به گزارش خبرگزاری فارس از زاهدان، گزارشی با عنوان «جشنواره کشوری که در حد و اندازه خود ظاهر نشد» در تاریخ 23/8/ 91 در خبرگزاری فارس منتشر شد که روابط عمومی بیست و چهارمین جشنواره تئاتر منطقه چهار کشور این گزارش را تکذیب کرد.
متن کامل تکذیبیه روابط عمومی بیست و چهارمین جشنواره تئاتر منطقه چهار کشور و جوابیه خبرنگار فارس به این شرح است:
برای شهادت حسین (ع) حرارت و گرمائی در دل‌های مومنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود. پیامبر اکرم (ص)
مدیریت محترم خبرگزاری فارس مرکز سیستان و بلوچستان
با احترام پیرو درج مطلبی با عنوان «جشنواره کشوری که در حد و اندازه خود ظاهر نشد»، در آن خبرگزاری محترم در مورد بیست و چهارمین جشنواره تئاتر منطقه 4 کشور به پیوست جوابیه روابط عمومی بیست و چهارمین جشنواره تئاتر منطقه 4 کشور برای درج در آن رسانه ارسال می‌شود، ضمن تکذیب و اشعار به خلاف واقع بودن خبر با استحضار می‌رساند:
1- در ابتدا منتقد محترم برای شرح و بازتاب مشکلات برگزاری جشنواره ضمن بیان تصاویر زیبایی از شروع جشنواره در مورد عدم استفاده از حق میزبانی سخن گفته‌اند و اینکه شاید مسئولان برگزار کننده استان باید به دلیل میزبانی برای اجرای گروه خود حق و حقوقی کسب می‌کردند که نکردند، لذا به عرض می‌رساند متأسفانه این خبرنگار تیزبین و عزیز جشنواره منطقه‌ای تئاتر را با مسابقات ورزشی اشتباه گرفته‌اند، در جشنواره تئاتر منطقه‌ای و طبق قوانین مصوب نمایش‌های برتر استان میزبان باید به استانی دیگر و در جشنواره منطقه‌ای دیگر شرکت کنند و امتیاز حق میزبانی در آثار اجرایی این استان معنایی ندارد.
2- در بخش دوم ذکر شده ستاد اجرایی با انتخاب سالن آمفی تئاتر دانشگاه دریانوردی مکانی را انتخاب کرده‌اند که شرایط اولیه را برای اجرای تئاتر ندارند ... این هم دومین دلیل بر عدم اطلاع این منتقد از دنیای تئاتر، شایان ذکر است که در اجرای نمایش، صحنه باید دارای طول، عرض و ارتفاع مناسب باشد و یکی از معدودترین سالن‌هایی که شرایط اجرای تئاتر را داشت، همین سالن آمفی تئاتر دریانوردی بود که دارای امکانات نوری و صوتی مناسبی بود، در ثانی سالن‌های انتخابی جشنواره قبل از برگزاری توسط کارشناسان اداره کل هنرهای نمایشی (معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی) مورد بررسی قرار گرفته شده است ... به همین دلیل کاش این منتقد عزیز اول وارد سالن می‌شدند، بعد نقد می‌کردند.
3- در بخش سوم از این سخن به میان آمده بود که رأی داوران در رابطه با امکانات ضعیف تغییر کرده است و بیان کرده بودند داوران از پشت پرده به هم ریختگی اطلاعی ندارند و این در داوری‌شان تأثیر گذار خواهد بود و ذکر کردند یکی از کارگردان‌ها که گفته: (48 ساعت نخوابیدیم و باید برای آماده سازی دکور، خود را تا صبح بیدار نگه داریم )، لازم به توضیح است: اول اینکه، همانگونه که داوران همیشه گفته‌اند و در بیانیه هم عنوان گردید، انتخاب‌شان به صورت نسبی و در قیاس با آثار اجرایی در خود جشنواره صورت گرفته است نه با استانداردهای معمول جهانی و یا کشوری، بنابراین اگر این مسائل به قول منتقد «پشت پرده » اگر تأثیری داشت، باید روی تمام نمایش‌ها صورت گرفته باشد، بنابراین همه ضعیف شده‌اند، ولی در بین این همه آثار به زعم ایشان ضعیف، شاهکار؛ همچنان شاهکار مانده و در مرحله کشوری که انشاالله با امکانات بی‌حدی روبرو می‌شوند حتما شاهکار‌تر می‌شود.
