به گزارش خبرگزاری فارس از بندرعباس، همه ساله، هفدهم مردادماه و یک هفته پیش یا پس از آن فرصتی برای پرداختن به دغدغه‌ها و دردودل‌های کسانی است که خود آیینه به دست، زشتی‌ها و خوبی‌های جامعه را نمایان می‌کنند؛ «خبرنگاران».
قشری که دردهای جامعه را از تریبون‌های عمومی فریاد می‌زنند و خواسته‌های اقشار مختلف مردم را مطالبه می‌کنند، اما آنچنان که شاهد هستیم، متأسفانه در بیان دردهای خود بغض فرو خورده‌اند.
امسال در حال و هوایی روز خبرنگار را سپری کردیم که به جز صدور چند پیام تبریک کلیشه‌ای از سوی مدیران دستگاه‌های دولتی و نصب چند بنر تبریک در برخی ادارات، رد چندانی از گرامیداشت چنین روزی در مرکز استان هرمزگان حتی در صفحات مطبوعات محلی و خبرگزاری‌ها نیز آنچنان که شایسته و بایسته بود، دیده نمی‌شد.
در صورتی که طی سالیان گذشته که حال و روز اهالی رسانه به هیچ وجه بهتر از روزهای اخیر نبود و خستگی و نومیدی را می‌شد به وضوح از چشمانشان دید، گویا انرژی و انگیزه بیشتری برای پرداختن به مسایل صنف خود داشتند.
همان روزهایی که به دلیل سیاست‌های بعضاً نادرست مسئولان فرهنگی کشور و حاکم شدن نگاه‌های نامناسب در فضای جامعه، نمودار شدن بارقه‌های کورسوی امید نیز برای بسیاری از رسانه‌نگاران قابل تصور نبود، اما حداقل ویژه‌نامه یا گزارش، یادداشت، مصاحبه یا سر مقاله‌ای در مطبوعات محلی و خبرگزاری‌های استان منتشر می‌شد تا مخاطبان نه چندان متعدد این رسانه‌ها اندکی هم با دغدغه‌های صنفی این قشر اجتماعی بیشتر آشنا شوند، اما 17 مرداد امسال نه خبری از آن ویژه‌نامه‌های یک یا چند برگی روز خبرنگار بود و نه فضاسازی تبلیغاتی مناسبی برای چنین مناسبتی در فضای شهر صورت گرفته بود.
هرچند با پیگیری‌های خانه مطبوعات استان و همکاری دستگاه فرهنگ و هنر و استانداری هرمزگان قرار شده روز چهارشنبه هفته جاری گردهمایی و جشنی به منظور گرامیداشت این مناسبت و تجلیل از خبرنگاران با یک هفته تأخیر برگزار شود، اما همین مراسم دو یا چند ساعته که با کمترین میزان مشارکت دستگاه‌های دولتی مواجه بوده نیز هم اگر نبود، شاید خود اهالی رسانه هم یادشان می‌رفت که در صفحات تقویم روزی را به نامشان حک کرده‌اند.
در هنگامه این فراموشی‌ها و سرگرم شدن جامعه به روزمرگی‌ها و مشکلات تلمبار شده اقتصادی و حواشی سیاسی بررسی کابینه دولت جدید در مجلس، شبکه استانی سیمای خلیج فارس مرام به خرج داده و در برنامه گفت‌و‌گوی خبری شامگاه دوشنبه خود با عنوان «پرس‌وجو» در صدد برآمد تا حداقل بررسی آسیب‌شناسانه‌ای در زمینه مشکلات و مباحث حوزه رسانه استان به ویژه فعالان مطبوعاتی داشته باشد.
در این برنامه حجت‌الاسلام علی مرشدی، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان به عنوان میهمان ویژه در استودیو حضور داشت و شیرزاد عزتی به عنوان رئیس خانه مطبوعات استان که صنف رسانه نگاران استان را نمایندگی می‌کند، از طریق ارتباط تلفنی به بیان دیدگاه‌های خود پرداختند که مباحث مطرح شده از سوی مدیر کل مبنی بر آمار 80 نفری خبرنگاران استان و سطح تحصیلات آنان خود جای بحث جداگانه‌ای دارد.
از سوی دیگر مجری برنامه نیز مباحث پراکنده‌ای در حوزه مطبوعات استان مطرح کرد که نشان می‌داد نگاهی عمیق به این حوزه تخصصی وجود ندارد و صرفاً ساعتی از آنتن شبکه استانی به نیت پرداختن به دردهای خبرنگاران پر شده است.
در صورتی که می‌شد با اندکی انعطاف به خرج دادن و خروج از سیاست مسئول محوری در چنین برنامه‌های آسیب‌شناسانه‌ای از دیدگاه‌های پیشکسوتان خبری و فعالان رسانه‌ای استان نیز بهره گرفت.
در بخش دیگری از این برنامه تلویزیونی گزارشی با حضور چند نفر معدود از فعالان خبری استان پخش شد که جای انتقاد بسیار فراوان دارد.
