به گزارش خبرگزاری فارس از رشت، آیت‌الله رضا رمضانی ظهر امروز در نخستین روز از ماه محرم در مراسم عزاداری امام حسین (ع) در سالن اجتماعات آتش‌نشانی و خدمات ایمنی رشت با تسلیت ایام شهادت سومین پیشوای شیعیان جهان، خدمت نیروهای آتش‌نشان را بسیار ارزشمند خواند.
وی نیروهای آتش‌نشان را جهادگران عرصه تلاش و خدمت نامید و تصریح کرد: مردم با وجود این جهادگران احساس امنیت می‌کنند و این بزرگ‌ترین خدمت نیروهای آتش‌نشان به مردم است.
*خدمت بی‌منت نیروهای آتش‌نشان‌ها
نماینده مردم گیلان در مجلس خبرگان رهبری پیشگیری و نجات جان انسان را خدمتی بزرگ خواند و افزود: این خدمت بی‌منت توسط نیروهای آتش‌نشان ارائه می‌شود که اجر و پاداش آن در حساب الهی محاسبه می‌شود.
وی با بیان اینکه در ارائه خدمات این نیرو ایثار وجود دارد، گفت: با وجود اینکه این افراد در معرض تهدیداتی قرار می‌گیرند اما باز هم درصدد است جان انسانی را نجات دهد و چنین انگیزه‌ای، الهی است.
رمضانی با تصریح بر اینکه انسان باید به کار و فعالیت خود رنگ الهی دهد، ادامه داد: در این صورت خدمت دارای سهمیه جاودانه می‌شود و اگر انسان به کار خود رنگ الهی دهد ماندگار است.
وی درون و روح انسان فعالیت‌هایی که رنگ الهی دارند را بسیار مهم دانست و خاطرنشان کرد: آنچه که به انسان بها و ارزش می‌دهد باطن درون است.
نماینده مردم گیلان در خبرگان رهبری با بیان اینکه نباید کاری که در آن باطن بزرگ است را کوچک بشماریم، افزود: باید به باطن عمل توجه نشان داده شود.
* 2 هجرت بزرگ در اسلام
وی به دو هجرت بزرگ در اسلام اشاره کرد و گفت: این دو هجرت بزرگ معنادار و جهت‌دار است و هر کدام بدون دیگری اسلام به حقیقت خود دست نمی‌یافت.
رمضانی هجرت نخست پیامبر را از مکه به مدینه برای رسیدن به امنیت و آرامش و سوق دادن جامعه به طرف کمال و بالندگی ذکر کرد.
وی افزود: تاریخ مسلمانان بر اساس هجرت نخست تنظیم شده است.
نماینده مردم گیلان در خبرگان رهبری هجرت دوم را از مدینه به مکه نامید و افزود: این هجرت برای بقای هجرت نخست و حفظ دستاوردهای آن صورت گرفت و اگر هجرت دوم اتفاق نمی‌افتاد حاصل هجرت نخست که مهم‌ترین آن حفظ کرامت انسان و روح آدمی بود از بین می‌رفت.
وی با اشاره به اینکه انسان باید کرامت و روح بزرگواری را به دست آورد، یادآور شد: قرآن بیش از 50 لقب و وصف دارد که یکی از آن‌ها «کریم» است یعنی اینکه در محضر خداوند انسان درس کرامت می‌آموزد.
رمضانی، با تصریح بر اینکه برخی‌ها نسبت به پیامبر جفا کردند و رحمت آن را نشناختند، متذکر شد: پیامبر منادی وحدت، دینداری، کرامت، رحمت و حقیقت برای انسان بود.
وی با بیان اینکه 228 بار نام «رحمان» و «رحیم» در قرآن آمده است، اظهار کرد: 114 بار «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم» در قرآن ذکر شده است که مشخص می‌کند پیامبر باید ترویج دهنده نام رحمت باشد.