4- دوم اینکه: منتقد عزیز باز هم انتقادی کرده‌اند که بر عدم کوچک‌ترین اطلاع ایشان از تئاتر و جشنواره صحه گذاشت ... اینکه در جشنواره‌های تئاتر فرصت هر گروه اجرایی برای نصب و برپایی دکور و بررسی صوت و نور و آشنایی بازیگران با صحنه حداکثر حدود 12 تا 24 ساعت قبل اجرا می‌باشد، اما این جشنواره با برنامه‌ریزی صحیح در بسیاری موارد این فرصت را برای گروهها بالا برد و اگر گروهی تا قبل از اجرا 48 ساعت استراحت نکرده بی برنامه‌ای کارگردان، استان اعزام کننده و اداره کل هنرهای نمایشی در انتخاب استانها در این منطقه بوده است.
5- در مورد مکان اسکان و ملاقات مدیر اجرایی جشنواره گفته بودند که دیگر برای ما یقین شد، ایشان اصلا در محیط جشنواره حضور نداشته‌اند و یا اینکه هر از گاهی قدمی در حیطه جشنواره می‌زدند و باز می‌گشتند. زیرا هتل صدف واقع در منطقه آزاد چابهار از امکانات خوبی برای میزبانی یک جشنواره تئاتر برخوردار است در ثانی ظاهرا ایشان اصلا جشنواره منطقه‌ای و کشوری ندیده‌اند، در جشنواره کشوری فجر هم مسئولین به دلیل حجم بالای میهمانان، گاه تا دو برابر ظرفیت را در یک اتاق اسکان می‌دهند و این امر برای تمام هنرمندان تئاتر حل شده است و با این مسئله مشکلی ندارند، باید به این منتقد عزیز گفت کجا بودید زمانی که همین هنرمندان تئاتر بی هیچ ادعایی در استانی دیگر با یک پتو در نماز خانه‌ای سکنی می‌گزیدند و دوستانه چند روز جشنواره را زندگی می‌کردند، ... فرمودید مدیر اجرایی جشنواره نبود؟ تنها کسی که از روز اول تا لحظه‌های آخر در محل جشنواره حضور داشت، مدیر اجرایی جشنواره بود که باید گفت بی ادعا و پرتلاش در برگزاری این جشنواره کوشید.
6- در پایان باید گفت: دوست عزیز منتقدمان که نظرهای شخصی خود را به رشته تحریر در آورده و با عنوان کارگردانی که مایل نبود نامش فاش شود روی آن مهر تأیید می‌زند، باید بداند همیشه نقد بازتاب ضعف‌های یک رویداد نیست، کدام رویداد بزرگ بدون ایراد برگزار شده است؟ باید نقاط مثبت را هم در نظر گرفت. یک رویداد فرهنگی می‌تواند دستخوش برخی اتفاقات غیر قابل پیش‌بینی باشد که همین اتفاق‌ها شاید از کیفیت کار بکاهد، برای اینکه مطالب‌مان بیننده و خواننده داشته باشد فقط که نباید به کاستی‌ها روی آورد، گاه بازتاب نکات مثبت جشنواره با نگاه آسیب شناسی بهتر از بازتاب نقاط غیر واقعی است که منبع موثقی برای آن جود ندارد.
عدم بازتاب زیبایی‌های جشنواره منطقه‌ای نشان می‌داد که ایشان از دور و با استفاده از تخیل اقدام به نوشتن کرده‌اند.
ایشان به این امر توجه نکردند که جشنواره مذکور اولین جشنواره منطقه‌ای کشور بود که در شهرستانی دور از مرکز استان برگزار می‌شد، شهرستانی واقع در شرقی‌ترین نقطه جنوب، شهری در نقطه تلاقی مرزهای خاکی و آبی.
