به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، از زود پیر شدنت و پیری زودرسی که به آن مبتلا شدی، جشن و سرور به راه اندازم یا از بار بیماری‌های که به خاطر گوژپشت شدنت بر تو عارض شده ناله و سودا به پا کنم.
اگر چه هنوز چهره‌ات چین و چروکی‌های پیری را ندارد زیرا که هم‌چنان از نیروی قوی جوانی برخورداری اما ای کاش دستانت هم پینه بسته نبود تا خبر از کارافتادگی‌اترا نمی‌داد.
توجه کرده‌ای که پاهایت لرزان شده و نای راه رفتنت نیست، اگر چه هنوز ایستادگی قامتت خبر از جوانیت می‌دهد.
نگاهی به خود کرده‌ای که چشمانت دیگر "سو" جوانیت را ندارد اما هم‌چنان به دوردست‌ها می‌نگری و این هم از ویژگی سالخوردگیت است.
ایران چگونه سر به شیدایی گذاشتی، اگر چه می‌دانم جوانیت تو را این‌گونه کرده پس چرا غم به دل داری.
در تعجبم که همیشه تو را جوان می‌خواندند به خاطر اینکه جمعیت بالایی از جوانان را در خود جای دادی پس چرا سالمند صدایت می‌زنند، مگر می‌شود که کسی از پیری زودرس تو شادمان شود.
نگرانی را در دل مسئولانت دیده‌ام، آری به چشم خود دیدم، هشدار را شنیدم، آن را هم به گوش خود شنیدم، اما جنب و جوشی برای شاد کردن دل افسرده پیرانت ندیدم.
بی‌توجهی مسئولانت را به سالمندان در طی سالیان سال دیدم اما دم نزدم، چون می‌گویند هر برنامه‌ای تا به اجرا گذاشته شود، تا دموکراسی اداریش طی شود، تا همکاری‌های بین‌بخشی ایجاد گردد، تا به تصویب مجلس برسد، تا به توافق مسئولان برسد و این شد که کمرت هر روز خم شد و خم شد و کسی از پیر شدنت چیزی نفهمید.
سالمندی یک حادثه غیرمترقبه نبود که بر تو عارض شد، سالمندی یعنی یک عمر تجربه یعنی یک عمر گذشت سن، سالمندی یعنی همان که امروز شده شعار سالمندی یعنی کرامت و بزرگی ...
اگر چه پیر و سالخورده شدن، بزرگی به بار می‌آورد اما به دنبال این سالخوردگی به طور قطع ناتوانی‌هایی بر جامعه عارض می‌شود و هنوز بستری برای کرامت سالمندیت فراهم نشده است.
ایران در حالی با دوران میان‌سالی خود خداحافظی کرده است و عمر فرسودگی و پیری خود را با سرعت بالایی طی می‌کند که هنوز نقاب کشور جوان را بر خود دارد و این هم زمانی دو دوران پر تنش جوانی و پیری در کشوری که هنوز در فراهم کردن زمینه اشتغال، ازدواج و مسکن جوانان در خود مانده قدری قابل تأمل است.
اگر چه ایران جوان ما امروز سالمند شده و مسئولان را از این چهره نامتقارن شوکه کرده، اما باید گفت سالمندی مهمان ناخوانده‌ای نبود که بر ایران عارض شد بلکه 13 سال پیش نخستین هشدار سازمان جهانی بهداشت از افزایش جمعیت سالمندی در حالی خبر داد که ایران هم‌چنان از جوانیش تنها ناپختگی و از سالمندی، ناتوانیش را به ارث برده و همین امر سبب شده که غافل از شوق جوانی خود شود و برای کرامت سالمندی استفاده نکند.
یادداشت از عاطفه قلعریز
انتهای پیام/س10/ط4000
