به گزارش خبرگزاری فارس از میناب در شرق هرمزگان، عباس کریمی صبح امروز در آئین اختتامیه سومین سوگواره نوحه‌های محلی نشسته در روستای حکمی میناب با تشریح واقعه کربلا و شیوه‌های عزاداری برای اهل بیت(ع) اظهار داشت: عزاداری برای ائمه هدی و امام حسین(ع) همواره در طول تاریخ روند تکاملی داشته است.
وی افزود: پس از واقعه عاشورا، گرامیداشت یاد شهدای کربلا و عزاداری برای این شهدا در زمان هر کدام از ائمه به سبک و شیوه‌ای خاص بوده است.
کریمی در ادامه زمان آل بوئیه را در تاریخ تشیع دارای اهمیت دانست و افزود: در این زمان عزاداری برای ائمه اطهار به صورت عمومی و علنی در می‌آید.
این محقق و پژوهشگر همچنین اظهار داشت: در زمان صفویه و حکومت صفویان نیز عزاداری، نوحه خوانی و مرثیه سرایی شکل جدیدی به خود می‌گیرد و با گسترش به ممالک اسلامی به اوج خود می‌رسد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به تشریح شیوه‌های عزاداری در منطقه میناب پرداخت و گفت: در میناب و روستاهای آن عزاداری به دو شیوه ایستاده و نشسته رایج است.
کریمی ادامه داد: در زمینه شکل گیری عزاداری ایستاده و نشسته در میناب تاریخ دقیقی وجود ندارد، ولی بر اساس اسناد موجود از زندگی شاعران، مداحان و مرثیه‌سرایان منطقه، حداقل می‌توان 200 سال را برای این سنت در میناب ذکر کرد.
وی از ملاحسین مسیحا، عبدالله منصف (پدرحسینعلی قضایی)، ملا معروف و قنبر به عنوان شاعران و نوحه سرایان دو قرن پیش در میناب نام برد و افزود: بسیاری از شاعران دیگر در میناب نیز گمنام هستند و تاریخی از آنان در دست نیست.
این محقق و پژوهشگر که چندین کتاب در زمینه نوحه‌های محلی میناب به رشته تحریر درآورده، افزود: متاسفانه برخی از معاصران اشعار شاعران قدیمی میناب را به نام خود ثبت و منتشر کرده‌اند.
وی سینه‌زنی و نوحه خوانی نشسته را بسیار ارزشمند دانست و عنوان کرد: طبق اسناد و متون موجود، میناب آغازگر این سبک از عزاداری است.
کریمی اظهار داشت: اگر در مناطقی خارج از میناب نوحه‌خوانی نشسته رواج دارد، متاثر و برگرفته از شهرستان میناب است.
وی با بیان این مطلب که عزاداری برای اهل بیت دارای اجر و پاداش فراوانی است، اظهار داشت: نوحه‌های نشسته و عزاداری به این شیوه در میناب در حال فراموشی است و باید برای احیا و حفظ آن تدابیری اتخاذ شود.
وی برپایی سوگواره نوحه‌های محلی نشسته و گردهم آمدن پیرغلامان و نوحه‌خوانان در کنار یکدیگر را اقدامی ارزشمند معرفی کرد و ادامه داد: نوحه‌های محلی نشسته، فرهنگ و شناسنامه میناب است و باید حفظ شود.
کریمی با بیان اینکه فرهنگ عنصری ایستا نیست و دایم در حال رشد است، افزود: نوحه‌های محلی نشسته نباید در حالت ایستایی باشد، بلکه برای حفظ و صیانت از آن و انتقال به آیندگان باید موجبات رشد آن را فراهم کنیم.
این محقق افزود: نوآوری، خلاقیت و پرداختن به سبک‌ها با ابتکاراتی که به سبک و سیاق موجود لطمه وارد نکند، می‌تواند در حفظ این شیوه از عزاداری موثر باشد.
وی برگزاری مسابقات با هدف حفظ سبک‌های عزاداری و نوحه‌های محلی نشسته ویژه قشر جوان و نوجوان را بهترین راه برای حفاظت از این آئین در میناب عنوان کرد و افزود: در این راستا باید متولیان امر به طور جدی وارد میدان شوند.
کریمی همچنین اصلاح برخی متون شعری و نوحه‌های موجود را متذکر شد و گفت: برخی از اشعاری که در نوحه‌های محلی خوانده می‌شود، متاسفانه بی‌اساس و نوعی تحریف است که شاعران و نوحه‌سرایان باید با حفظ قالب شعری و با بهره‌گیری و استفاده از منابع معتبر ضمن اصلاح این نوحه اشعار جذاب نیز بسرایند.
انتهای پیام/88004/ب30
