نگین کعبه تو که آمدی خاک تا افلاک غرق نور و سرور شد

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، آن روز که نسیم نور زمین را از عطر میلاد تو آکند و فرشتگان بال در بال مقدم منورت را گلباران کردند، کعبه چون نگینی در آغوش فرشتگان می‎درخشید و آسمان آیینه‌بندان عشق بود.

زمین زیر چتر خورشیدی و رنگین‌کمان در انتظار زنده شدن مردانگی و چشم گشودن مردی بود که تا پیش از آن چون او زاده نشده بود.

مکه مواج از زلالی عشق و آسمان نورافشان و فرشتگان رقصان در باد که لحظه‎ای از حرکت باز نمی‎ایستند، ناگهان لحظه موعود فرارسید و لحظه‎ها بر قدوم تو سجده گذاشتند و ثانیه‎ها عطشناک تا اوج آسمان فواره کشیدند و خاک تا افلاک غرق نور و سرور شد.

آمدی، تو که تصویر زیبایی از خداوندی که در صورت خاکی نقش بسته است، تو آمدی و آنچنان در تجلی صفت کرامت و بزرگواری خداوند آیینه‌داری کردی که سزاوار اسم اعظم شدی.

اما از تو گفتن، نه در توان محدود ذهن‌های ماست که راهی به افلاک عظمت حضرت تو نداریم و نه حتی در قدرت واژه‌‎هایمان که جرعه‌ای از اقیانوس وجودت را به سطر آوریم، باید ادب به جا آورد و از بی‎کرانه وجودت خوشه‌چینی کرد، اما کاش ظرف کوچک ادراکمان توان درک وجود سخاوتمندانه‎ات را داشته باشد.

تو که در نسل ابراهیم و در خانه کعبه چشم به دنیا گشودی، در دامان پاک مادری که خداوند به حرمت وجودش درهای کعبه را گشود، در سایه نبوت بزرگ شدی و یاور اسلام گشتی.

آری تو که آمدی مردانگی معنا گرفت و این فضیلتی بود برایت که پیش و نه پس از تو کسی در آن شریک بود.

تو که نهایت آرزوی حق‏جویان و حقیقت‏خواهان هستی و قبله عارفان و خداپرستانی خروش تو که خروش رعدآسای ذوالفقارت پیوسته دل دشمنان خدا را به لرزه درمی‏آورد.

نخستین مردی بودی که به رسالت ایمان آوردی و در روزهای سخت و پرآشوب، پشت و پناه رسالت پیامبر(ص) و آرامش‌بخش، همراهی استوار و یاری فداکار شدی.

تو که آمدی تا قرن‎ها بعد از تو هم عاشقانت ورد زبانشان بود: فارغ از هر دو جهانم به گل روی علی از خم دوست، جوانم به خم موی علی، طی کنم عرصه ملک و ملکوت از پی دوست یاد آرم به خرابات چو ابروی علی.

*‌ انقلاب و ولایت‌فقیه

امام خمینی(ره) نام و یاد حضرت علی(ع) را با عشق و حرارتی برآمده از صمیم جان یاد می‌کردند، ایشان درباره مقام و منزلت حضرت علی(ع) می‌فرمود: «علی بن ابیطالب(ع) فقط بنده خدا بود و این، بزرگ‌ترین شاخصه اوست که می‌توان از آن یاد کرد و پرورش یافته و تربیت شده پیامبر عظیم‌الشأن(ص) است و این از بزرگ‌ترین افتخارات اوست.

امام خمینی(ره) که تجلی پاکی و پارسایی‌اش چشم جهانیان را خیره می‌کرد، با عشقی از سر شیدایی، بی‌نظیرترین توصیف‌ها را برای مولا علی(ع) بیان می‎داشت، ایشان می‎فرمودند.

«به خودشان قسم اگر بشر پشت به پشت یکدیگر دهند و بخواهند یک لا اله الا اللهِ امیرالمؤمنین را بگویند، نمی‌توانند، به مقام علی بن ابیطالب(ع) قسم که اگر ملایکةالمقرّبین و انبیای مرسلین، غیر از رسول خاتم(ص) که مولای علی و غیر اوست، بخواهند یک تکبیر او را بگویند، نتوانند، حال قلب آنها را جز خود آنها نمی‌داند کسی.»

*امروز روز توست، ای نگین کعبه امیر خاک و افلاک

تو که آمدی بشریت معنا گرفت و مظلومان و ستمدیدگان عالم نفسی از عمق جان کشیدند و چشمانشان پر اشک از شوق شد، تا تو بودی چه کس را جرأت جولان دادن در میدان نبرد بود، آری تو که آمدی زمین از لوس وجود ناپاکان دمی آرام گرفت، رودخانه‎ها به جریان افتادند و خورشید نوازشش را به پیراهن زمین وصله زد، تو که آمدی تمام نان و خرماهای زمین طعم بهشتی گرفت، زمین به خود لرزید و آسمان واله و متحیر از مردانگیت افسار گسیخت، تو را چه باید نامید با کدام زبان از تو گفت و با کدام گوش تو را شنید با کدام ادراک تو را درک کرد و با کدام قلم تو را باید نوشت، که تو از خاکی نیستی و افلاک نیز برای تو کوچک و ناچیز است.

ای یتیم‌نواز و یاور مظلومان و ستمدیدگان جهان به یمن آمدنت عشق را در جام بلورین معرفتت می‎ریزیم و جرعه‎ای می‎نوشیم، تسبیح شیدایت را بوسه میزنیم رو به درگاه مقدست سلام می‎دهیم و به امام عصرمان تبریک می‎گوییم، امشب هر آنکه تو را دوست دارد، زیر سایه پرچم ولایتت بار دیگر می‌ایستد و و با تو عهدی ولایی می‎بندد که اگر زمین و آسمان برای شکستنش کمر ببندند توان شکستنش را نداشته باشد.

آری، نگین کعبه، یاور عشق در روزهای پر فراز و نشیب، پدر مهربانی و عطوفت، تمام کودکان یتیم امروز برای بوسیدن دستان کرامتت نان و خرما نذر کرده‎اند، به شکرانه آمدنت فرشتگان را مهمان خویش کرده‌اند، تو آنها را بپذیر و زیر ردای نورانیت تا به ابدیت از ظلمات جهان آسوده بدار.

یادداشت از مریم سرلک  

انتهای پیام/ش10/ط4000