به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، بازیگری در سینما بر خلاف تئاتر که در آن بازیگر به طور مستقیم با تماشاگر روبه رو است، از طریق حضور در برابر دوربین و به مدد تمهیداتی نظیر تدوین، لبه صدا و امکانات دیگری صورت می‌گیرد که بر بازی بازیگر اثر خاصی می‌گذارد و ممکن است آن را تقویت و در مواردی نیز تضعیف کند.
در برخی از کشورهای اروپایی برای آموزش تخصصی بازیگران مدرسه‌های هنر و بازیگری وجود دارد و بیشتر درس‌های این مدرسه‌ها نیز به صورت عملی است و در ترم‌های پایانی نیز جشنی در برخی از این مدرسه‌ها برپا شده و از کارگردانان نیز دعوت می‌کنند و به این ترتیب این دانش‌آموزان می‌توانند با اجراهای خود در این جشن به کارگردانان معرفی شوند.
در بیشتر کشورها نیز آموزشگاه‌های آزاد بازیگری وجود دارد که معمولا هزینه بالایی دارند و مدرسان این مدرسه‌ها و آموزشگاه‌ها نیز عمدتا از بازیگران معروف هستند و همین موضوع موجب آشنایی کارگردانان با این بازیگران تازه کار می‌شود.
تمام این موارد نشان می‌دهد که بازیگری مانند هر حرفه دیگری به تمرین، تلاش، تحصیل و آشنایی با تکنیک‌های مربوطه نیاز دارد و بازیگر شدن یک شبه اتفاق نمی‌افتد.
در سینمای ایران نیز بازیگرانی هستند که قصد دارند با ایجاد آموزشگاه‌ها، بازیگرانی را تربیت کنند و تحویل سینمای کشور دهند و اینکه تا چه حد می‌توانند در این زمینه موفق شوند، گفت‌وگوی تفصیلی با کامبیز دیرباز بازیگر فیلم دوئل، گرداب، مقلد شیطان، سرگیجه، انعکاس و اخراجی‌ها و نیز مجموعه‌های تلویزیونی نظیر تب سرد، همسفر، پسران آدم، نابرده رنج، در چشم باد و... که با همین هدف در رشت اقدام به تاسیس آموزشگاه آزاد سینمایی کرده است، ترتیب داده‌ایم که می‌خوانید:
دلیل انتخاب شهر رشت برای تاسیس آموزشگاه آزاد سینمایی چیست؟
برای تاسیس این آموزشگاه چند دلیل وجود دارد که مهم‌ترین آن اصالت خانوادگی و وابستگی من به شمال است و از آنجا که پدرم شهسواری و مادربزرگم رشتی است به شهر رشت مسافرت بسیاری داشتم و با وجود اینکه متولد تهران هستم اما خود را متعلق به خطه شمال می‌دانم و در واقع شمال خانه دوم من است و حتی در مواقعی که بر سر فیلمبرداری نیستم در شمال ساکن هستم و همین موضوع دلیل اصلی انتخاب شهر رشت برای تاسیس این آموزشگاه بود.
چه اهدافی سبب شده تا اقدام به تاسیس آموزشگاه آزاد سینمایی کنید؟
در بررسی‌هایی که به مدت سه سال انجام دادم و مشورتی که با دوستان هنرمند گیلانی داشتم متوجه شدم که آموزشگاه جامعی برای آموزش هنرمندان گیلانی وجود ندارد و اگر هم هست اساتیدی از تهران در آن تدریس ندارند و با چنین وضعیتی احساس کردم می‌توانم بین اساتید خودم که در دانشکده تهران هستند و جوانان مستعد گیلان پلی باشم تا شرایطی را فراهم آورم که اساتید مجرب تهران بتوانند تجارب و دانش حرفه خود را به هنرمندان مشتاق انتقال دهند و به طور قطع در این روند سختی‌هایی نیز وجود دارد اما هیچ لذتی بهتر از این نیست که وقتی بازیگری جوان و حرفه‌ای موفق را به سینمای کشور معرفی کنم و تحویل دهم و بعدها که فیلمشان را می‌بینم از خودشان هم که در آن فیلم نقش‌آفرینی می‌کنند بیشتر خوشحال می‌شوم و با افتخار عنوان می‌کنم که این هنرمندان از آموزشگاه من به سینمای کشور معرفی شده‌اند.
آغاز ثبت‌نام کلاس‌های آموزشگاه از چه زمانی است؟
تاسیس این آموزشگاه با حمایت و مساعدت مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان محقق شد که بستر را برای ما فراهم کردند و با اقدام‌هایی که صورت گرفته است از ابتدای بهمن ماه امسال به صورت رسمی ثبت‌نام از هنرجویان در دفتر این آموزشگاه که در بلوار گلسار رشت قرار دارد آغاز می‌شود.