ایشان لحظه‌ای به این نکته فکر نکردند که جشنواره فوق همانند جشنواره‌های مناطق دیگر کشور به هیچ عنوان در روز اختتامیه کیف را زیر بغل میهمان خود نگذاشت و اورا مجبور به تخلیه هتل نکرد (کاری که با هنرمندان ما در جشنواره منطقه‌ای دیگر شد)، این جشنواره 2 روز بعد از اختتامیه، برخی از میهمانان خود از خراسان شمالی را با خونگرمی اسکان داد و از ایشان پذیرایی کرد.
منتقد ارجمند، شرایط خاص فرهنگی و هنری در سطح ایران و مشکلات اقتصادی که در سطح جهان بالطبع در ایران با آن روبرو هستیم، شما را به تفکر وا نداشته است که چگونه این جشنواره به سه استان دیگر پیشنهاد شده و سر باز زده‌اند؟ و این امر با شرایط غیر منصفانه‌ای که شما بیان می‌کنید اگر برگزار نمی‌شد چه روندی باید دنبال می‌گردید؟ حال به جای بزرگنمایی نقاط منفی به جا بود از حمایت یک مرکز اقتصادی مثل سازمان منطقه آزاد تجاری، صنعتی و گردشگری چابهار که به ندرت، تن به این امر می‌دهند تقدیر و تشکر شود تا زمینه‌ای برای فعالیت‌های دیگر از این دست فراهم شود، باشد که هنرمندان همچون این جشنواره با لبان خندان و دوستانی جدید به جشنوارهای دیگر بروند.
در پایان این نکته را یادآوری می‌نماید که کمک کنیم فضای منصفانه از بین نرود و به هر قیمتی چشم خود را روی واقعیت‌ها نبندیم. عرصه هنر جای قدردانی اینگونه نیست، هر فعالیتی نقطه قوت و ضعفی دارد، نقاط ضعف را منصفانه بیان کنیم، نقد شونده نیز از نقد منصفانه ترسی ندارد چرا که به ارتقای کار کمک می‌کند. حضور موفق در یک جشنواره و برنامه فرهنگی و هنری به حساب همه ارکان فرهنگی وهنری گذاشته می‌شود، لذا نباید مانند حوزه سیاست با نگاه برنده، بازنده به این حوزه نگریست.
جوابیه:
در پاسخ به جوابیه روابط عمومی محترم جشنواره تئاتر منطقه چهار کشور باید چند نکته را یادآوری کرد.
اول اینکه اگر خبرنگار آن رسانه در محل برگزاری جشنواره حضور فعال و مستمری نداشته بود، به‌طور حتم نمی‌توانست به زعم خود شما نیز این چنین تیزبینانه، مشکلات را رصد کند و اشراف اطلاعاتی نسبت به کوچک‌ترین مسائل صورت گرفته در جشنواره نمی‌داشت.
در گزارش منتشر شده هیچ اشاره‌ای مبنی بر حق خواهی یا سهم خواهی از بایت صرف میزبانی جشنواره نشده بود و اظهار این مطلب نیز کاملا کذب است و در صورت مراجعه و خواندن ابتدای گزارش منتشر شده به‌خوبی به کذب بودن به اصطلاح سهم خواهی عنوان نشده است.
