به گزارش خبرگزاری فارس از قم چشم‌هایت را ببند خیالت را تجسم کن و تجسمت را باور و باورت را در حقیقت مشاهده کن؛ به سویش برو و خود را در کنارش تصور کن.
چشمت را ببند، دستت را دخیل پنجره‌هایش کن و تصور کن در جوارش هستی و زیر لب زمزمه کن السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین(ع).
با اشک دیدگانت دلت را از غبار غم شست‌وشو بده و بار دیگر چشمت را ببند و تصور کن بارگاهش، عظمت و جبروتش را، زیرا او شاه کربلاست و طبیب دردمندان و التیام‌بخش همه دردمندان.
اوست که به همه دردها آشناست، آخر او عاشورا را مشاهده کرده و چشمانش با اشک و خون آشناست و علی‌اصغر(ع) تا علی‌اکبر(ع) خود را از دست داده و معنای جانفشانی برادر را در قالب دستان عباس چشیده است.
این ضریح حسین(ع) و مسافری از ام‌القرای قم به مقصد کربلا است، وقت تنگ است که ضریح شش گوشه را بار دیگر نظاره کن و زمزمه کنی لبیک یا حسین(ع).
این دیدار اول ضریح بود ولی در دیدار دوم باید به کربلا بروی و در جوارش قرار گیری خوش به حال ضریح که شبانه‌روزش را همجوار حسین(ع) و فاطمه(س) بوده و همین است دلیل قدر و منزلت ضریح شش‌گوشه.
ضریحی که حریم تو می‌شود نظاره‌اش را باید غنیمت دانست ضریحی که نشان‌دهنده عشق و دلدادگی عاشقان و دوستدارانت است.
کاش یزیدیان بودند و می‌دیدند که حسین فاطمه(س) چه قدر عاشق و دلداده دارد تا با او در صحرای کربلا این چنین نمی‌کردند.
..............................................
یادداشت: ایمن‌سادات موسوی‌نژاد
..............................................
انتهای پیام/غ20/د1000
