به گزارش خبرگزاری فارس از قم شهیدان زنده‌اند و در نزد پروردگارشان روزی می‌خورند و اگر چنین است، خوشا به حال کسانی که سفره نعمت الهی را در این کره خاکی در شأن و مقام خود ندانسته و روزی خوردن در نزد روزی‌دهنده را طلب کردند و چه بسیارند کسانی که رؤیای وصل دارند اما تاب آن ندارند چه اینکه مسیر رسیدن به دوست را باید با خون شست و با جان رفت.
صیاد را چه باک که این صید پرید، صیدی دیگر در راه است؛ صید را باید گفت هله برخیز که صیاد رفت و دیگر نوبت نرسد و آنگاه است شنیدن هلهله و فریاد که یاران همه رفتند، ما چه نشسته‌ایم؟
مرغان بسیار در پی سیمرغ بوده و هستند اما چه سرّ است این واقعه را که سیمرغ تنها نرسد به او و آنها نیز که برسند، پر زنند در پای او و جان دهند در راه او، پس چه رسیدن بود که قربانی‌اش، همان عاشق دلسوخته بود که جان‌ها فدا کرد تا دیدن این صحنه؛ پس چه سودش از این لحظه عاید شد؟
گفتند که قربانی این راه، خود نشناسد از معشوق و خواستن که خود معشوق شود و چاره‌ای نیست جز شهادت و شهادت یعنی عشق و عشق یعنی یکی شدن و یکی شدن یعنی وصل با او، و مگر چه باک است عاشق را از نیست شدن در راه معشوق، آنگاه که معشوق خود عاشق است و طلب می‌کند بنده خویش را که مرا بخواهید تا شما را برای خود بخواهم.
سلسله عاشقان و شاهدان این ملک از دیرباز به فرمانروایی بر دل‌ها نشسته‌اند و چه زیباست که فرمانروا، خود نخست کشته راه است تا این ریسمان وصل پاره نشود و هر از چند گاهی، چه در هنگامه نبرد و چه در بازار زندگی، نوبت شهادت رعایت شود و مردان راه حق دلخسته نشوند از طولانی شدن زمان وصل.
صیاد را صیدی دیگر می‌بایست و صید خود به دنبالش بود از دیرباز تا لحظه دیدار و بارها طلب کرده بود و مجالش نداده بودند و بسیار خواسته بود و نداده بودنش و این بار تاب نداشت و در رؤیای خویش، یاران از دست رفته را دیده بود که بشارتش دادند به نزدیکی دیدار و گفتند بیا که جایی برای تو نیز در سفره قرب الهی گشوده شد.
این چنین بود که بال پروازش دادند و پریدن آموختند و صید پرید تا به ملکوت پیوست و خود، صیاد دل‌هایی شد که همچنان چشم به آسمان داشتند و خواستند تا شفیعشان شود در نزد پروردگار چرا که دیگر از مقربان بود و در نزد خدای خویش آبرویی عظیم داشت.
«والذین هاجروا فی سبیل‌الله ثم قتلوا او ماتوا لیرزقنهم الله رزقا حسنا و ان‌الله لهو خیر الرازقین» (حج/ آیه 58)
--------------------
یادداشت: صدرالدین فلاح
--------------------
انتهای پیام/و10/د1000
