به گزارش خبرگزاری فارس از جنوب خوزستان، مردم خوزستان روزهاست که میزبانی می‌کنند، عطر حرم حسینی و ضریح مطهر سید و سالار شهیدان را که با سعادت هر چه تمام افتخار زیارتش را پیدا کرده‌اند.
خرامان، خرامان عطر حسینی در هر شهر و دیاری، یادگاری ماندگار بر جای گذاشته و عاشقان سینه سوخته و نفس بریده خود را داغدارتر می‌کند.
خوزستان که از دیرباز محفل شهدا و رزمندگانی بوده که جهادگونه جان در کف اخلاص گذاشته و هشت سال متوالی را در جبهه‌های حق علیه باطل سپری کردند، امروز میزبان حرمتی خونی‌ست که اسلام را زنده نگه داشت، میزبانی که با خون خود بر دین و دیانت تا به امروز حرمت نهاد، میزبانی به وسعت دل کارون، بهمنشیر و اروندرود...
ضریح مطهر و مقدس بارگاه سید و سالار شهیدان، اباعبدالله‌الحسین(ع) نرم نرمان و با گام‌هایی بسیار شریف در جاده‌های خوزستان عطر و رایحه‌ای بهشتی نثار عاشقانش می‌کند؛ عاشقانی که تشنه دیدار که هیچ حتی شنیدار عطر و بویش هستند.
ضریح در راه است و جاده‌های صاف و هموار مسیر اهواز به آبادان چه در خاطر من ناهموار؛ کی این انتظار به سر می‌رسد تا با نیم نگاهی بر آن، گره‌ای ناگشودنی بزنیم بر گوشه‌ای از جامه مطهر کربلا به جانمان... کاش زمان هر چه سریع‌تر به جلو می‌رفت و این چشم به راهی پایان ناپذیر، به سرانجامی اشک‌بار نزدیک‌تر می‌شد.
به راستی رد پای حرم عشق به چشم می‌خورد
مردم خوزستان دل کندن از ضریحی که شاید دیگر هیچ روز آن را نبینند را سخت و پرمشقت دانسته و حاضر نیستند، آن را تا شهری دیگر بدرقه کنند.
این مهمان ارزشمند و آسمانی هم‌اکنون در 10 کیلومتری اهواز قرار داشته و تازه به خارج از شهر رهنمون شده که با سیل مشتاقان حسینی و عزاداران محرمی تا دارخوین همراهی می‌شود.
هر گام گویی هزار سال آهسته و خرامان برداشته می‌شود
در این میان عشایر و روستاییان دست از پا نشناخته و با شعارهای «لبیک یا حسین» کاروان سفینة‌النجاة را همراهی می‌کنند؛ تب و تابی غیرقابل وصف در مسیر حرکت ضریح حکمفرماست، استقبالی که گویی در رکاب آن دومین امام بر حق شیعیان را خوش‌آمدگویی می‌کنند.
در بیایانی برهوت و تاریک تنها نور و روشنایی ضریح مقدس به چشم می‌خورد که تا چند روز دیگر بر گوشه‌ای از مرقد و بارگاه ملکوتی حضرتمان تکیه زده و جا خوش می‌کند.
در این مسیر بیش از 2 هزار خودرو در فضایی به وسعت سه کیلومتر جاده اهواز به آبادان را یکطرفه کرده و با دل صحرایی‌شان فریاد می‌زنند یا اباعبدالله...
از دور که می‌بینی گمان می‌کنی چند صد متری تا مقصد باقی نمانده، اما در دل جمعیت که می‌روی دیگر جز ناله و ضجه و اشک و آه برخاسته از عطر حرم حسینی هیچ نه می‌بینی و نه می‌شنوی.
ضریح تا نیمه‌های شب امشب مهمان شادگانی‌ها و فردا صبح به آبادانی‌ها درود می فرستد؛ در میان راه بته‌هایی آتش زده برای دفع سرمای زائران چشم هر پیاده عاشقی را می‌نوازد و گویی این هوا سرمایش خشکی بیابانش را به جای گرمای عشق و حرمت کربلاییان بخشیده است.
و اما
رد پای حرم عشق همچنان به چشم می‌خورد و ما منتظران تا صبح در انتظارت نشسته‌ایم تا گوشه نظری از ضریح حرم مطهرت را در دل و جان بسپاریم.
مریم خبازی
انتهای پیام/ 72001/ق/گ1003