این گزارش به جای آنکه آئینه‌ای روبروی خبرنگاران استان بگذارد و تصویر درستی را از دغدغه‌های ذهنی آنان را به افکار عمومی مخابره کند، تنها تصویری بود کج و معوج و شلخته از دردهای این صنف.
به گونه‌ای که انتخاب مصاحبه‌شوندگان و سئوالات پراکنده‌ای که آنان پرسیده شده بود، نشان از شتابزدگی و به نوعی بروز رفتار غیرحرفه‌ای‌گری در تهیه آن داشت.
مصاحبه‌های انجام شده با خبرنگاران استان آنچنان ناشیانه انجام شده بود که حتی نتوانسته بود انگیزه و وسوسه دیده شدن در قاب تلویزیون را برای خبرنگاران مطبوعاتی استان ارضا کند، چه برسد به انتقال دقیق و صحیح گفته‌ها و دیدگاه‌های آنان!
حال در شرایطی که انبوه دردها و مطالبات رسانه نگاران هرمزگانی را تلی از خاکستر وعده‌های محقق نشدن مسئولان پوشانده و رنگ فراموشی به آنها افکنده است، بررسی فله‌ای مشکلات خبرنگاران استان هرمزگان آنهم در یک برنامه نسبتاً پرمخاطب تلویزیونی شبکه استانی نه تنها دردی از این قشر مظلوم را را دوا نکرده و نمی‌کند، بلکه به نوعی نمک پاشیدن بر روی زخم‌های کهنه صنف رسانه در این استان و به تعبیری بهتر، ریختن بنزین بر روی خرمن مشکلات تلمبار شده اهالی این صنف است.
ارائه مباحث پراکنده و دسته‌بندی نشده برای بررسی مشکلات قشری که مغز متفکر نیروی انسانی شاغل در رسانه‌ها محسوب می‌شود، شاید اینگونه در ذهن برخی مخاطبان القا کند که خود خبرنگاران در بیان و حل مشکلات صنفی خویش عاجزند چه برسد به اینکه منجی مشکلات مردم باشند.
رنج دیرین، اما شاید این باشد که با توجه به اینکه عمر روزنامه‌نگاری و فعالیت‌های مطبوعاتی در استان به حدود نیم قرن می‌رسد، اما هنوز اقشار مختلف جامعه نتوانسته‌اند این صنف را به عنوان یک حرفه و کسب و کار آبرومند همچون سایر صنوف بازاری و مشاغلی فرهنگی همچون معلمان و اساتید دانشگاه‌ها به رسمیت بشناسد و شناخت واقعی و صحیحی از این حرفه داشته باشند.
تا بدانجا که یک خبرنگار هرمزگانی برای اثبات هویت و جایگاه شغلی خود به اقشار جامعه، همواره در حال کلنجار رفتن است و حتی باید اعضای خانواده خود را نسبت به حرفه‌ای که به آن اشتغال دارد، توجیه کند.
بر همین اساس، از سیمای مرکز خلیج فارس که داعیه‌دار فراگیرترین رسانه استان است و مجری برنامه تلویزیونی مذکور که خود سالیان مدیدی است خبرنگاری را پیشه خویش ساخته و مشغول به گذران تحصیلات تکمیلی در رشته علوم ارتباطات نیز هست، حداقل انتظار این بود که در وهله نخست، دردها و زخم‌های کهنه اهالی رسانه و خبرنگاران استان را به صورت کارشناسی دسته‌بندی کرده و به بررسی یک موضوع تخصصی و اولویت دار (به عنوان مثال مشکلات بیمه‌ای و مطالبات معیشتی) هم‌صنفان خود در مطبوعات استان می‌پرداخت، نه اینکه با سطحی‌نگری و بررسی فله‌ای و پراکنده مشکلات حوزه رسانه صرفاً به مباحث حاشیه‌ای همچون کنکاش رقم تیراژ مطبوعات محلی یا مباحث دسته دوم و تئوریکی بپردازد که محل مطرح کردن آن تنها همان کلاس‌های مربوط به دروس غیر کاربردی دانشگاهی است.
هر چند امیدوارم بیان این چند خط گلایه به معنای زیر سئوال بردن اقدام قابل ستایش سیمای خلیج فارس در پرداختن به مشکلات صنف فعالان خبری استان تعبیر نشود و در آینده نیز شاهد پخش برنامه‌های دیگری در حوزه مباحث رسانه به ویژه مطبوعات در استان باشیم اما حداقل انتظار برخی خبرنگاران کم توقع استان این بود که پیش از تهیه چنین برنامه‌های تلویزیونی با خبرنگاران مطبوعاتی پیشکسوت استان و آنانی که از نزدیک دستی بر آتش داشتند، مشورتی صورت می‌گرفت تا چنین شائبه‌ای در ذهن مخاطبان شبکه استانی پیش نیاید که صنف رسانه نگاران استان که خود مدعی انعکاس و پیگیری مشکلات و دردهای جامعه است، گویا از بیان دردهای صنف خویش نیز عاجز است.
==============
یادداشت از مهدی دهدار
==============
انتهای پیام/88001/ذ40/ژ1001
