترجیح داد.
به حق که تصمیمی ستودنی است، فرماندار بیجار نگاه‌های ما را به معلولین شهرمان معطوف و به ما یادآور شد که نوشتن و نگاشتن صرفا کمی و کاستی‌ها و دغدغه‌های مسئولان و مردم نیست بلکه هستند فرشته‌های زمینی که به نگاه ویژه ما نیازمندند.
باز هم اولین و بهترین هدیه را از فرماندار دریافت کردم، یادآوری اینکه اینجا تنها جایی است که یک خبرنگار می‌تواند با دریافت سوژه‌های بسیار درد تنهایی معلولین را نشان دهد بهترین درس برایم و حضورم که موجب شادمانی این کودکان معلول بهترین و ارزنده‌ترین هدیه بود.
وی در این میهمانی بر توجه مسئولین به این مرکز تأکید و اظهار کرد: معلولین در هر جامعه وجود دارند و جزیی از آن جامعه‌اند و توه به آنها از ضروریات است.
حمدالله کریمی فرماندار بیجار میزان آگاهی جامعه نسبت به معلولین در سطح را ضعیف عنوان کرد و گفت: رسالت خبرنگاران اطلاع‌رسانی به اقشار مختلف مردم و مسئولین است.
وی بیان کرد: خبرنگاری دریافت حقیقت و مخابره آن و سوق دادن نگاه های مسئولان و مردم به مسئله و موضوع و مکان هاییست که کمتر شناخته شده است بهزیستی بیجار نیز یکی از آن مکان‌هایی است که گویا به دست فراموشی سپرده شده است.
در این میهمانی و جشن بی‌ریا هیئت امنای این مرکز تندیسی به پاسداشت خدمات فرماندار به عنوان هماهنگ کننده تمامی ادارات در امر کمک‌رسانی به این مرکز تقدیر کردند و این خود نشان از حسن نیت فرماندار جوان بیجار است.
کنار تمام افرادی که در این جشن و افطاری حضور داشتند یک نفر از خیرین بیجاری را می‌توان یافت گویا خیرین، کودکان معلول و کم توان ذهنی را به دست فراموشی سپرده‌اند.
می‌گویند خبرنگار زبان گویای مردم و پل ارتباطی مسئولین و مردم است من می‌خواهم زبان گویای معلولینی باشم که گویا حتی خیرین آنها را به دست فراموشی سپرده‌اند و به آنها یادآور شوم که چشم‌های معلولان در انتظار یاری آن‌هاست.
می‌خواهم بگویم که خیرین شما که به خوش قلبی و رئوفی معروف هستید به کودکان معلول نیز توجه کنید، اجر و ثواب کمک به معلولین کم از ثواب کمک در ساخت مدرسه، اماکن آموزشی و مساجد ندارد.
مرکز نگهداری معلولین شهرستان بیجار مامنی است برای نگهداری 35 نفر که 11 نفر معلول ذهنی و مابقی ایزوله هستند که دستان گرم خیرین و مردم نوع دوست را با دیدگان منتظرشان می‌جویند تا شاه راهی باشند برای همسفری مردم و مسئولین و خیرین و حتی خبرنگاران است با معبود.
لازم به ذکر است در این میهمانی و جشن بی ریا از خادمان مرکز نگهداری معلولان با اهدای لوح تقدیر و هدایایی تقدیر شد.
انتهای پیام/79015/ج40/ژ1001