در ادامه جوابیه ارسال شده به خبرگزاری به انتخاب محل برگزاری جشنواره تئاتر اشاره شده بود و مدعی بودند این سالن از مدتها قبل مورد تایید کارشناسان اداره کل هنرهای نمایشی شده، اما اگر این چنین بود چرا گروههای نمایشی با مشکلاتی از قبیل نورپردازی، صدا، زدن دکور مواجه بودند، به‌طوریکه برخی گروههای نمایشی به دلیل نامناسب بودن فضای سن سالن، مجبور شدند تا وقت زیادی از زمانی را که باید صرف تمرین می شد باید به دلیل عدم دارا بودن استاندارهای سالن های تئاتر مجبور به زدن دکورهای سنگینی شده و نمونه آن می توان به گروه نمایشی استان یزد اشاره کرد که از ساعت 10 صبح روز قبل از وقت اجرا تا تنها نیم ساعت مانده به تایم اجرای نمایش خود درگیر دکور نمایش خود بود و پیگیری خبرنگار ما از این کارگردان این گروه نمایشی نشان می دهد به دلیل استاندارد نبودن سالن برای اجرای تئاتر ، مجبور شدند تا درصد بالایی از وقت خود را فقط صرف ساخت دکوری سنگین در سالن کنند و این پرسش مطرح می شود که آیا واقعا کارشنان خبره اداره کل هنرهای نمایشی از تالار وحدت بازدید داشته و یا تنها با دیدن چند عکس از سن تالار به این نتیجه رسیده اند که تنها با طول و عرضی که از روی عکس، اندازه‌گیری کرده‌اند می‌توانند سایر شرایط تالار را نیز پیش‌بینی کنند؟؟
آیا اگر این کارشناسان از تالار بازدید داشته‌اند به مشکلات شدید سیستم نور و تصویربرداری تالار پی نبرده بودند که اولین گروه نمایشی برای نورپردازی خود با انبوهی پرژکتور سوخته و مشکل فنی برای تنظیم کردن آنها مواجه بود و صد البته اگر بازدید کارشناسان خبره از مدتها قبل از تالار نبود به احتمال قوی مشکلات بیش از حد تصور ما می بود و از این بابت، موفقیت جشنواره تنها در برگزاری را باید مدیون نظارت این تیم کارشناسان خبره بود که با حساسیت بالای خود توانستند سالنی را که برای تئاتر طراحی نشده و اگوستیک نبودن سالن سبب شده بود تا بسیاری از بازیگران برای رساندن صدای خود به جمعیت داخل تالار ، مجبور به داد کشیدن شوند که اهل فن میدانند این یعنی ، بازیگر حس و حال خود را رها کرده و مجبور می‌شود برای رساندن صدایش تمام توان خود را به این مهم هدایت کند و در این بین وظیفه اصلیش که همان القای حس نقشی که باید اجرا کند را نیز کاملا از بین می‌برد و عدم برگشت صدا یا همان فیدبک صوت که کارشناسان آن را در بررسی‌های تخصصی از قلم انداخته بودند چقدر در کاهش کیفیت نمایش‌های حسی تاثیر گذاشت؟و اهل فن بخوبی میدانند عدم برگشت صدای بازیگر و فراگیر نبودن صدایش می‌تواند چه میزان در افزایش نارضایتی مخاطب و بطور حتم داوران تاثیر گذار باشد که این مهم دردی بود که بسیاری از گروههای نمایشی با آن دست و پنجه‌ایی چندین ساعته خورد می‌کردند تا بتوانند این خلاء را که کارشناسان آن را جدی نگرفته بودند را رفع کنند
در بخش دیگری از جوابیه آمده بود رای داوران به‌صورت نسبی و در قیاس با آثار اجرایی در خود جشنواره بوده است و آثار شاهکاری ارائه شده بودند! باید در ابتدا تعریف شاهکار را در فرهنگ لغات جستجو کرد و شاید هم اخیرا معنی این فرهنگ با تعاریفی که روابط عمومی جشنواره از آن یاد کرده بود تغییر کرده است و برای پاسخ دقیق باید برگشت به اصل گزارش که خبرنگار نظرات گروههای نمایشی را انعکاس داده و از از اظهار نظر به زعم دوستان سلیقه ایی و شخصی خودداری کرده و آیا انتخاب آثاری ضعیف از میان ضعیف‌تر یا براساس تعریف جدید شاهکار ، چگونه می‌تواند معیاری برای سطح بالا بودن جشنوارهای کشوری باشد؟ و البته باید در این بین از داوران نیز تشکر کرد که استانداردهای یک جشنواره کشوری را از حد کشوری به حدی در قد و اندازه شاهکار های ارائه شده در این جشنواره تقلیل داده‌اند و این همزیستی مسالمت‌آمیز هیات داوران را نیز می‌توان آبرو داری کردنی عنوان کرد که مصداق توفیق اجباری نامید.
