معلولیت نتوانست مانع پیشرفتم شود

نسرین دشتی‌زاده امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در گرگان اظهار داشت: با وجود اینکه بسیاری از معلولان بر این باور هستند که آینده برای آنها مبهم است اما باید در نظر داشت که یاس و ناامیدی همواره چیزی به جز زیان و خسران در پی ندارد، اگر معلولان اهداف خود را واقع بینانه و با در نظر گرفتن توانایی‌های خود انتخاب کنند قطعا می‌توانند در دستیابی به آن موفق باشند.
وی تصریح کرد: عضویت در انجمن‌های معلولان و مشارکت در جمع آدم‌هایی با درد مشترک برای یک معلول می‌تواند آغازگر دوره‌های توانبخشی هم از نظر فیزیکی و هم روانی باشد و قطعا استقلال روحی و اعتماد به نفس امروز من و بسیاری از همنوعان من یکی از پیامدهای مثبت این عملکرد است.
دشتی‌زاده در ادامه با قدردانی از فعالیت‌های سازمان بهزیستی در زمینه امور معلولان گفت: کاش می‌شد در کنار این خدمات برنامه‌ریزی‌های جامعی در خصوص فرهنگ برخورد با یک معلول در اجتماع صورت می‌گرفت و در راس آن آگاه‌سازی و اصلاح نگاه مردم نسبت به یک معلول قرار داده می‌شد.
این دانشجوی برتر گلستانی خاطرنشان کرد: حس ترحمی که از نگاه یک فرد سالم به یک فرد معلول انتقال داده می‌شود، یکی از دلایل مهم سرخوردگی در معلولان است در حالی که ما نیز مانند مردم عادی هستیم با همان حق و حقوق و تنها وجه تمایزمان در نقص آشکاری است که شاید بدتر از این نقص ظاهری ما نقایص پنهانی است که در وجود بسیاری از انسان‌ها بیداد می‌کند.
وی افزود: معلولیت نمی‌تواند عاملی باشد که ما را از حقوق اجتماعی خود محروم سازند یک معلول هم می‌تواند در جامعه به عنوان یک نیروی کارآمد خدمت کند به شرط این که باور شود و در شرایط مساوی با یک فرد عادی در صحنه‌های اجتماعی که صرفا نیازی به فعالیت فیزیکی نیست به رقابت بپردازد نه اینکه معلولیتش بهانه باشد تا محدود و محروم شود.
دشتی‌زاده در پایان اذعان داشت: با توجه به اینکه 12 درصد جمعیت کشور ایران را معلولان تشکیل می‌دهند باید در محیط فیزیکی شهر امکانات رفاهی با در نظر گرفتن معلولان ساخته شود در این صورت معلولان هم می‌توانند راحت‌تر با محیط ارتباط برقرار کنند و با شکوفایی استعدادهای خدادادی خود نه تنها سربار اجتماع نباشند بلکه به سهم خود به جامعه خدمت کنند.
انتهای پیام/م30