نماینده مردم گیلان در خبرگان رهبری اضافه کرد: رحمت پیامبر (ص) در عاشورا با بهترین نحو به جامعه بشری منتقل شد و امام حسین (ع) در صدد ترویج رحمت رحیمیه بود.
وی با بیان اینکه پیامبر به دنبال ترویج رحمت بود، یادآور شد: پیامبر به دنبال آن بود که بشر روح تفاهم و همکاری داشته باشد و این قدرت نفوذ ابدی است.
رمضانی با تصریح بر اینکه پیامبر توانست در جامعه رحمت الهی را توسعه دهد، خاطرنشان کرد: مدیریت اخلاقی پیامبر به گونه‌ای است که در مجالس نام پیامبر با تجلیل یاد می‌شود.
*قیام امام حسین (ع) برای از بین بردن جهل و نادانی بود
وی نکته قابل توجه در نهضت امام حسین (ع) را دانایی نسبت به فسلفه عاشورا ذکر کرد و افزود: از عزاداری برای امام حسین (ع) دفاع می‌کنیم اما نباید تنها در این منحصر شد.
نماینده مردم گیلان در مجلس خبرگان رهبری با بیان اینکه امام حسین فرمود ما اسوه شما هستیم، اذعان کرد: امام حسین (ع) در منش انسانی، فکر، اندیشه و اخلاق اسوه و الگو است.
وی یکی از علایم پنج‌گانه مومن را خواندن زیارت اربعین دانست و متذکر شد: در این زیارت ذکر می‌کند که امام حسین کشته شد تا حیرت و سرگردانی و جهالت و نادانی را از بین ببرد.
رمضانی، با اشاره به اینکه خدا ما را برای دانایی و دارایی خلق کرد، یادآور شد: کسی که خود را گم کند نمی‌تواند مسئولیت و مالش را حفظ کند و به همه خیانت می‌کند.
وی با تصریح بر اینکه امام حسین (ع) برای برچیدن جهالت از جامعه کشته شد، اظهار کرد: جهل اساس هر شر و بدی در جامعه است و هر قدر علم و دانایی بیشتر شود موجب خیر در جامعه می‌شود.
نماینده مردم گیلان در خبرگان رهبری افزود: امام حسین (ع) قیام کرد که بشر با دانایی زندگی کند و به دارایی برسد و با جهل و نادانی زندگی نکند.
وی برخی اقدام‌های در صحنه‌های تاریخ مانند حرکت امام حسین (ع) به کوفه را اورژانسی خواند و خاطرنشان کرد: گام‌های اورژانسی مهم است و گاهی انسان نمی‌داند در کجا باید گام بگذارد و در برخی صحنه‌ها باید سریع اقدام شود.
*ماجرای دستمال امام حسین (ع) درباره حر بن یزید ریاحی
رمضانی به ذکر داستانی از حر بن یزید ریاحی پرداخت و تصریح کرد: زمانی که حر از سپاه دشمن به طرف امام حسین (ع) آمد از خجالت نمی‌توانست سرش را در مقابل امام خود بلند کند و درخواست کرد تا جزو نخستین کسانی باشد که وارد میدان نبرد می‌شود.
وی اضافه کرد: پس از شهادت حر، امام حسین (ع) دستمال خود را روی پیشانی تیرخورده او بست تا خونش بند بیاید و سال‌ها بعد از اینکه حر نبش قبر شد و خواستند به عنوان تبرک دستمال را بردارند دیدند که خون از پیشانی حر سرازیر شد و نتوانستند آن را بند بیاورند و تنها با همان دستمال که امام حسین (ع) با دست‌های مبارک خود روی پیشانی حر بسته بود بند می‌‌آمد.
وی با اشاره به اینکه خون حر با دستمال ولایت بند آمد، یادآور شد: این همان دست ولایت بود که زینب (س) را آرام می‌کرد.
انتهای پیام/2300/ق40/پ3003
