احمد لشکری امروز در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در زابل اظهار داشت: حدود یک سال است که به علت در اختیار نگذاشتن سالن توسط تربیت بدنی، تمرین نداریم با توجه به اینکه بارها درخواست سالن تمرین کرده‌ایم، ولی از حق مسلم بازی‌کردن باز‌مانده‌ایم.
وی افزود: تیم ناشنوایان دارای پیشینه قوی در استان بوده و همواره در مسابقات استان مدعی و روی سکو بوده است با این ظرفیت نیز به کرات برای دریافت سالن به تربیت بدنی شهرستان مراجعه کردیم ولی پاسخ آنها «سالن نداریم» است!
قهرمان مسابقات فوتسال ناشنوایان 86 سراوان به مراجعات حضوری خود و مسئولان هیئت برای دیدار با رئیس اداره ورزش و جوانان زابل اشاره کرد و گفت: بارها خود و به اتفاق مسئولان هیئت فوتسال ناشنوایان با آقایان رئیس صحبت کردیم و گفتیم که ما برای آماده سازی برای مسابقات نیاز به سالن تمرین داریم و طبق گذشته حاضر به دادن کرایه هم هستیم! ولی اکثراً پاسخ‌هایی که شنیدیم، ولی اما و اگر بود!
لشکری در پاسخ به سوال مبنی بر اینکه، شما برای سالن تمرین پول می‌دهید، بیان کرد: در سال‌جاری هنوز به ما سالن کرایه‌ای هم داده تعلق‌نگرفته ولی در سال‌های قبل برای هر شب تمرین مبلغ 8 هزار تومان توسط بازیکنان جمع‌آوری شده و به عنوان کرایه سالن پرداخت می‌شد علاوه بر این مبلغ 15 هزار تومان را با قسم و خواهش به 8 هزار تومان می‌رساندیم این در حالی است که امسال ما حاضریم پول هم بدهیم ولی می‌گویند سالن نداریم!
نایب قهرمان مسابقات فوتسال استان در ایرانشهر در مورد نارسایی‌های ورزش فوتسال ناشنوایان زابل گفت: علی‌رغم اینکه بچه‌های زابل از استعداد‌های فراوانی برخوردار بوده و همیشه مستعد برای قهرمانی هستند، ولی کم توجهی نسبت به آنها سبب شده تا در روحیه آنها تأثیر منفی بگذارد، ما قهرمانان بنامی در تیم منتخب استان در مسابقات کشوری داریم که به عنوان مهره مؤثر توپ می‌زنند باید بدانیم و قبول کنیم که فوتسال ناشنوایان زابل حرف‌های زیادی برای گفتن دارد.
جامعه ناشنوایان زابل به فوتسال علاقه دارند
لشکری ادامه داد: تیم‌داری با باد هوا ممکن نیست و برای داشتن تیم خوب باید زمینه‌های فیزیکی و روانی تیم آماده شود، ما در شرایطی هستیم که از ابتدای سال سالن نداشتیم و بجای اینکه دغدغه‌های دیگری داشته باشیم، سالن برای ما معضل شده، آیا از این همه سالن موجود در زابل کار خیلی سختی است که در هفته سه یا چهار بار یک سالن آن هم به مدت دو ساعت در اختیار ناشنوایان قرار دهند؟
وی بیان داشت: خیلی از ناشنوایان هم هستند که فقط برای دیدن بازی ما به سالن می‌آیند و به عنوان تفریح و سرگرمی به آن نگاه می‌کنند، این روز‌ها تفریحی سالم‌تر از ورزش برای آنان پیدا نمی‌شود ولی دوستان ما به عشق تماشای بازی ما می‌آیند، یک روز سخت کاری را پشت سر می‌گذارند و سری به همنوعانشان می‌زنند، خود این موضوع آنها را تشویق به ورزش‌کردن می‌کند، چرا باید این حق مسلم از آنها و ما گرفته شود البته ما از دستگاه‌های حمایتی هم گلایه داریم چرا برای در اختیار
قراردادن سالن با ما آن طوری که باید همکاری نکرده‌اند.
