گلایه‌های مخترعان جوان همچنان پابرجاست! / یک هزار تومانی هم حمایت نشدم

به گزارش خبرگزاری فارس از کرمان، با پایان یافتن هفته پژوهش و تجلیل از هزاران پژوهشگر در سراسر کشور همچنان گلایه‌های پژوهشگران و مخترعان جوان ایرانی پا برجاست.

در هفته‌ای که گذشت هر روز شاهد برگزاری همایش‌های مختلف با سخنرانی چهره‌های سرشناس و برجسته‌ کشوری بودیم که از وضعیت مطلوب پژوهشی در کشور خبر می‌دادند و گزارش حمایت‌های میلیونی و حتی میلیاردی از هر پژوهشگر، جرقه‌ای به ذهن آدم می‌زد تا قدم در راه پژوهش بگذارد.

شکی نیست که برای تحقق وعده و وعیدهای رئیس‌های دانشگاه‌ها، مدیران مراکز پژوهشی، پارک‌های علم و فناوری، بنیاد نخبگان و سازمان‌های مرتبط باید خوش‌بین بوده و صبر ایوب داشته باشیم اما آیا تا آن زمان ایده‌ها در هوا باقی می‌مانند یا کشورهای خارجی دست به شکار می‌شوند.

علی حیدری‌نیا یکی از پژوهشگران و محققان برگزیده است و علاوه بر ثبت اختراع کمربند نجات هوشمند شنا، سیستم مسواک‌زنی نوین را که برای نخستین بار در جهان طراحی شده در کارنامه خود دارد اما به او مجوز تأسیس شرکت دانش‌بنیان را ندادند و اکنون در دانشگاه پیام‌نور کرمان به‌عنوان هسته کارآفرینی مشغول است.

او عقیده دارد که مسئولان به‌دنبال طرح‌های دهان پرکن هستند تا اختراع ایرانی در جهان سر و صدا به‌‌پا کند اما از کاربردی‌ترین ایده‌ها که به درد زندگی مردم می‌خورد، غافل می‌شوند و حمایت از طرح‌ها بیشتر سلیقه‌ای است.

پای درد و دل او نشستیم که خواندن حرف‌هایش خالی از لطف نیست و شاید تلنگری باشد تا زحمت‌های برگزارکنندگان همایش‌های هفته پژوهش بر باد نرود...

وی در حاشیه مراسم تجلیل از پژوهشگران دانشگاه پیام‌نور کرمان در گفت‌وگو با خبرنگار فارس بیان داشت: به‌مناسبت هفته پژوهش حاضر شدند از زیر سنگ هم شده پژوهشگران را پیدا کنند تا برای برگزاری نمایشگاه دست خالی نباشند اما در طول سال به‌درهای بسته می‌خوریم.

یک هزار تومانی هم حمایت نشدم

حیدری‌نیا با گفتن «در کشورم آزادی بیان است، پس آزادانه حرف می‌زنم» سفره گلایه خود را پهن کرد و گفت: برخی مسئولان پس از شنیدن توضیحات ایده بعد از کلی تشویق و تبریک، آغاز به داستان گفتن از مشکلات قدیم می‌کنند و سر تأیید تکان می‌دهند که ساخت این طرح ضروری است در حالی ‌که طراح خودش این داستان‌ها را می‌دانسته که جرقه این ایده به ذهنش آمده است.

این پژوهشگر تصریح کرد: به‌خاطر علاقه به اجرا شدن طرح‌هایم مجبورم هزینه لباس و تفریحاتی که هم‌سن و سال‌هایم دارند را به مجهزسازی اختصاص دهم و در این مدت یک هزارتومانی هم حمایت نشدم.

وی افزود: بسیاری از پژوهشگران به‌ دلیل حمایت‌ و یا داشتن وضعیت خوب اقتصادی به جشنواره و نمایشگاه‌های بین‌المللی راه می‌یابند اما امثال من که از طبقه ثروتمند جامعه نیستند با گرفتن وام نیز راه به جایی نمی‌برند.

آن‌قدر ثبت اختراع را طول می‌دهند تا نمونه مشابه ساخته می‌شود.

حیدری‌نیا با اشاره به اینکه حمایت از طرح‌ها سلیقه‌ای است، گفت: مشخص نیست با چه ترازویی طرح‌ها سنجیده می‌شوند، باید به ایده‌‌های نو بها بدهند و برای پژوهش‌های کپی‌برداری و مونتاژ شده تفاوت قائل شوند.

وی اظهار داشت: ثبت یک ایده ساده آنقدر روال اداری و کاغذبازی دارد تا خبر ساخت نمونه‌ مشابه به گوشمان می‌خورد.

این پژوهشگر ابراز داشت: برای ثبت هر طرح کلی وقت و انرژی از آدم می‌گیرند که اگر قرار به ساخت نیست، باید اعلام کنند تا وقت را روی طرح دیگری بگذاریم و این حق یک پژوهشگر است تا با دلیل منطقی بداند چرا ایده‌اش رد می‌شود.

خوشحالی من بررسی طرحم است، نه گرفتن لوح تقدیر

پژوهشگر برگزیده دانشگاه پیام‌نور کرمان گفت: هر ایده‌ را باید در اختیار کارشناسان متخصص بگذارند، من وقتی خوشحال می‌شوم که طرحم بررسی شود و ایرادات را به من بگویند نه اینکه مدال و تندیس بگیرم.

حیدری‌نیا افزود: اختراع باید به زندگی مردم وارد شود، نه فقط در حد ایده بر روی دیوار قاب شود و خاک بخورد.

وی خاطرنشان کرد: با اختصاص یک دفتر در داخل دانشگاه موجب مسدود سازی افکار ما می‌شوند، مخترع نباید پشت‌میز نشین باشد، باید به محیط‌های علمی برود تا با فکر باز ایده‌پردازی کند.

این محقق با اشاره به‌ اینکه پژوهشگر باید فکرش آزاد باشد، اظهار داشت: مشکلات مالی و نگرانی‌‌‌ها برای ساخت یک طرح، پژوهشگران را دغدغه‌مند می‌سازد، وظیفه اداره ثبت اختراعات است تا سازمان‌ها را به ما ارتباط دهد که متناسب با حرفه‌ خود از طرح‌ها برای ساخت حمایت کنند.

انتهای پیام/80028/ق/ض1002