داریوش مؤدبیان در حاشیه اختتامیه بیست و چهارمین جشنواره تئاتر مازندران در گفت‌وگو با خبرنگار فارس در شهرستان ساری درباره وضعیت تئاتر مازندران، اظهار داشت: برای بررسی وضعیت تئاتر مازندران، نیاز به فرصت بیشتری است و ما هنوز در تب و تاب جشنواره هستیم.
وی ادامه داد: اما در یک نگاه باید بگویم که هنوز بارقه‌هایی از امید وجود دارد و امیدوارم که شکوفا شود.
*از نظر کمی افت کردیم*
مؤدبیان با بیان اینکه به نظر می‌رسد از نظر کمی افت کردیم و از نظر کیفی هم باید بررسی شود، گفت: در سال‌های بسیار دور در جشنواره تئاتر مازندران حضور یافته و کارهای متفاوتی دیده بودم اما در این جشنواره تفاوت زیادی را حس نکردم و به نظر می‌رسد رای داوران هم گاهی چنین خبر می‌داد که نمی‌توانستیم در بعضی از امور رای نهایی را اتخاذ کنیم.
*تئاتر عملی گروهی و اجتماعی است*
داور بیست و چهارمین جشنواره تئاتر مازندران خاطرنشان کرد: ما آرزو داریم که تئاتر را به صورت مستمر به روی صحنه‌ها داشته باشیم و از طرفی هم گروه‌ها تشکیل شوند و در تالارهای نمایش با برنامه‌ریزی کوتاه مدت و بلندمدت فعالیت کرده و برای انجام کار گروهی آموزش ببینند چراکه تئاتر یک کار گروهی و یک عمل اجتماعی و رسانه گروهی است و در تئاتر کارها به صورت گروهی انجام می‌شود.
*مسئولان شرایط اجرای مستمر تئاتر را فراهم کنند*
وی ادامه داد: همچنان بر این موضوع اصرار داریم مسئولان شرایطی را فراهم کنند که نه فقط در زمان برگزاری جشنواره بلکه در تمام ایام، اجرای تئاتر داشته باشیم.
مؤدبیان با بیان اینکه جشنواره باید پایان یک راه باشد، تصریح کرد: در حال حاضر جشنواره سرآغاز یک راه است، باید نمایش‌ها به صورت مستمر اجرا شود تا از درون آن یک اثر به جشنواره راه یابد در حالی که گاهی در جشنواره شاهد هستیم که اثر و بازیگران برای نخستین بار به روی صحنه می‌روند.
وی یادآور شد: حتی برای بازیگران برجسته هم شب نخست نمایش، پر از نگرانی و دغدغه خاطر است.
*این رقابت‌ها فرهنگی نیست*
مؤدبیان اظهار داشت: اگر جشنواره آخر راه باشد دیگر نیاز به داوری ندارد، داوری به این معنا که جایزه بدهند، این جایزه باعث یک رقابت می‌شود و به نظر این رقابت‌ها نمی‌تواند فرهنگی باشد.
وی افزود: گاهی این رقابت‌ها به ویژه در سطح جوانان باعث تلخ کامی‌هایی می‌شود و ممکن است انگیزه را از بین ببرد.
مؤدبیان با بیان اینکه رقابت ممکن است صرفا در تعدادی چند، انگیزه به وجود بیاورد، گفت: اما این جایزه 100 هزار تومانی جشنواره تا چه اندازه می‌تواند انگیزه برای کار سخت در یک سال باشد.
وی با اشاره به اینکه تئاتر کار سختی است، متذکر شد: بعضی از این امور مانند نویسندگی بسیار کار سختی است و شاید جذب رسانه دیگری شود که پول بهتری به آن نویسنده می‌دهند.
*شیوه‌های اجرایی جشنواره تغییر کند*
پیشکسوت تئاتر و سینما اذعان داشت: در این صورت نمی‌توان با این امکانات، هزینه و بودجه جوانان را که مستعد هستند و قابلیت دارند راضی کرد.
وی با بیان اینکه در اینجا جوانان مستعد بسیاری دیدم که کار را دنبال می‌کنند، ادامه داد: امیدوارم این امکانات به وجود بیاید و شیوه‌های اجرایی جشنواره تغییر کند و در جهتی قرار گیرد که به یک آینده بهتر و نوتری چشم بیندازیم.
*ترازو و میزانی برای سنجش نداریم*
مؤدبیان در پاسخ به این سؤال که علت اینکه هیئت داوران در انتخاب بازیگر مرد و کارگردان، نتوانست نفر اول را معرفی کند آیا ناشی از ضعف در کار است یا در امکانات، گفت: گاهی هم‌سان بودن تئاتر و در یک سطح قرار گرفتن کار باعث می‌شود که نتوانیم به نتیجه نهایی برسیم.
وی با اشاره به اینکه در این شرایط سنجیدن بسیار سخت است، تصریح کرد: واقعا کار داوری در این عرصه‌ها بسیار سخت است و ترازو و میزانی برای سنجش نداریم.
مؤدبیان ادامه داد: گاهی بازیگر قابلیت‌های خود را بر حسب متن و شخصیت می‌تواند نشان دهد اما اگر متن مناسب نباشد وضعیت متفاوت می‌شود و گاهی می‌بینیم که کارگردان کمکی به بازیگران نکرده است و در این شرایط سنجش‌ها بسیار سخت است.
*راهی جزء اجرای طرح استقرار گروه‌های تئاتر نداریم*
وی در پاسخ به این سؤال که طرح استقرار گروه‌های تئاتر تا چه اندازه می‌تواند در ارتقای سطح تئاتر مؤثر باشد، اظهار داشت: باید این کار را پیش ببریم، طرح بسیار خوبی است و جزء این هم راهی نداریم.
مؤدبیان با بیان اینکه استقرار، تشکیل، برنامه‌ریزی و حمایت از گروه‌ها کاری است که از آن تئاتر است، گفت: تئاتر کار گروهی است و از ابتدا هم گروه‌ها بودند که تئاتر را پیش بردند.
وی با اشاره به اینکه نویسندگان بزرگ در تاریخ تئاتر را با نام گروهشان می‌شناسیم، افزود: شکسپیر بدون گروهش معنا نداشت و امروز هم فعالیت بسیاری از برجستگان تئاتر چه نویسنده و کارگردان، بدون حضور و همیاری گروهی، غیرممکن است.
مؤدبیان با بیان اینکه تئاتر یک امر اجتماعی است و گاهی جزء خدمات اجتماعی هم محسوب می‌شود، متذکر شد: همانطور که پارک می‌خواهیم و پارک محلی است که مردم تفریح کرده و نفس تازه می‌کنند، تئاتر هم مکانی است که نفس فرهنگی تازه می‌کند و در این صورت باید یارانه‌اش را بپردازیم و شرایط را به وجود آوریم.
*موانع اجرای کار گروهی برطرف شود*
وی با اشاره به اینکه هر کاری در ابتدای راه مشکل دارد و طرح استقرار گروه‌های تئاتر هم از این موضوع مستثنی نیست، اضافه کرد: فراموش نکنیم ما در جامعه‌ای هستیم که کارهای گروهی و جمعی به سختی انجام می‌شود.
مؤدبیان یادآور شد: امیدوارم اینچنین نباشد که می‌گویند انجام کار گروهی در خون ما نیست، در خون ما وجود دارد اما موانعی داریم که باعث کند شدن کار می‌شود.
انتهای پیام/خ10/گ1003