در قسمتی دیگر از جوابیه به اختصاص 12 تا 24 ساعت تایم به تیم‌ها برای نصب و برپایی دکور و بررسی صوت و نور و آشنایی بازیگران با صحنه صحبت شده است و حال باید از دوستانی که خبرنگار نویسنده این گزارش را متهم به عدم حضور در سالن کرده‌اند باید پرسید نمایش‌های شما در تمامی موارد حداقل بیش از یک ساعت و در موارد نیز تا 3 ساعت نیز مشاهده شده همراه با تاخیر به علت مشکلات فنی سالن و برخی کمبودها روی صحنه رفته و آیا در سالنی که فقط توانایی برگزاری یک نمایش در روز را دارد چگونه می‌توان به گروه های نمایشی که سالن را بعد از اجرای گروه قبلی تحویل گرفته و کمتر از 3 ساعت زمان برای اجرای نمایشش دارد 12 تا 24 ساعت زمان برای نصب و برپایی دکور و بررسی صوت و نور و آشنایی بازیگران با صحنه را داد؟ و البته طرح این پرسش نیز اشتباه است چون خبرنگار ما خود در این جشنواره شگفتی‌های، شاهد برگزاری حتی 3 نمایش هم در این سالن بوده است و البته این مهم توانایی بالای مدیریت مسئولان را می رساند که 3 نمایش که حداقل 12 ساعت باید تایم برای آماده سازی خود داشته باشند را آنقدر فشرده کنند که تا چهار نمایش را بتوان اجرا کرد و البته اگر مسئولان جشنواره، این موفقیت در برنامه‌ریزی را در کتاب‌های رکورد گینس نیز معرفی کنند به‌طور حتم رکورد ژاپن به عنوان کشوری که بالاترین بازدهی را از زمان دارد را به نفع خوشان تغییر دهند!!!!
در ادامه همین پاراگراف توپ را مسئولان جشنواره به زمین کارگردان‌های شرکت کننده در جشنواره و اداره کل هنرهای نمایشی انداخته و مدعی شدند اگر گروهی 48 ساعت استراحت نکرده به ما ربطی ندارد و باید اداره کل هنرهای نمایشی پاسخگو باشند، چرا چابهار را انتخاب کرده‌اند و این است مصداق عذر بدتر از گناه!!!
در گزارش به‌طور دقیق عنوان و نقل قول شده است که کارگردان یکی از گروههای نمایشی عنوان کرده به دلیل مناسب نبودن سالن و نبود امکانات لازم مجبوریم تا بعد از اجرای نمایش به هر طریق ممکن خود را سرپا نگه داریم و این مشکل تنها این گروه نبوده زیرا خستگی طی مسافت های طولانی با اتوبوس و سرانجام رسیدن به محل برگزاری جشنواره و دیدن محل اسکان ، آن خستگی علاوه بر ماندگاری بر تن و روح این میهمانان، باری مضاعف از کمبودها نیز خستگی غیر قابل وصفی را بر همگان مستولی کرد به‌طوریکه چندین گروه نمایشی به دلیل این فشارها با یکدیگر دچار درگیرهای لفظی و اگر نبود دخالت بزرگان ، مسئولان جشنواره باید چندین سکانس اکشن را نیز در کلانتری به لیست کارهای نمایشی در چهارمین جشنواره کشوری تئاتر اضافه می‌کردند و البته شاید هم رصد این نکات حاشیه و ریز را خبرنگار ما از دور دست‌ها و با داشتن قدرت تخیل بالایی انگاره نمایی کرده باشد که از بد حادثه همه این پیش بین های تلخ در این جشنواره عینیت یافت!
در جوابیه روابط عمومی جشنواره تئاتر منطقه 4 کشور آمده است مکان اسکان گروههای نمایشی از امکانات خوبی برای میزبانی برخوردار بوده است!!!