چه رشته‌ها و اساتیدی در این آموزشگاه تدریس دارند؟
در رشته‌های بازیگری، گریم، فیلمنامه‌نویسی، کارگردانی، تحلیل فیلم و عکاسی ثبت‌نام داریم که در صورت به حد نصاب رسیدن متقاضیان آمادگی راه‌اندازی کلاس‌هایی در رشته‌های تدوین، صدابرداری، تئاتر کودک و نوجوان، پانتومیم، حرکات موزون، رهاسازی بداهه سازی، گویندگی و دوبله را داریم و در زمینه اساتید در رشته بازیگری نیز استاد رویا تیموریان فارغ‌التحصیل رشته بازیگری و کارگردانی از دانشکده هنر و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد، دانشکده هنر، عضو هیئت مدیره خانه تئاتر و رئیس شورای مرکزی انجمن بازیگران خانه سینما تدریس را به عهده دارند و سرپرست کارگاه بازیگری نیز به عهده استاد امیر بدر طالع خواهد بود و در رشته گریم نیز استاد مهری شیرازی طراح و مدرس گریم حضور دارد که برنده تندیس چهره‌پردازی برای فیلم «زیر پوست شهر» در یک‌صد سالگی سینمای ایران است و در رشته فیلمنامه‌نویسی نیز استاد علی بذرافشان تدریس را انجام می‌دهد که برنده دیپلم افتخار بهترین فیلم در هشتمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های ورزشی برای فیلم انتقال است و در رشته کارگردانی استاد محمد علی طالبی تدریس می‌کنند که برنده تندیس فیل طلایی جشنواره فیلم بانکوک برای فیلم «بید و باد» است و در رشته تحلیل فیلم نیز استاد سعید عقیقی حضور دارند که نامزد بهترین فیلمنامه برای «شب‌های روشن» در هفتمین جشن خانه سینما است و در رشته عکاسی استاد گیلانی رضا قوام‌پور تدریس را به عهده دارد که تصویربردار رسمی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران است.
ترم‌های آموزشی چند ماهه است و آیا اساتید دیگری نیز به گروه اضافه می‌شوند؟
ترم‌های بازیگری 3 ماهه است و در ترم نخست سه کارگاه مجزای یک‌روزه با حضور بازیگران شهاب حسینی، پژمان بازغی و بابک حمیدیان برگزار می‌شود که هر کدام از این بازیگران به صورت فشرده کارگاه آموزشی برگزار می‌کنند.
آیا شهر دیگری را برای تاسیس آموزشگاه سینمایی در نظر دارید؟
آموزشگاه فعلی پاسخگوی محدوده شهرهای تنکابن مازندران تا آستارای گیلان است و از آنجا که امکانات در شهر رشت بیشتر است برای این منطقه کافی به نظر می‌رسد اما طبق بررسی‌هایی که داشتم اگر بستر مناسبی فراهم شود سال‌های آینده برای شهرهای شیراز، اصفهان و تبریز چنین آموزشگاه‌هایی را راه‌اندازی می‌کنیم.
نظر شما درباره بازی در تئاتر چیست؟
در تئاترهای زیادی نقش‌آفرینی داشته‌ام و از آنجا که فارغ‌التحصیل بازیگری تئاتر هستم در مدت چند سال تحصیل در دانشکده تنها تئاتر بازی می‌کردم و آخرین تئاتری که حضور داشتم تئاتر «کمی بالاتر» به کارگردانی آروند دشت‌آرایی بود که هفته گذشته در تالار حافظ تهران برگزار شد.
جایگاه تئاتر کشور را چطور ارزیابی می‌کنید؟
تئاتر کشور به ویژه تهران نسبت به سال‌های گذشته بهتر است تئاتر امروز ایران حرفه‌ای‌تر شده و این موضوع به دلیل اسپانسرها و ورود بخش خصوصی به تئاتر است و تزریق به‌موقع و درست بودجه موجب بهتر شدن وضعیت تئاتر شده و سال‌های گذشته بازیگران تئاتر انتظار چندانی به گرفتن دستمزد نداشتند و اگر چنین انتظاری بود محقق نمی‌شد اما وضعیت فعلی به گونه‌ای است که طبق درجه‌بندی هنرمندان دستمزد پرداخت می‌شود.
در شرایط امروز چه تفاوتی بین وضعیت تئاتر و وضعیت سینما وجود دارد؟
تئاتر هنری است که باید برایش وقت گذاشت و ماه‌ها برای نقش خود تمرین کرد و حتی خود بنده نیز زمانی که بر سر صحنه تئاتر هستم کاملا به آن تمرکز می‌کنم و بازی در هیچ فیلمی را نمی‌پذیرم و این موضوع مستلزم این است که بازیگر به لحاظ مالی تامین شود و این موضوع آشکار وضعیت تئاتر و سینمای ایران است.
