لحظاتی دیگر، زمزمه عاشقانه دعای امام حسین(ع) در روز عرفه، شیرینی لب‌های مومنان و شیعیان جهان می‌شود.
امروز، حجاج به صحرای عرفات آمدند و پس از راز و نیاز و دعا و سر به سجده بندگی سائیدن، پس از نماز ظهر و عصر در کنار «جبل الرحمة» دعایِ عشق حسین(ع) را مشق می‌کنند و پس از آن به سمت «مشعر‌الحرام» راه می‌پیمایند تا فردا عید قربان، در سرزمین منا باشند.
عرفه، روز دست از منیت‌ها کشیدن و دست در حلقه اخلاص نهادن، روز اعتراف به گناهان، روز قربانی کردن اسماعیل درون، روز خالی‌شدن از بدی‌ها، رهایی از پرتگاه غرور و تباهی و ظلمت و قدم نهادن به دنیای عزت و امید و روشنایی، روزی که بی‌نظیر‌ترین فرصت برای گرفتن امتیاز بندگی از خداست.
عرفه، پلی است به سوی خداشناسی، آن‌گاه که به شناخت خود توفیق یافتی و چه زیباست وقتی که گونه‌هایت خیس از اشک‌های پشیمانی و رهایی از پریشانی می‌شود و لحظات خود شکستن و معرفت و دل‌بستن به معشوق واقعی را با تمام احساست، درک می‌کنی.
خوشا به حال آنانی که از این روز بهترین و بالاترین نمرات را از پروردگار خویش دریافت می‌کنند.
امروز اما به یاد آقا جابر سر می‌کنیم، او که ثبت‌نام کرده بود تا زائر کوی تو باشد، می‌خواست که دستش به خانه‌ات برسد و بندگی‌اش را فریاد بزند، می‌خواست طعم طواف کعبه و شور و حال وصف‌ناپذیرش را بچشد، می‌خواست که همچون قطره‌ای دل را رها کند در دریای الهی و بپیوندد به اقیانوس بیکران حقیقت.
آقا جابر می‌خواست شکوه رحمانی این دریای باعظمت را با «الهی‌العفو» تیتر کند.
تقدیر چنین بود که قلبش بایستد در صبحگاهی ناباورانه و پاییز را به چشم‌ها و خانه‌هامان بیاورد. حالا او قطره‌ای است که در اقیانوس حقیقت غرق شده و به خدایش پیوسته، هر چند طواف کعبه نرفت و لذت حج را نچشید.
اما چه کسی می‌داند شاید امروز «جابر معافی» به حج تمتع رفته باشد، شاید امروز در کنار سایر مسافران و دلدادگان حریم عشق، دعای عرفه را زمزمه می‌کند و فردا به طواف کعبه می‌رود.
روحت شاد و حجت مقبول‌ای مسافر کعبه.
انتهای پیام/86001/ب40/ض1002
