به گزارش خبرگزاری فارس از کرمان، چگونگی استفاده از آب را میتوان در گروههای مختلف مورد بررسی قرار داد و آب برداشتی مقدار آبی است که شما از مسیر اولیه خارج میکنید، مثل پمپاژ آب از زیر زمین و انتقال آن بر روی زمین.
اما با توجه به راندمان آبیاری تمام این مقدار تبدیل به آب مصرفی نمیشود. زیرا بخشی تحت عنوان آب برگشتی است که به مخازن زیرزمینی عودت داده میشود.
حال مهم این است که بدانیم این آب برگشتی چه سهمی از آب برداشتی ما را تشکیل میدهد، چون تفاوت آب برداشتی و برگشتی، بیانگر مقدار آب مصرفی است، برای مثال در یکی از کشورهای جهان 70 درصد آب برداشتی بخش صنعتی به صورت برگشتی به سمت منابع قابل استفاده هدایت میشود، اما این سهم در بخش کشاورزی به 50 درصد میرسد.
عرضه منابع آب مانند سایر کالاها تحت تأثیر نهادههایی است که در تولید آب نقش اساسی بر عهده دارند، البته آب جزو منابع طبیعی است و قطعاً منابع طبیعی تولیدی نیستند، اما آبی که با به کارگیری تکنولوژی پمپاژ در اختیار مصرف کننده قرار میگیرد، آب تولید شده است و عرضه مورد بحث ما نیز طبق آب تولید شده بررسی میشود.
در این مورد ابتدا منابع آب و فعل و انفعالات آن مورد شناسایی قرار میگیرد و سپس مطالعات فنی مورد نیاز انجام شده و در نهایت با تلفیق دادههای تکنولوژیکی و فنی، آب موجود قیمتگذاری میشود، بدین ترتیب عرضه اقتصادی آب شکل میگیرد.
به دلیل خشکسالیهای متوالی و متفاوت بودن ارزش افزوده آب در مناطق مختلف آب تولیدی از بخشهایی که ارزش افزوده کمتری دارد به بخشهایی با ارزش افزوده بیشتر منتقل میشود.
در این زمینه نیز باید تابع تقاضای آب را برای بخشهای مختلف تخمین زده و تابع مطلوبیت مورد نیاز را تعیین کنیم، سپس با در دست داشتن این تابع بررسی میکنیم که چه تابع تقاضایی از لحاظ تئوریکی میتواند این تابع مطلوبیت را حمایت کند.
به علت اینکه آب کالایی عمومی است و به مردم تعلق دارد و هزینههای تولید آب بیشتر از درآمد است، یعنی کسری وجود دارد در این حالت باید مقدار این کسری در بودجه مشخص و تأمین شود.
به طور کلی اگر مازاد آب داشتیم، مقدار مثبت را به صورت متوسط از صورتحساب متقاضیان کسر میکنیم، اما اگر کمبود داشتیم، حق اشتراک به وجود میآوریم و به کمک آن درآمدها و هزینهها را یکسان میکنیم.
--------------------------------
یادداشت از عباس ملایی
--------------------------------
انتهای پیام/ب10/ژ1001