به گزارش خبرنگار خبرگزاری فارس از شهرستان بهشهر، بزرگ‌ترین کارخانه چیت‌سازی خاورمیانه که در پیشانی بهشهر به ثبت رسیده، با عمر 70 ساله خود روزگاری را در خاطر دارد که حدود 2 هزار کارگر در دو شیفت کاری چرخ‌هایش را به حرکت در می‌آوردند.
چیت‌سازی بهشهر، روزگاری نماد توسعه و جاری بودن رگ‌های اقتصاد بر پیکر این شهرستان 413 ساله بود، اما در سال 86 اعلام ورشکستگی کرد و اکنون به اسکلتی تبدیل شده که دیگر توان سر پا ماندن و احیا ندارد.
اموالی که بابت بدهی 40 میلیاردی خرج می‌شوند
هر گوشه‌ای از زمین 17 هکتاری کارخانه چیت‌سازی برای خود حرف‌هایی در دل دارد، اکنون 8.5 هکتار آن به تامین اجتماعی، بانک ملی و اداره دارایی واگذار خواهد شد تا تاوانی برای میلیارد‌ها بدهی این کارخانه به دستگاه‌های مذکور باشد. البته در این میان سهم بانک ملی از همه بیشتر است، به‌دلیل اینکه حدود یک‌هزار و 800 کارگر چیت‌سازی، قبل از سال 84 بیش از 5 میلیارد تومان تسهیلات از بانک ملی دریافت کردند و هنوز پرداخت نشده و با این توضیح که باید دیر‌کرد تسهیلات را هم به مبلغ اعلام‌شده اضافه کنیم.
اصل طلب بانک ملی 7.5 میلیارد تومان بود که اکنون به بیش از 18 میلیارد تومان رسیده، طلب 2.5 میلیارد تومانی سازمان تامین اجتماعی هم به حدود 13 میلیون تومان و طلب یک میلیارد و 300 میلیون تومانی امور مالیاتی هم به حدود 4 میلیارد تومان افزایش یافته است.
در سال 89، حدود 800 میلیون تومان بیمه جاری کارگران چیت‌سازی از محل فروش تجهیزات کارخانه پرداخت شد، بخشی از بدهی‌ها هم از طریق واگذاری سه هکتار زمین چیت‌سازی تامین شد و هنوز بیش از 5 میلیارد تومان دیگر بدهی کارخانه به کارگران باقی مانده است.
تا سال 89، کل دارایی‌های کارخانه چیت‌سازی بهشهر، بیش از 40 میلیارد و بدهی‌های آن هم بیش از 30 میلیارد تومان برآورد شده بود که اکنون این رقم با توجه به تورم افزایش یافته است، اما بطور طبیعی هنوز فاصله یک‌میلیارد تومانی بین دارایی‌ها و بدهکاری‌ها که به سود دارایی‌هاست، ثابت مانده است.
دارایی‌های چیت‌سازی بیشتر از بدهی‌های آن است
در آخرین جلسه‌ای که پیرامون بررسی مشکلات چیت‌سازی بهشهر، با حضور ولی‌الله فرزانه معاون برنامه‌ریزی استاندار مازندران در فرمانداری بهشهر برگزار شد ایشان به صورتجلسه سال گذشته استانداری مازندران در همین رابطه اشاره کرد که مقرر شده بود صورتجلسه در شورای تامین استان مطرح و به تصویب برسد و اقدامات اجرایی برای رفع مشکلات صورت گیرد.
این سخنان در حالی است که فرزانه پیش از این در شهریور 89 و در گیر و دار مشکلات چیت‌سازی، اظهار کرده بود؛ "فروش نسبی اموال کارخانه که تاکنون برای پرداخت بدهی‌ها صورت گرفته روش مناسبی نبوده و گریبانگیر ما شده است."
وی همچنین اعلام گفته بود؛ «دارایی‌های این کارخانه بیشتر از بدهی‌های آن است.»
حال این سئوال مطرح می‌شود که آیا با پرداخت کامل بدهی‌های کارخانه چیت‌سازی به چند دستگاه خدماتی و کارگران، می‌توان به انتقال کارخانه به شهرک صنعتی و راه‌اندازی دوباره کارخانه چیت‌سازی امیدوار بود.
در این رابطه، در شهریور 89، معاون برنامه‌ریزی استاندار مازندران گفته بود؛ «به خاطر دغدغه خاطری که از قبل نسبت به مسئولان چیت‌سازی وجود دارد شاید افکار عمومی نسبت به اینکه کارخانه در جای دیگری نوسازی شود رویکرد مناسبی نداشته باشند.»
محمد‌تقی باقری فرماندار وقت بهشهر هم احیای مجدد چیت‌سازی را میسر ندانست، اما انتقال آن به شهرک صنعتی را در دستور کار اعلام کرده بود.
بهروز امینیان یکی از سهامداران اصلی کارخانه چیت‌سازی هم در سال 89، اعلام کرده بود؛ طرح احیای چیت‌سازی، به اداره کل صنایع ارائه شده که از نظر فنی مورد قبول واقع شد. (در دستور کار بودن انتقال کارخانه چیت‌سازی به شهرک صنعتی از هفت سال گذشته مطرح بود و چیز جدیدی نیست.)
وی معتقد بود؛ اموال کارخانه می‌تواند منبع مهمی برای راه‌اندازی کارخانه در شهرک صنعتی باشد و اینکه هزینه این کار در محل جدید، 12 میلیارد تومان است.
