"احرام" فرصت نفی "استکبار" و "استعمار" است

به گزارش خبرگزاری فارس از قم، در پیام آیت‌الله صافی گلپایگانی به مناسبت فرارسیدن ماه ذی الحجه آمده است: اکنون ماه ذی‌الحجة الحرام، که یکی از اشهر حرم و از ماه‌های دوازده‌گانه‌ای است که رسمیت قرآنی و وحیانی دارد و عندالله و فی کتاب الله، اثنی عشر، دوازده ماه است، مانند هر سال، روحی تازه و نشاطی نو و خودباوری جدید و شور و اشتیاق به سیر الی الله و عروج به معارج ملکوتی از شرق و غرب جهان، صدها هزار انسان در همایش حج در مسجد الحرام، در عرفات و در مشعر الحرام شرکت می‌کنند و برادری این امت بزرگ را به تمام جهان نشان می‌دهند. همه بدون توجه به امتیازات ظاهری و عنوان‌های دنیوی و فاصله‌های دور و دراز و مرزهای جغرافیایی، یک زبان و با هم و در کنار هم، لبیک‌گویان، با خدا سخن می‌گویند و او را سپاس و ستایش می‌کنند.
در ادامه این پیام اضافه شده است: حالی خوش‌تر از این حال و محیطی روحانی‌تر از آن نیست. خدا را به دل می‌یابند و خود را به او‌ که به همه اقرب من حبل الورید است‌ نزدیک می‌بینند. پرده‌ها و حجاب‌ها همه به یک سو رفته و بساط قُرب، گسترده شده است. آری! چه زیبا است هلال ماه ذی الحجة الحرام. نور و جلوه‌ آن، دل‌ها را امیدوار و به حاجتمندان و توبه‌کنندگان و آمرزش‌خواهان، نوید قضاء حوائج و قبول توبه و مغفرت می‌دهد که همه بیائید و بشتابید و نوای دل‌نواز «لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللهِ إِنَّ اللهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً» را بشنوید و خود را برای اعاده‌ی حیثیت و عروج به معارج قرب الهی آماده سازید. هُشیار باشید! مبادا دقیقه و ثانیه‌ای از این فرصت را به غفلت از دست بدهید.
در این پیام تصریح شده است: چه حال خوش و پاکی است حال احرام؛ حال جدایی از گرفتاری‌های مادی و ابتلائات حیوانی، برای اهل معرفت و باریافتگان به عالم قدس. حالی از آن لذت بخش‌تر نیست. درس‌های این همایش، همه نفی استکبار، نفی استعباد، نفی استعمار و استذلال و استحقار است. همه بنده یک خدا، شاگرد یک مکتب و مدرسه، لافضل لعربیهم علی عجمیهم، کلهم سواسیة کأسنان المشط. پیام این همایش به همه جهانیان، «تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَینَنَا وَ بَینَكُمْ أَلّا نَعْبُدَ إِلّا اللهَ وَ لا نُشْرِكَ بِهِ شَیئاً وَ لا یتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضاً أَرْبَاباً مِنْ دُونِ الله» است. پیام و معنایی که در سازندگی و اعتلای انسانیت، هیچ ماده و درس و معنایی، سازنده‌تر و جامع‌تر از آن نیست که در همان کلمه دعوت در آغاز اسلام، در آن جمله کوتاه، این معنای بزرگ درج است: قولوا لا اله الا الله تفلحوا.
