به گزارش خبرگزاری فارس از خرمشهر، در آستانه سوم خرداد دیگری قرار داریم روزی که به یاد عملیات غرورآفرین بیت‌المقدس، خرمشهر بار دیگر در کانون توجهات عمومی قرار می‌گیرد و برای یک روز هم که شده عزیزدردانه این مرز و بوم می‌شود.
اما چه سود که خرمشهر در طول سال فقط و فقط یک بار عزیز است و دیده می‌شود و رسیدن غروب این روز به معنای فراموشی دیگری برای این شهر و مشکلات آن است.
31 سال آزادی خرمشهر و 22 سال از پایان جنگ تحمیلی می‌گذرد اما خرمشهر همچنان خرم شهر نیست و تنها نامی از خرمی که تداعی‌کننده روزهای باشکوه قبل از جنگ و رونق این شهر است بر زبان‌ها باقی مانده است.
پایتخت دفاع مقدس ایران با گذشت سال‌ها از پایان جنگ همچنان ترکش گلوله‌ها و خمپاره‌های نیروهای بعثی را بر پیکره خود احساس می‌کند به طوریکه به گفته برخی افرادی که از شهرهای دیگر وارد خرمشهر می‌شوند گویی جنگ دیروز در خرمشهر پایان یافته است.
هرچند نباید از کارها و خدمات انجام شده در این سال‌ها در راستای عمران و آبادانی خرمشهر گذشت اما باید به این نکته نیز اذعان داشت که حق شهری که مردمانش 35 روز با دستان خالی در برابر رژیم بعث عراق مقاومت کردند بسیار بیش از این است.
آری حق این مردم بسیار بیش از این است که پس از بازگشت به شهرشان و با گذشت بیش از دو دهه از پایان جنگ اشتغال دغدغه اصلی جوانان‌شان باشد در حالی بسیاری از شرکت‌های بزرگ موجود در این شهر با جذب نیروهای غیربومی خود به این مشکل دامن‌زدند.
حق مردم خرمشهر بسیار بیش از این است که 31 سال پس از آزادی، شهرشان در تامین ابتدایی‌ترین امکانات زندگی شهری از جمله فاضلاب، آسفالت مناسب خیابان، آب شرب و... ناتوان باشد.
اینجاست که سخنان مقام معظم رهبری که در مورد خرمشهر که فرمودند: "خرمشهر معلوم می‌شود خیلی کار دارد، باید ساخته شود این را زنده کنید این مهمتر از مراسم است" بیش از پیش اهمیت خود را نشان می‌دهد.
انتهای پیام/72008/ر20/گ1003