البته این رقم مربوط به سال 89 است و اکنون باید بسیار بالاتر از این عدد را پیش‌بینی کرد و از طرفی ای کاش این سهام‌دار چیت‌سازی، آمار بدهی‌هایش را به همین راحتی می‌توانست بگوید.
مدیرکل تامین اجتماعی مازندران هم در بحبوحه مشکلات چیت‌سازی در سال 89، گفته بود؛" امیدوار نیستم که چیت‌سازی چه در محل فعلی و یا در شهرک صنعتی بتواند احیا شود."
جلب اعتماد مردم از چه راهی بهتر است
اکنون مسئولان محلی معتقدند؛ می‌شود چیت‌سازی جدیدی را در شهرک صنعتی راه‌اندازی و اقتصاد فلج‌شده شهرستان را درمان کرد، برخی‌ها هم این موضوع را عاملی برای جلب اعتماد مردمی می‌دانند.
محمد‌تقی نورزاد فرماندار فعلی بهشهر، ابراز امیدواری کرد؛ با حل مشکل بدهی‌ها، واحد جدید کارخانه چیت‌سازی بهشهر در شهرک صنعتی ایجاد شود.
وی، ورشکستگی این کارخانه را عامل از بین رفتن اعتماد مردم نسبت به مسئولان دانست و اظهار داشت: با شروع به کار دوباره آن، بار دیگر این اعتماد به مسئولان شهرستان بازگردد.
نماینده مردم بهشهر، نکا و گلوگاه هم یکی از راه‌های برون‌رفت از بدهی‌های این واحد صنعتی ورشکسته را فروش زمین‌ها و تبدیل آن‌ها به پول عنوان و تصریح کرد: با توجه به مساحت زیاد زمین‌های متعلق به چیت‌سازی، علاوه بر پرداخت تمام بدهی‌های این کارخانه، از مازاد پول می‌توان در زمین‌های متعلق به شهرک صنعتی برای ایجاد یک واحد تولیدی، سرمایه‌گذاری کرد.
شاید نکته جالب آخرین جلسه بررسی مشکلات چیت‌سازی این باشد که معاون برنامه‌ریزی استاندار مازندران از افزایش 50 درصدی زمین‌های توقیف‌شده چیت‌سازی گفت که می‌تواند روند پرداخت مطالبات را سرعت ببخشد، اما از تورم 70 درصدی تجهیزاتی که باید در صورت راه‌اندازی چیت‌سازی جدید در شهرک صنعتی خریداری شود، نگفت.
آیا راه‌اندازی چیت‌سازی جدید در بهشهر توجیه اقتصادی دارد
حال با اظهار امیدواری، فرض را بر این بگیریم که قصه پر غصه چیت‌سازی بهشهر روزی به پایان خوشایندی برسد و کلنگ واحد صنعتی آن در نقطه‌ای از شهرک صنعتی به ثمر بنشیند، آیا ضمانت یا توجیه اقتصادی برای ساخت چنین کارخانه‌ای وجود دارد و آیا بازار فروش خوبی برای آن متصور است.
به نظر می‌رسد، باید به صنعت چیت‌سازیِ بهروز فکر کرد، به تجهیزات مدرنی که هزینه‌های سرسام‌آوری می‌خواهند، به مواد اولیه و خوراک صنعتی فکر کرد، به بازار فروش و به کیفیت محصولی که قرار است از لای چرخ‌دنده‌های چیت‌سازی بیرون بیاید و روانه بازار شود.
مهم‌تر از همه، باید به یک سرمایه‌گذار مورد اعتماد فکر کرد که کلاه گذاشته‌شده یک دهه پیش بر سر مسئولان، تکرار نشود.
روزگاری کشت پنبه در بهشهر در هزاران هکتار انجام می‌شد، لینترپاک و چیت‌سازی خوراک خود را از همین زمین‌های اطراف بهشهر می‌گرفتند، اکنون کشت پنبه تنها در 550 هکتار از اراضی بهشهر کشت می‌شود در حالی‌که اراضی مستعد زیادی داریم.
اگر هوای راه‌اندازی یک چیت‌سازی جدید بر سر مسئولان بهشهری افتاده است باید از همین حالا به فکر همه چیز باشند.
مسئولان به فکر پروژه‌های نیمه‌تمام باشند
مسئولان فراموش نکنند، کارخانه کاغذ‌سازی امیرآباد یکی از بزرگ‌ترین کارخانجات کاغذ کشور در منطقه ویژه اقتصادی بندر‌امیرآباد بهشهر در حال ساخت است و نیاز به حمایت دارد، راه‌اندازی این واحد صنعتی به حداقل دو کارخانه چیت‌سازی می‌ارزد.
پالایشگاه نفت در حال ساخت است و نیاز به صنایع هم‌ردیف مانند پتروشیمی دارد.
نکند اکنون تمام حواس مسئولان به ساخت چیت‌سازی در شهرک صنعتی معطوف شود تا شاید اعتماد مردم را به دست آورند.
راه جلب اعتماد مردمی، همین نزدیکی‌هاست...
اکنون اعتماد مردمی از راه ساخت چیت‌سازی جدید امکان‌پذیر نیست، پرداخت مطالبات عین به‌دست آوردن اعتماد است.
پروژه‌های نیمه‌کاره که تمام شوند و جوانان بیکار وارد عرصه اقتصادی شوند؛ دغدغه خانواده‌ها که کم شود؛ آن‌گاه مردم بهشهر به مسئولان اعتماد خواهند کرد.
=============
گزارش از: آزاده بابانژاد
=============
انتهای پیام/86001/ن40/ض1002