مشکل اصلی سینمای ایران را در چه می‌بینید؟
وضعیت سینمای ما چندان جالب نیست و دلیلش بیگانگی مردم با سالن‌های سینمای کشور است و یک معضل بزرگ که در سینمای کشور وجود دارد این است که مردم فرهنگ فیلم دیدن در سالن سینما را از دست دادند و این یک فاجعه برای سینما و کابوس چند ساله سینمای ایران است و سینما با رفتن مردم به سالن و بلیت خریدن زنده است و این مشکل در چند ساله اخیر با شبکه نمایش خانگی پیدا شده و خیلی سریع به فاصله 20 روز پس از اینکه فیلمی از اکران پایین می‌آید سی‌دی و دی‌وی‌دی اورجینال آن در سوپرمارکت‌ها و در اختیار مردم قرار می‌گیرد در حالی که فیلمی که برای پرده سینما ساخته شده باید روی پرده سینما دیده شود و در این بین مقصر واقعی متولیان و تهیه‌کنندگان هستند.
مشکل پخش فیلم‌های درحال اکران از کجا آغاز شد؟
پس از اخراجی‌های «یک» پخش فیلم به صورت قاچاق آغاز شد و پس از پخش فیلم ضربه زیادی به فروش فیلم زده شد و حاشیه‌های زیادی برای آن به وجود آورد از آنجا که تهیه‌کنندگان به خاطر اینکه از فروش قاچاقی فیلم جلوگیری کنند و خودشان به پول بیشتری برسند سی‌دی اورجینال فیلم‌ها را در اختیار شبکه نمایش خانگی قرار دادند و پیامد این اقدام، چنین مشکلی بود که به وجود آمد و مردم از سینما گریزان شدند و در واقع به نوعی تیشه به ریشه سینما زده شد.
در سینمای اخیر ایران اخراجی‌های «یک» توانست مخاطب زیادی را به خود جلب کند نظرتان در مورد این فیلم چیست؟
با توجه به اینکه چند سالی از ساخت اخراجی‌های یک می‌گذرد مانند بقیه فیلم‌هایی که در آنها بازی کرده‌ام دوستش دارم و نظیر بقیه با اطمینان کامل و با انتخاب کامل عقلی و حسی قبول کردم که در این فیلم بازی کنم و خاطره‌های خوبی از این فیلم دارم اما زیباترین خاطره و ویژگی اخراجی‌های «یک» آشتی مردم با سالن‌های سینما بود که پس از سال‌ها دیدیم که در جلوی گیشه‌ها صف خرید بلیت و اشتیاق مردم تشکیل شد و این اتفاق بسیار به یادماندنی و جالب بود و از اینکه در این خاطره خوب سهیم بودم خیلی خوشحال هستم و اخراجی‌های یک فیلمی است که به پرفروش‌ترین فیلم در تاریخ سینمای ایران تبدیل شد.
نقش تماشاچی و مخاطب را در تاثیر کارتان چقدر می‌دانید؟
بازیگری هنری است که بدون تماشاچی معنا ندارد و زمانی که تماشاچی هست کار بازیگر معنا پیدا می‌کند و برای بازیگر هیچ لذتی بالاتر از این نیست وقتی می‌بیند که مردم مشتاقانه به تماشای کار او می‌نشینند.
الگوی اصلی شما برای حرفه بازیگری چه کسی بوده است؟
به صورت کلی در بازیگری مخالف الگو گرفتن هستم و در حرفه بازیگری یادگیری و درس آموختن یک اصل مهم است و بازیگران بسیار بزرگی در سطح دنیا و ایران هستند که در ایفای نقش خود بسیار حرفه‌ای کار می‌کنند اما نباید صرفا این بزرگان را الگو قرار داد و به نوعی در برخی از موارد از آنها تقلید کرد چرا که هر بازیگر حرفه‌ای سبک ویژه به خود را دارد و کسی که علاقه‌مند و مشتاق بازیگری باشد و بخواهد الگویی برای خود انتخاب کند بهتر است در رویه خود تجدیدنظر کند و بازیگری مکتبی است که درش همواره باز است و در هر فیلمی که بازی کردم تلاشم این بوده که از هم بازی‌هایم درس بیاموزم و در چند فیلم افتخار این را داشتم که با استاد اکبر عبدی و استاد جمشید مشایخی استاد بزرگ تاریخ سینمای ایران همبازی باشم و همواره افتخار داشتم که در نقش پسر استاد مشایخی نقش‌آفرینی کنم و در تمام آن فیلم‌ها از این اساتید درس یاد گرفتم و استاد مشایخی در پشت صحنه الگوی رفتاری شاخصی هستند که یک بازیگر به طور قطع می‌تواند آن ویژگی‌های رفتاری را برداشت کرده و در کار خود استفاده کند و اگر کسی به این نقطه برسد که درب مکتب بازیگری را برای خود بسته ببیند باید بداند که به آخر خط بازیگری رسیده و باید آن را کنار بگذارد.
نظر شما درباره خبر انحلال خانه سینمای ایران چیست؟
عضو خانه سینما نیستم و از اساسنامه آن نیز سر در نمی‌آورم و ترجیح می‌دهم که درباره این موضوع صحبت نکنم چرا که اصلا تخصصی در این زمینه ندارم.
انتهای پیام/خ۱۰/د1000
