به گزارش خبرگزاری فارس از کوهبنان، حجت‌الاسلام محمدعلی حسینی‌مقدم عصر امروز در آیین سالروز شهادت هشتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت در روستای افزاد کوهبنان به گوشه‌ای از زندگی این امام همام پرداخت و اظهار داشت: علی‌‌بن موسی‌الرضا (ع) که از سلاله پاک رسول خداست در یازدهم ذیقعده سال 148 هجری در مدینه منوره دیده به جهان گشودند.
وی ادامه داد: امام رضا (ع) تا قبل از هجرت به مرو در مدینه منوره ساکن بودند و در آنجا در جوار حرم مطهر رسول خدا و اجداد طاهرینشان به هدایت مردم و تبیین معارف دینی و سیره نبوی می‌پرداختند.
حسینی‌مقدم ابراز داشت: مدت امامت امام هشتم که در حدود 20 سال بود را می‌توان به سه بخش جداگانه 10 سال اول امامت آن حضرت که همزمان بود با زمامداری هارون، پنج سال بعد از آن مقارن با خلافت امین و پنج سال آخر امامت آن بزرگوار مصادف با خلافت مأمون و تسلط او بر قلمرو اسلامی آن روز تقسیم کرد.
وی اذعان داشت: مأمون برای نظارت بیشتر بر عملکرد حضرت، محدود کردن ایشان و مشروعیت بخشیدن به خلافت خویش چند تن از مأموران مخصوص خود را به خدمت حضرت رضا (ع) فرستاد تا ایشان را به اجبار به سوی خراسان روانه کنند و دستور داد حضرت را از راهی که کمتر با شیعیان برخورد داشته باشد، حرکت دهند و مأموران پیوسته حضرت را زیر نظر داشته و اعمال امام را به او گزارش دهند.
استاد حوزه و دانشگاه ابراز داشت: در طول سفر امام به مرو هر کجا ایشان توقف کردند، برکات زیادی شامل حال مردم آن منطقه می‌شد از جمله هنگامی که امام در مسیر حرکت خود وارد نیشابور شدند مردم زیادی که خبر ورود امام را شنیده بودند، همه به استقبال حضرت آمدند و از امام درخواست‌هایی داشتند که امام رضا حدیث سلسلة‌الذهب را برای مردم بیان فرمودند.
وی بیان داشت: ویژگیهای اخلاقی، زهد و تقوای آن حضرت به گونه‌ای بود که حتی دشمنان خویش را نیز شیفته و مجذوب خود کرده بود، ایشان در نهایت ادب تواضع و مهربانی با مردم رفتار می‌کرد و هیچ‌گاه خود را از آنان جدا نمی‌کرد.
حسینی‌مقدم یادآور شد: در نحوه به شهادت رسیدن امام نقل شده است، مأمون انار زهرآلود را خدمت حضرت گذارد و اصرار کرد که امام از آن انار تناول کنند، اما حضرت از خوردن امتناع فرمودند و مأمون اصرار کرد تا جایی که حضرت را تهدید به مرگ کرد و حضرت قدری از آن انار مسموم تناول و بعد از گذشت چند ساعت زهر اثر کرد و حال حضرت دگرگون شد و صبح روز بعد در سحرگاه روز 29 صفر سال 203 هجری قمری به شهادت رسیدند که مردم با شکوه خاصی بدن ایشان را تشییع و در شهر مشهد مقدس به خاک سپردند.
وی عنوان کرد: آنچه مورد توجه و هدف اصلی علی‌ابن موسی الرضا (ع) بود، پرورش انسان‌ها است؛ به گونه‌ای که با تربیت و پرورش ابعاد وجودی انسان بتوانند، استعدادهای وی را شکوفا سازند، لذا در پرتو تربیت انسان جامعه نیز ساخته می‌شود.
حسینی‌مقدم خاطر نشان کرد: امامان معصوم برای تربیت تمام ابعاد وجودی انسان را مد نظر دارند و نه‌تنها به روح انسان‌ها بلکه به جسم و به بدن آنان نیز توجه خاص دارند و امام رضا (ع) هم معتقد بود، اگر در جامعه هم جسم هم قلب و هم عقل سالم باشند آن جامعه مطلوب تربیت شده است.
این استاد حوزه و دانشگاه تأکید کرد: امام رضا (ع) در رساله خویش به مأمون بدن انسان را تشبیه به یک مملکت می‌کند در حالی که قلب و مغز او را به منزله پادشاه و بقیه اعضا و بدن انسان را مانند سربازان این ملک می‌داند و آنها را ملزم به اطاعت از پادشاه خویش می‌داند و می‌فرماید در این صورت سربازان از همه سوانح، حوادث و خطرات خارجی حفظ می‌شوند.
وی ابراز داشت: امام رضا (ع) تلاش می‌کرد، محبت و علاقه را در بین مردم گسترش دهد تا کینه و نفرت از جامعه اسلامی رخت بربندد و مردم در کمال محبت و دوستی به زندگی فردی و اجتماعی خویش ادامه دهند.
حسینی‌مقدم اظهار داشت: امام رضا (ع) انسان را به مواظبت از اعضایی مانند چشم، زبان، گوش و دست و پا توصیه زیاد کردند و فرمودند که در پرتو حفظ این اعضا از گناه، تربیت عقلی دقیق حاصل می‌شود.
انتهای پیام/80012/ذ40/د1000