در ادامه پیام آیت‌الله صافی گلپایگانی تاکید شده است: پیام این همایش‌ «إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللهِ أَتْقَاكُمْ» و «كُونُوا عِبَادَ اللهِ مُتَحَابّین» و پاکدلی از کینه و از خودکامگی و خودبینی است. این مجالس را نمی‌توان با این الفاظ ما تفسیر کرد. اطلاق مدرسه و دانشگاه و این اصطلاحات، در معرفی این همایش، کافی نیست. طواف خانه‌ خدا و نماز در مقام ابراهیم، اعلام عبودیت فردی و جمعی و اعلام بندگی و پرستش خدا، و نجات از استعباد و استحقار بشر، و آزادی از عقاید خرافی شرک و بت‌پرستی است. این مراسم، همه‌اش اعلام توحید و همدمی و همراهی با موحدین و برائت از متکبرین و مستکبرین و مشرکین است. عرفات، آن صحرای بهشتی و آن حال عرض نیاز و فقر به درگاه الهی، حالی است که بشر در عمرش مگر باز در همان‌جا لذت آن را بچشد. دعای عرفه حضرت سیدالشهداء‌علیه السلام، آن مضامین و آن معانی بلند را که اگر انسان توفیق داشته باشد همه روزه آن را بخواند سزاوار است. همان افتتاح دعا اَلحَمدُللهِ الَّذی لَیسَ لِقَضَائهِ دَافِعٌ وَ لا لِعَطَائهِ مَانِعٌ، وقتی تلاوت می‌شود خواننده بر خود می‌بالد که چه خدا و صاحب اختیاری دارم و چنان‌که امیرالمؤمنین‌علیه السلام به درگاه خدا عرض می‌کند که: إلهى كَفَى لی عِزّاً أن أكُونَ لَكَ عَبداً وَكَفَى لی فَخراً أن تَكُونَ لی رَبّاً، دعای عرفه و آن معانی، انسان را به این مقامات عالی می‌رساند.
در این پیام افزوده شده است: باید در عرفات سعی شود که وجود شخص پر از توجه به خدا، پر از محبت خدا، پر از محبت اولیای خدا و پر از محبت بندگان خدا باشد. کینه کسی در دلش نباشد و از حسد و دنیاخواهی پاک باشد. حبّ جاه و ریاست را - که آخرُ مَا یخرُجُ مِن قُلُوبِ الصِّدّیقین حُبُّ الجَاهِ است- از خود دور سازد. در مشعر الحرام و همه‌جای دیگر، برنامه همین است. تشبه به ملائکه روحانیین و دوری از عوالم حیوانی در منی و از آن تسلیم عظیم ابراهیم خلیل و فرزندش اسماعیل در برابر خدا، درس بگیرند. دین و مسلمانی و اسلام، تمامش و روحش تسلیم است؛ تسلیم به خدا، تسلیم به احکام خدا و پاکی از هوس و هوا. در همه‌ مشاهد حرمین شریفین، باید فرصت را غنیمت شمرد و یاد و خاطرات عصر نبوی را گرامی داشت و مکه معظمه، غار حرا، مولد حضرت رسول اعظم‌صلی الله علیه و آله و مقابر مقدسه ویران‌شده حضرت عبدالمطلب سید بطحا و قریش، جد پیامبر اکرم‌صلی الله علیه و آله و حضرت ابوطالب، عمو و حامی بزرگ آن حضرت و حضرت خدیجه را باید زیارت و از خدمات این بزرگواران به بشریت، تقدیر کرد و اما در مدینه طیبه که هر مسلمان واقعی یک دم و یک نفس‌کشیدن در آنجا را از عمر دنیا بهتر می‌داند، چگونه باید حضور داشت. قابل توصیف نیست؛ مسجد رسول خدا و قبة الخضراء و مرقد مطهر شخص اول عالم خلقت، خانه و مسکن آن حضرت، خانه فاطمه زهرا‌سلام الله علیها و امیرالمؤمنین‌علیه السلام و بقیع و مزار ائمه‌علیهم السلام و مشاهد دیگر، همه مرکز نزول رحمت و برکات الهی است.
در این پیام افزوده شده است: خوشا به حال آن افراد آگاه و بیداری که قدر نعمت عظمای تشرف به این مقامات را می‌دانند و در این مقامات، پیمان خود را با اسلام، با قرآن، با احکام قرآن و با ولایت ولی عصر حضرت صاحب الامر‌ارواح العالمین له الفداء تجدید می‌کنند که تا عمر دارند در خط اسلام و ولایت اهل بیت‌علیهم السلام با استقامت، انجام وظیفه کنند. در این مراسم شریف، آن حضرت را حاضر و ناظر بدانند و به روزی که دنیا، زیر اداره آن وجود مقدس قرار می‌گیرد و از کنار دیوار خانه کعبه، اعلام ظهور موفور السرور و پایان ظلم و ستم و جهالت را اعلام می‌فرمایند امیدوار باشند. والسلام علیکم و رحمة‌الله
انتهای پیام/ش10