به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، عیب‌جویی کردن و به دنبال خطاهای دیگران بودن از نظر اساتید اخلاق از بزرگ‌ترین معایب است، بسیار اتفاق افتاده است از کسانی که عیب‌جویی می‌کنند، پرسش می‌شود که چرا عیب دیگران را در جامعه بیان می‌کنید، پاسخ می‌دهند که مگر دروغ می‌گوییم و یا تهمت می‌زنیم، ما این مسئله را می‌گوییم تا مردم بدانند فلانی چه کسی است و یا چه گذشته‌ای داشته است.
اما اگر در قرآن تفحص کنیم به آیات متعددی بر می‌خوریم که ما را از عیب‌جویی دیگران ملامت می‌کند، خداوند متعال در آیه 19 سوره نور می‌فرماید "ان الذین یحبون ان تَشیع الفاحشه فی الذین آمنو لهم عذاب علیم والله یعلم و انتم لا تعلمون" آیه 19 سوره نور، بی‌گمان کسانی که دوست دارند، درباره مؤمنان (تهمت) عمل زشتی شایع شود، عذابی دردناک در این جهان و جهان واپسین خواهند داشت، خداوند می‌داند و شما نمی‌دانید.
خانم مسنی را می‌شناختم که هرگاه پیش او می‌رفتم، روحم سبک می‌شد، یکی از ویژگی‌های مثبت او این بود که هیچگاه عیب کسی را بیان نمی‌کرد حتی اگر کسی به او بدی می‌کرد در مقابل این عمل او چند تفسیر می‌کرد که شاید در آن لحظه اتفاق ناگواری برایش پیش آمده بود که ناراحت بود و صدها شاید دیگر بیان می‌کرد و چنان خوبی‌های گذشته شخص را بزرگ می‌کرد که طرف مقابل از گفتن عیب او نه تنها پشیمان بلکه شرمنده می‌شد، بعد از فوتش با خودم گفتم یقیناً به خاطر این ویژگی مثبتش راهی بهشت می‌شود.
دیگر ویژگی‌اش این بود که می‌گفت «من بعد از هر نمازم یک تسبیح "به من چه" می‌گویم و البته این جدای امر به معروف و نهی از منکر است»، نصیحت دومش این بود که «هیچگاه در گذشته کسی سیر نکن و همیشه به روحیات افراد در زمان حال توجه کن، شاید او توبه کرده باشد و آنگاه تو می‌مانی و شرمندگی گناه او»، این حرفش هم سال‌هاست که آویزه گوشم مانده است.
شاید یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات ما در جامعه این است که گناهان و اشتباهات دیگران را زیر ذره‌بین قرار می‌دهیم در صورتی که شاید خودمان حامل آن گناه باشیم.
رسول اکرم (صلوات‌الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند "مَن اداع الفاحشه کان کمُبتَدی‌ها و من عیر مومنا بشیء لم یُمت حتی یَرتکبه " هرکس عمل ناشایست کسی را ظاهر و شایع کند مانند آن است که خود آن را به جای آورده باشد و هر کس مؤمنی را به عیبی سرزنش کند نمیرد تا خود مرتکب آن عیب شود.
یکی از دلایل غرق شدن بیشتر گناهکار در گناهش به خاطر این رفتار ماست که گناهش را بیان می‌کنیم و با بیان آن گناه چند جرم مرتکب می‌شویم، اول آنکه قبح آن گناه ریخته می‌شود و دوم اینکه سبب ترویج آن گناه می‌شود و سوم اینکه شاید آن شخص را دین‌زده کنیم و دیگر او سراغ توبه نرود و همچنان می‌تواند این چرخه ادامه‌دار باشد.
تصور کنید با عیب‌جویی دیگران چگونه می‌خواهیم از خجالت نزد خداوند و بندگان خدا سربلند باشیم.
انتهای پیام/آ10/گ2000
