به گزارش خبرگزاری فارس از بوشهر چند سالی است که از سوی شورای شهر بوشهر روز 18 اسفند به نام روز بوشهر مطرح شده و دلیل آن نیز این است که در تاریخ 18 اسفند ماه سال 1317 مدرسه بزرگ و تأثیرگذار سعادت بوشهر در این شهر بنا نهاده شد.
در اینکه مدرسه سعادت نقش بسیار بسزایی در تربیت فرزندان این مرز و بوم داشته و باید یاد آن همیشه گرامی داشته شود، شکی نیست ولی آیا موضوعی ارزشمندتر و بزرگ‌تر از این واقعه وجود ندارد که بتوانیم سالروز آن را مصادف بر نامگذاری روز شهرمان بوشهر قرار دهیم؟
در این ارتباط اخیرا مباحثی مبنی بر نامگذاری روز 12 شهریور به نام روز بوشهر مطرح شده که مصادف است با سالروز شهادت سردار رشید ایران، شهید رئیسعلی دلواری همان کس که بعد از حضور و اشغال شهر بوشهر توسط انگلیسی‌ها و تبعید تعدادی از شهروندان بوشهری به هندوستان به فکر قیام و مقابله با این اشغالگران خبیث افتاد و ضربات بسیار سنگینی را بر آنان وارد کرد تا آنجا که انگلیسی‌ها مجبور شدند از هند و عراق نیروی کمکی آورده و قصد اشغال کامل بوشهر را کنند.
زمانی که انگلیسی‌ها برای حرکت به سوی شیراز و دیگر نقاط میهن عزیزمان تصمیم به پیاده کردن نیرو در ساحل بوشهر را داشتند، تنها قیام رییسعلی دلواری و همرزمانش را مانع فتح بوشهر و در نهایت ایران می‌دیدند از این رو دو نفر از وابستگان ایرانی خود را نزد رئیسعلی فرستادند و به او پیشنهاد دادند تا چهل هزار پوند دریافت کند و از قیام خود دست بکشد اما از رئیسعلی چنین جوابی شنیدند: چگونه می‌توانم بی‌طرفی اختیار کنم در حالی که استقلال ایران در معرض خطر جدی قرار گرفته است؟
البته بعد از این جواب قاطع، وی را تهدید کردند که در صورت قیام، انگلیس رسما با شما وارد جنگ خواهد شد و خانه‌هایتان را ویران کرده و نخل‌هایتان را قطع خواهیم کرد که مجددا این پاسخ کوبنده را از سردار رشید جنوب دریافت کردند: خانه ما کوه است و انهدام و تخریب آنها خارج از حیطه قدرت و امکان امپراطوری بریتانیای کبیر است. بدیهی است که در صورت اقدام آن دولت به جنگ با ما تا آخرین حد امکان مقاومت خواهیم کرد.
اکنون کافی است که بار دیگر این دو موضوع را بررسی کنیم، بدون شک مقایسه این دو قیاس مع الفارق خواهد بود اما حتما به این نتیجه نیز خواهیم رسید که شاید عده‌ای از خواص نام مدرسه سعادت را در خارج از شهر بوشهر بدانند ولی بدون شک اگر بخواهیم از تاریخ و گذشته بوشهر از دیگر ایرانیان بپرسیم قطعا نخستین چیزی که از تاریخ ما بر زبان می‌رانند، یاد دلیران تنگستان و دشتستان است که در رأس نام این دلیران، نام رئیسعلی دلواری می‌درخشد.
البته ذکر این نکته نیز ضروری است که مدرسه سعادت تنها مختص استان و یا شهر بوشهر بوده است اما اکنون نام رئیسعلی دلواری در تمام جهان شناخته شده است و تا آنجا ایران بدان افتخار می‌کند که نام کاروان المپیک خود را کاروان دلوار انتخاب می‌کند.
حال به‌نظر می‌رسد که بوشهر مدیون نام رییسعلی دلواری است زیرا اگر نبود رشادت‌های ایشان و همرزمانش معلوم نبود که پس از اشغال بوشهر توسط انگلیسی‌های خبیث آیا وضعیت بوشهر و حتی ایران مانند الان می‌بود و یا اصلا مدرسه سعادتی تأسیس می‌شد که ما در این مقطع زمانی نام آن را ارج نهیم یا خیر؟!
اکنون می‌توان روز بوشهر را با روزی جهانی در حد و بزرگی مردمش نامگذاری کرد زیرا اگر مدرسه سعادت را بهانه کنیم، نام بوشهر را محدود استان و حداکثر محدود کشور کرده‌ایم ولی 12 شهریور روزی است که به عنوان رویدادی جهانی در تاریخ ثبت شده است و به واسطه آن بوشهر نیز جهانی خواهد شد.
و در آخر باید به این دیدگاه شهید رئیسعلی دلواری نسبت به بوشهر اشاره کنیم که در سوگندنامه خود می‌فرماید: ای کلام الله گفتار مرا شاهد باش من به تو سوگند یاد می‌کنم که اگر انگلیسی‌ها بخواهند بوشهر را تصرف و به خاک و وطن من تجاوز کنند در مقام مداخله برآیم و تا آخرین قطره خون من به زمین نریخته است، دست از جنگ و ستیز با آنان نکشم و اگر غیر از این رفتار کنم در شمار منکرین و کافرین به تو باشم و خدا و رسول از من بیزار باشند.
یادداشت: کیوان هاشم‌زاده
انتهای پیام/ب10/د1000
