رهبر قنبری در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در اصفهان اظهار کرد: عمدهترین دلیل افت جشنوارهها این است که درجه اول رکود اقتصادی در کشور وجود دارد و در نتیجه برای ساختن فیلمهای کودکان و نوجوانان سرمایه‌گذاری خوب انجام نمیشود، و دلیل دوم تأثیر غیرمستقیم همین رکود اقتصادی بر ضعف اقتصادی خانواده است که سرگرمی در خور حوصله آنها نیست.
وی افزود: کانون و پرورش فکری جای بسیار شایستهای برای حمایت از سینمای کودک بود و همچنان هم میتواند باشد، چون هم مکان و هم تجربه دارد و موفق هم بود اما از وقتی از دست آنها خارج شد یک مقدار دچار رکود شد و به دست نهادهایی سپرده شد که تخصصی در این زمینه ندارند، بنابراین آموزش و پرورش را متولی اصلی میدانم.
کارگردان روئیدن در باد گفت: عدم رشد هم‌پای مضامین و رشد از ابزارهای کنونی رکود سینماست، از وقتی که کودکان ما هری پاتر را اسکار و ارباب حلقهها و دیگر داستانهای تخیلی غربی را دیدند، که در اوج عظمت تکنیک، فناوری و انیمیشن بود و ما از آن ابزارها دور ماندیم و نتوانستیم قصههای خودی را سوار بر آن ابزارها کنیم و تقدیم فرزندان کنیم، سینمای کودکان و نوجوانان رو به ضعف و تعلل گذاشت.
وی با اشاره به داستان فیلمش که در مورد مشکلات کودکان و نوجوانان عشایر است، گفت: سینما در تمام زمینهها نسبت به گروههای سنی نوجوان عشایر بیرحمی میکند، ما در قبل مدارس عشایری داشتیم که تعطیل شده،در حالیکه ما 8 میلیون قشر عشایر داریم.
قنبری ادامه داد: تعداد زیادی دانش آموز عشایری داریم که همه ساله ده هزار نفر از آنها در مقطع راهنمایی و پایان ابتدایی ترک تحصیل میکنند اما این گروهها با پا گذاشتن به سن جوانی نیاز به کار و شغل دارند.
وی اضافه کرد: با توجه به توسعه شهرها آنها برای پیداکردن شغل به میان شهرها میآیند، وقتی به میان شهرها آمدند، به علت نداشتن تحصیلات و مهارت شهرها را در محاصره خوشان در میآورند و تعدادی از آنها اراذل میشوند و معضل‌آفرینی میکنند و این میشود دریچه فساد در جامعه، به همین علت بنده فیلم روئیدن در باد را ساختم تا اندکی به آنها توجه شود.
انتهای پیام/آ20/ض1002