هتل بی‌ستاره صدف، محل اسکان عوامل گروههای نمایشی آیا به راستی با واقعیت عنوان شده همخوانی نداشته است؟ آیا خبرنگار ما که به اصطلاح خودمان مردم‌داری کرده بود و نگفته بود میهمانان صبح‌ها، صبحانه نخورده وارد سالن می‌شدند و با هزینه‌های شخصی و دربست کردن تاکسی از این خیابان به آن خیابان اقدام به خرید صبحانه برای خود می‌کردند تا در هنگام اجرای نمایش از حال نروند، بد بوده است آیا باید عنوان می‌شد شامی که باید در زمان تعیین شده به افراد داده می‌شد با تاخیرهایی چندین ساعته و آن هم سرد توزیع شود آیا باید گفته می‌شد سرویس‌های بهداشتی این هتل بی ستاره با مشکلاتی مواجه بودند که عوامل با هر مکافاتی هم بود از رفتن به داخل این به اصطلاح سرویس‌های بهداشتی که به هر چیزی شبیه بود جز یک سرویس بهداشتی اکراه داشتند و آیا گفتنی بود در این جشنواره کشوری حتی یک لیوان آب خوردن و یا چای هم به افراد در محل تالار داده نشد و در محل اسکان هم خبری از این امکاناتی که شما مدعی هستید، خبری نبود آیا گفتنی بود میهمانان از وضع نامناسب محل اسکان خود فیلم و عکس تهیه می‌کردند و در تماس‌های خود با خانوادهایشان از این مکان برای آنها تعریف می کردند و چابهاری که باید در راستای این جشنواره چهره مناسبی را به کشور انعکاس می داد حال باید به واسطه این مکان که به هر جایی شبیه بود جز هتل ، تبدیل به تکیه کلام شده بود که هر گاه می‌خواستند یکدیگر را اذیت کنند مصداق این جمله را می گفتند"خدمت سربازی در هتل صدف از خدمت کردن در بدترین نقاط کشور هم بسیار آموزنده تر بود"و «اسکان در صدف یعنی تبعیت هنرمندان » آیا این بود هدف اصلی جشنواره که همانا نشان دادن توانمندی‌های منطقه از طریق هنر به کشوربود و آیا بیان مطالبی که شانیت رسانه اجازه بیان آن را نمی‌دهد، برای به تصویر کشیدن کمی و کاستی هایی این هتل مجهز را که افراد نمی توانستند به راحتی استحمام کنند و عده‌ایی از میهمانان از نیروهای بومی آدرس حمام عمومی را می‌گرفتند باید گفت؟
آیا باید گفت هتلی که قبلا به هر دلیلی بلااستفاده بوده حتی برای میزبانی هنرمندان جارو هم نشده بود و خورده شیشه‌ها کف زمین را خود میهمانان همانند صحنه نمایش جارو می‌کردند.
و البته شاید محل اسکان نیز توسط یکی از تیم‌های نخبه مورد تایید قرار گرفته بود و به همین دلیل وجود مشکلات فراوان در ابعاد تغذیه و کمبود جا و وجود حیوانات موذی و قطعی آب و ... همانند همان مشکلات تالار وحدت محل اجرای گروههای نمایشی از نگاه تیزبینانه آنان بدور مانده و دوستان مدعی شده‌اند در جشنواره‌های کشوری هم تا دو برابر ظرفیت در اتاق ها اسکان می‌دهند!! حال با صرف نظر از صحت داشتن این ادعا باید گفت در اتاقی که کف آن مملو از شیشه و میدان تاخت و تاز سوسک و سوسمارهای میهمان نواز شده چگونه می توان بیش از 4 نفر را در آن جای داد؟؟؟والبته باز هم این نیز توانمندی مسئولان را نشان میدهد که می‌توانند از کمترین فضاها فقط برای دراز کشیدن و خوابیدن اجباری ، استفاده کنند و این است استفاده بهینه از امکانات بالای هتل بی ستاره صدف که صرف نظر از این حرف‌ها ، هتل صدف خاطره‌ایی خوش در ذهن تمامی افرادی که سعادت اسکان در این هتل را داشته خواهد ماند تا باز هم در این جشنواره یک تعریف دیگر همانند تعریف ذهنی مسئولان برگزاری جشنواره از کلمه شاهکار ، تعریف جدیدی از هتل و امکانات نیز نقش خواهد بست تا بدانند آن هتل‌هایی که آنان قبل دیده‌اند و طعم امکاناتی که در آن هتل‌های چشیده‌اند واقعی نبوده و هتل و امکانات واقعی را می‌توانید در هتل مجهز و به اصلاح همراه با امکانات خوب صدف با تمام وجود لمس کنند!!!
