به گزارش خبرگزاری فارس از کرمان، محمدعلی مجاهدی عصر امروز در نشست تخصصی آسیب‌شناسی شعر آیینی در دانشگاه باهنر کرمان با اشاره به پیشینه انجمن‌های ادبی در سال‌های 1340 تا 1350 شاعران مذهبی را مظلوم و نخ‌نما دانست و اظهار داشت: بعد از انقلاب احساس کردم که باید تعاریف قابل قبولی از این زاویه ارائه شود.
وی از قرآن کریم و زبان عربی معانی گسترده‌ای برای کلمه «دین» برشمرد و اظهار داشت: در آیه «مالک یوم‌الدین» جزا و حساب برای این واژه تعریف می‌شود اما گاهی دین به معنای مذهب و یا طریق و روش است.
مجاهدی تصریح کرد: وقتی به دنبال معادل‌گذاری برای اشعار مذهبی و دینی بودیم در زبان فارسی فقط به دو کلمه «آیین» و «کیش» برخوردیم و به دلیل آیینه و شفافیت کلمه «آیین» را برگزیدیم زیرا «کیش» از لحاظ ترکیبی لطفی در برنداشت.
این استاد با بیان اینکه هر قلمروی متاثر از کتاب‌آسمانی و برگرفته از متون رباعی و تاریخی اسلام باشد در قلمرو شعر آیینی حضور دارد، افزود: مقوله‌های توحیدی، اخلاق، تربیت، حکمت، بصیرت، خردورزی، منطق، نصیحت و خودپیرایی در شعر آیینی جای می‌گیرند.
مجاهدی خاطرنشان کرد: شعر آیینی آیینه‌ای برای بازتاب تجلیات عقولی در انسان است که اگر به درستی به کار رود فرد را از نفس حیوانی و سرکش که نمود بارز صفات رذیله در انسان است، می‌رهاند و با شرایط ناهنجار جامعه که فطرت و منش انسان را زیر سئوال برده، قیام می‌کند.
وی افزود: این قیام سنت‌های جدید را جایگزین سنت‌های غلط کرده و در مقابل دشمنان بیرونی و چنگال شیاطین ما را از تجاوزهایی که ماهیت و موجودیت انسان را تهدید می‌کنند، مصون می‌دارد.
این شاعر معادل دانستن شعر آیینی با شعر ولایی را غلط عنوان کرد و گفت: شعر ولایی را که مختص پیامبران و اولیای الهی است نباید زیر مجموعه شعر آیینی بدانیم.
مجاهدی اذعان داشت: باید در دانشگاه‌ها موضوعات شعر نبوی، عاشورایی و مهدوی بیشتر مورد پژوهش قرار گیرد زیرا شعر آیینی مانند چشمه‌ای زلال بعد از پیمودن یک‌هزار و 100 سال راه، خار و خاشاک به همراه دارد و باید با آسیب‌شناسی و زدودن این شعر از گزافه و خرافه‌گویی به زلالیت آن دست یابیم.
انتهای پیام/80028/ت40/ض1002