کاپیتان تیم ناشنوایان زابل به تعدادی از موفقیت‌های این تیم اشاره کرد و افزود: تنها همکاری که برای این تیم شده، تهیه‌کردن یک دست لباس متحدالشکل آن هم فقط در حاشیه مسابقات است که انتظار می‌رود به ورزشکاران توجه بیشتری شود زیرا ما تفاوت‌های زیادی با افراد عادی داریم، نه می‌شنویم و نه می‌توانیم حرف بزنیم، این درست نیست که به این علت با ما همکاری نکنند.
لشکری ظرفیت فوتسال استان را به اندازه تشکیل لیگ دانست و گفت: در سطح استان تیم‌های خوب و زیادی فعالیت می‌کنند و قابلیت تشکیل لیگ فوتسال ناشنوایان وجود دارد و خود این تشکیل لیگ ضمن بالابردن اعتماد به نفس این قشر، امید به فعالیت‌های روزمره را در آنان نیز افزایش می‌دهد.
وی تصریح کرد: تشکیل لیگ موجب بالا‌رفتن سطح رقابت و تحول در فوتسال ناشنوایان استان خواهد شد، در بین بچه‌ها حس رقابت زیاد بوده و من اعتقاد دارم که لیگ روحیه و چهره غمگین ورزشکاران ناشنوا را تغییر خواهد داد.
5 سال است که خیاطی می‌کنم
این ورزشکار در ادامه در مورد شغل خود گفت: من چند سالی است که در بازار خیاطی می‌کنم، در ابتدا برای من سخت بود که با مشتری ارتباط بگیرم ولی چون قبلاً هم در بازار و در کنار پدرم بودم، توانستم این رابطه را بسیار سریع برقرار کنم و الحمدلله از کارم راضی و آن را دوست دارم.
وی در پاسخ به این سوال که اگر پدرت بازاری است چرا تصمیم گرفتی مستقل کار کنی بیان داشت: بله پدرم نزدیک به 20 سال است که در بازار فعالیت می‌کند و من هم از بچگی با ایشان کمک می‌کردم ولی احساس و اعتقادم برای انسان سازی توکل به خدا و ایستادن روی پای خودم است. من حدود 5 سال است که در بازار خیاطی می‌کنم و مشتری‌های زیادی را هم دارم. بعد از شروع کردن خیاطی رابطه‌ام با جامعه ناشنوا بیشتر شده و بیشتر با هم ارتباط گرفتیم.
لشکری ورزش را به عنوان عامل تقویت روحیه در ناشنوایان ذکر کرد و گفت: در جامعه خیلی کم برخی نارسایی‌های اجتماعی در بعد افراد ناشنوا وجود دارد که در بعضی اوقات ناراحت کننده است، ورزش در انتهای هر روز تمامی اتفاقات بد بین بچه‌های ناشنوا را به فراموشی می‌سپارد و به آنها کمک می‌کند تا با روحیه فراوان به ادامه زندگی امیدوار باشند.
وی افزود: انتظار من و همنوعان ورزشکارم از دست‌اندرکاران ورزشی استان و به ویژه شهرستان زابل، همکاری با تیم‌های ورزشی دستگاه‌های حمایتی است چرا که شرایط زندگی آنها بسیار با مردم عادی فرق کرده و محرک‌هایی برای ادامه زندگی لازم دارند و به نظر من ورزش بهترین محرک در جامعه است و مسئولان باید نه آن طوری که در زابل است، به آن بپردازند.
لازم به یادآوری است: در تهیه این گزارش ابوذر لشکری برادر ورزشکار فوق‌الذکر در تشریح و تفهیم گفته‌های این عزیز همکاری فراوانی داشت که از وی قدردانی می‌شود.
گزارش از: محمد فرتوت عنایت
انتهای پیام/75001/ب/ض1002