حضور دبیر اجرایی جشنواره در تالار وحدت دانشگاه در لابه لای مشکلات و درگیرهای گروهها و عدم هماهنگی‌های دامنه دار به واقع گم شده بود و هر گاه نیز حضور می یافت با تزریق جنگ اعصاب به افراد ، کمک شایانی به ارتقای سطح اجرای نمایش‌ها می‌کرد بطوریکه با حضور مداوم خودش قول حل مشکلات را به گروه نمایشی که در حال آماده سازی سن بود می‌داد و برای حل آن مشکلات از تالار خارج می‌شد و برگشتش هم با خدا بود و البته نباید در این بین افکاری بدی در ذهن شما نقش ببند زیرا ایشان برای حل آن مشکلات هر روز می‌رفت و فردایش همان آش و کاسه و تکرار غصه تلخ امیدوار شدن گروههای نمایشی به امکاناتی که تالار وحدت در خواب هم رنگ و بویی از آنها ندیده بود و باید به جناب آقای حسینی یادآور شد شما اگر حافظه‌تان ضعیف است یادآوری کنیم که پس از گذشت دو روز از برگزاری جشنواره و بالطبع اجرای چندین نمایش زیر بار کمبودهای فنی، آن هم با فشارهای گروههای نمایشی تازه یادتان افتاد که جهت گرفتن امکانات فنی به سراغ مسئولان دانشگاه بروید و این نشان از توانمندی و سابقه بالای شما در برگزاری جشنوارهای این چنینی را برای گروههای نمایشی تداعی می‌کرد.
و آیا ایشان از یاد برده‌اند این جمله را که «اگر امکانات نداشته باشم جشنواره را با سطح کیفی بالایی در خیابان برگزار می‌کنم»؟ این گفته خود نشان میدهد دبیر اجرایی جشنواره نیز طعم شیرین عدم هماهنگی و بی‌برنامه‌گی را چشیده و حال که خود هم درد گروههای نمایشی قرار دارید وجدان خود را قاضی کنید و به‌دور از مصلحت اندیشی‌های رایج ، و با معیار راستگویی بگویید بیان کمبودها آیا نظرهای شخصی نگارنده گزارش بوده یا واقعیت‌هایی بود که می‌شد با مدیریت بهتر ، این جشنواره را به سکوی پرتابی برای نشان دادن توانمندی‌های نهفته منطقه به‌کار گرفت که در این بین فقط امکانات خوب چابهار همانند هتل مجهز صدف در اذهان هنرمندانی ثبت شد که با توجه به روحیه حساس و هنرمندانه، به‌طور حتم به اختیار برای لمس کردن دوباره این امکانات تجربه سفر به چابهار را تکرار نخواهند کرد.
و اما این سوال مطرح می‌شود که امکان دارد با عنوان دقیق و همراه با جزئیات جشنواره از اولین لحظات آغاز تا پایان را می‌توان از راه دور و براساس تفکرات خیالی پیاده سازی کرد؟ و شاید هم تجربه این پیاده سازی بر اساس تخیلات را مسئولان جشنواره داشته باشند زیرا براساس تفکرات غیر واقعی پا به جشنواره گذاشتند و در ادامه هم تنها انجام جشنواره به هر قیمت ممکن ، شد تنها هدف استراتژی مسئولان جشنواره که به حق در عملیاتی کردن این استراتژی بسیار خوب عمل کردند و این نشان میدهد این بار از تفکرات خیالی برای مدیریت جشنواره کشوری بهره نگرفته بودند.
و جای این نکته نیز خالی است که عنوان شود گزارش (جشنوارهای که کیفیتش برای مسئولان مهم نبود) در بسیاری از سایت‌های خبری و تحلیلی تخصصی استان و کشور مورد استفاده قرار گرفت و اگر این گزارش براساس تفکرات نگارنده و همراه با غرض ورزی می بود بطور حتم با این استقبال بی نظیر مواجه نمی‌شد و در همان ابتدای انتشار با برخوردهای قهر آمیز اهل فن و رسانه ها مواجه می شد اما به دلیل روایت قابل لمس و بدور از چارچوب‌های خسته کننده و خشک خبری، توانست واقعیت‌هایی را در ذهن خواننده تصویرسازی کند که این واقعیت‌های تلخ برای مسئولان برگزاری جشنواره خوشایند نبود و البته خبرگزاری فارس براساس وظیفه ذاتی خود که مردم محوری و دوری از تعریف و تمجید کاذب است اقدام به تهیه و انتشار این گزارش کرد و در نهایت استقبال بی نظیر خوانندگان و سایت‌های استانی که توسط خبرنگاران خبره اداره می‌شود نشان میدهد هنوز هم رسانه می‌تواند با انتشار واقعیت‌های موجود، اعتماد جامعه را به رخ آنهایی بکشاند که معتقدند باید حرف راست را از رسانه‌های آن ور آبی و صد البته معاند شنید و باید گفت «امروز زمان نگفتن ها نیست بلکه زمان چگونه گفتن‌هاست»
و در پایان نیز می‌توان به دست نوشته فوق که توسط یکی از خبرنگاران و افرادی که از وضعیت فعلی هنر تئاتر استان اطلاع است که در سایت تحلیلی و خبری ندای زاهدان درج شده است، اشاره کرد که این دست نوشته را نیز می‌توان یکی دیگر ثمرات پربرکت برگزاری این جشنواره عنوان کرد.
