به گزارش خبرگزاری فارس از سنندج، از گذشته‌های دور تا امروز و به واسطه وجود روحیات پهلوانی در میان مردمان ایران زمین کشتی با علاقه‌مندی فراوان روبه‌رو بوده است و این نکته موجب شده تا همواره در رقابت‌های بین‌المللی ورزشکاران این رشته مقام‌آور باشند.
عنوان «ورزش نخست ایران» به‌حق زیبنده کشتی ایران است که دلیل آن را باید در کسب رتبه‌های برتر توسط پهلوانان نامی این ورزش جستجو کرد، کسانی همچون تختی که الگوی اخلاق همراه با تلاش ورزشی بوده‌اند.
افتخارآفرینی‌های ورزش پهلوانی ایران تا قله‌های المپیک هم رسید به‌گونه‌ای که بخش اعظم بار مدال‌آوری در این مسابقات بزرگ بر دوش کشتی بوده است و به عبارت صحیح‌تر در ورزش ایران آبروداری کرده است.
البته نمی‌توان از کسب مدال در رشته‌هایی همچون وزنه‌برداری و در دوره‌های اخیر تکواندو و همچنین جرقه‌هایی در ورزش‌هایی چون دوومیدانی به سادگی عبور کرد اما هیچ‌کدام از آنها در کسب مدال و مقام استمرار ورزش کشتی را نداشته و حتی به مرزهای آن نیز نزدیک نشده‌اند.
آخرین مورد از دلاوری گوش‌شکسته‌های ورزش ایران در رقابت‌های المپیک به مسابقات لندن باز می‌گردد جایی که تنها در رشته فرنگی 4 مدال طلا حاصل شد.
تصمیم اخیر کمیته بین‌المللی المپیک در بررسی حذف ورزش کشتی از سال 2020 از این رقابت‌ها به واقع آب سردی بود که بر پیکر کشتی ایران ریخته شد و جامعه ورزش ایران را در بهت و حیرت فرو برد.
بهانه این نهاد بین‌المللی برای این اقدام عدم استقبال جهانی از این رشته ورزشی اعلام شده در حالی که به اذعان شاهدان سالن‌های برگزاری این ورزش در المپیک مملو از تماشاگران بوده است.
اما مطلب مهمی که در این میان افکار عمومی در ایران بر آن تاکید داشته و اصرار بر آن دارند بازی‌های سیاسی و تاثیر دشمنی‌های آمریکا و غرب با ایران است.
استدلال آنها این است که دشمنان کشور با توجه به موفقیت‌های ورزشی کشتی کسب شده توسط ایران در طول سال‌های پس از انقلاب و تاثیر آن بر رضایت‌مندی مردم این موارد را موجب افزایش علقه ملت به نظام اسلامی دانسته و در همین راستا قصد دارند با حذف کشتی از المپیک از کانال ورزش وارد شده و زمینه سرخوردگی مردم را فراهم سازند.
این مسئله به شکل پیدا و پنهان توسط رسانه‌ها و حتی برخی مسئولان ورزشی کشور هم بیان شده است و آنها از فدراسیون جهانی کشتی(فیلا) درخواست کرده‌اند تا به این قضیه واکنش جدی نشان داده و آن را پیگیری کند.
اما نکته‌ای که در این بین مورد غفلت واقع شده و به آن نپرداخته‌ایم، عدم توجه به کار بر روی ورزش‌های دیگر تا رسیدن آنها به رتبه‌های بالا و همطراز شدن با ورزش کشتی است.
گو اینکه زمزمه حذف ورزش کشتی در المپیک از مدت‌ها پیش بر سر زبان‌ها بود و باید مسئولان ورزشی کشور آمادگی عکس‌العمل مناسب در این قضیه را داشتند.
با توجه به اعلام امکان حذف کشتی در سال 2020 هنوز هم می‌توان با برنامه‌ریزی مناسب، احداث و تقویت زیرساخت‌ها و همچنین سرمایه‌گذاری بر روی رشته‌های پرمدال که استعداد و ظرفیت برای موفقیت آنها هم در داخل کشور وجود داشته باشد، در صورت حذف کشتی کمترین زیان را متحمل شد.
ناگفته پیداست که تاسف خوردن و دست روی دست گذاشتن به این خاطر نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند بلکه تنها موجب از دست رفتن هرچه بیش‌تر زمان خواهد شد و آینده ورزش کشور را در هاله‌ای از ابهام فرو خواهد برد.
===============
یادداشت از: کیوان قاسمی
===============
انتهای پیام/79012/ح30
