به گزارش خبرگزاری فارس از قزوین، محمدقاسم بابایی یکی از رزمندگان دوران دفاع مقدس بوده که در عملیات بیت‌المقدس شش در سال 67 حضور داشته است؛ عملیاتی که در آن رزمندگان با همراهی یکدیگر توانستند قله شیخ محمد را از دست عراقی‌ها خارج کنند.
وی همچنین در دوران دفاع مقدس در مناطقی نظیر پاسگاه زید و قله شیخ محمد حضور داشته و در عملیات حلبچه نیز جزو نیروهای پشتیبان بوده است.
خبرنگار فارس در قزوین در گفت‌و‌گویی که با وی ترتیب داد، در خصوص خاطراتش از روزه‌داری در آن روزها پرسید تا بشنود از تاب و تحمل رزمندگان در زیر رگبار داغ آفتاب.
در خصوص روزه گرفتن رزمندگان در ماه مبارک رمضان در جبهه‌های داغ جنوب بگویید.
در دوران دفاع مقدس با وجود اینکه بر اساس فتوای مراجع تقلید، رزمندگان به دلیل ساکن نبودن در جای مشخص و حضور در مناطق و عملیات جنگی مختلف، می‌توانستند روزه خود را بشکنند و بعدها روزه‌داری کنند، رزمندگان با تلاش حداکثری سعی می‌کردند، روزه‌دار باشند. رزمندگان سعی بسیاری داشتند که حتماً روزه بگیرند و به دستورات خداوند عمل کنند که این امر سبب شد حتی تعداد بسیاری از رزمندگان با زبان روزه شهید شوند.
در طول این هشت سال شما کدام سال‌ها در جبهه حضور داشتید؟
در سال‌های 65، 66 و 67 که ماه رمضان با فصل تابستان همزمان شده بود، در جبهه حضور داشتم و از نزدیک شاهد بودم که رزمندگان در هوای گرم و طاقت‌فرسای جنوب نیز روزه می‌گرفتند.
هدف رزمندگان از روزه گرفتن در آن شرایط دشوار چه بود؟
با توجه به شرایط موجود در جنگ، رزمندگان با داشتن هدفی والا همواره به انجام فرایض دینی خود می‌پرداختند.
عامل اصلی تحمل سختی‌های روزه‌داری در کنار سختی‌های جنگ قصد و نیت الهی بود.
پس این روزه‌داری در گرمای طاقت‌فرسا نوعی خودسازی و تهذیب نفس بود؟
به فرموده امام خمینی(ره) جبهه‌های جنگ دانشگاه انسان‌ساز بود و هر کس بخواهد دین خدا را یاری و اسلام را پیروز کند، باید دستورات الهی را نیز انجام دهد.
رزمندگان هم قصد یاری دین خداوند و گشودن راه کربلا را داشتند و به همین دلیل در جبهه‌های جنگ حضور یافتند.
به قول شهید باکری، رزمندگان دوران هشت ساله دفاع مقدس که امروز در میان ما هستند، سعی دارند با اجرای فریضه امر به معروف و نهی از منکر سبب شوند دستورات خدا هر چه بهتر انجام شود.
بر پایه این گزارش، این چنین بود که یارانی تشنه‌لب رفتند و پای در رکاب مولای لب‌تشنه خود نهادند تا راه کربلایش بگشایند؛ کربلایی که دل سیراب عاشقان از زیارت آن، حاصل تشنه جان سپردن شهدایی است که برخی‌شان در اسارت جان سپردند و در قطعه‌ای از خاک همان دشمن بعث گمنام و بی‌نشان به خاک سپردندشان.
جان آنان بهایی بود که در ازای روی برگرداندن به سمت حرم سید عاشقان فدا شد و گام نهادند بر هر آنچه خدایشان را از آنان می‌گرفت.
انتهای پیام/77011/ب40/ظ1004