زندگی مسالمت آمیز هنرمندان حاضر در جشنواره تئاتر کشوری با حشرات و مارمولک‌ها در چابهار
جواد صادقی-سایت خبری و تحلیلی ندای زاهدان - http://nedayezahedan.com/view-254
یادش به خیر هنر تئاتر استان سیستان و بلوچستان روزگارانی نه چندان دور اعتبار و عظمتی داشت، در جشنواره تئاتر فجر کشور جایگاهی داشت، هنوز هنر، هنرمندان بی‌ادعایی همچون مهدی هاشمی، ملک جشمیدی، آل ریسباف، آقا سلمان، انور بیجارزهی، مریم مژدهی، برهان زهی‌ها و ملازهی‌ها از ذهن‌ها پاک نمی‌شود اما اکنون بیست و چهارمین دوره تئاتر منطقه‌ای کشور در چابهار درحالی برگزارمی‌شود که جای خالی هنرمندان و گروههای تئاتر این استان احساس می‌شود، احساسی که خبر بی فروغی آسمان هنر استان را تداعی می‌کند و متاسفانه این پیام را میدهد که این هنر پویا و فعال در استان رو به افول است.
هنرمندان که از استان‌های مختلف کشور در این جشنواره حضور پیداکرده‌اند و چابهار با آن اسم و آوازه خود افتخار میزبانی آن را پیدا کرده، گویا میهمانان حاضر در جشنواره از خدمات مجریان و شکل میزبانی به شدت گله دارند چراکه رسم میهمان نوازی از سنت‌های دیرینه این خطه به درستی ادا نشده است. البته نیک می‌دانیم این میهمانان این کمبودها و کاستی‌ها را به پای مردم خونگرم چابهار نخواهند گذاشت، چرا که مجریان و یا به قولی مدیر اجرایی این اتفاق بزرگ هنری به عهده آقای حسینی کاکوی شیرازی رییس مادام العمر انجمن نمایش چابهار است، تجربه هنری ایشان زمانی برای همه مسجل شد که نمایش "هانی و شی مرید" را به عنوان آخرین کارخود روی صحنه برد تنها از موسیقی برای خلا این کار استفاده شده بود و هیچ اقبالی نداشت.
سوال اینجاست آیا شخصی که بزرگ‌ترین تجربه و مدیریتش در امر برنامه ریزی برگزاری جشنواره‌هابه چند جشنواره مدرسه‌ای و استانی خلاصه می‌شود قد و قواره ش اجازه میدهد هچنین اتفاق بزرگی را مدیریت و برنامه‌ریزی کند. البته چرا که نه کار نشد، نداریم اما نتیجه حاصل از مدیریت ضعیف چی است؟
هنرمندان در محل اسکان زندگی مسالمت آمیزی با سوسک‌ها، حشرات جور واجور، مارمولک‌ها دارند، دوش حمام‌ها آگنده از جلبک و صدف قرین آب تنی دریا عمان است، هیچ چیز سرجای خودش نیست.
هنرمندان و میهمانان عزیز بیست و چهارمین جشنواره تئاتر منطقه‌ای کشور به بزرگی خودتان ببخشید و کمی و کاستی‌های موجود را به پای مردم استان سیستان و بلوچستان ننویسید و همه آنان را از چشم مسئولانی بدانید که بدون تجربه کافی گرداننده این اتفاق مهم هنری شده‌اند.
انتهای پیام/ب/گ1003
